«Καρέ-καρέ» το χρονικό της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ στο Στόλο της Ελευθερίας. Κορμιά εναντίον όπλων, πίστη εναντίον δολοφονικής μανίας, αλληλεγγύη εναντίον αφανισμού, αξιοπρέπεια εναντίον θανάτου, αντίσταση εναντίον εξανδραποδισμού ή αλλιώς 6 πλοία ενάντια σε μια πολεμική μηχανή.
Ο Στόλος της Ελευθερίας είναι στα ανοιχτά. Η ελληνική αποστολή που οργανώθηκε από την πρωτοβουλία «Ένα καράβι για τη Γάζα», μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά κωλύματα που τους δημιουργούσε το επίσημο ελληνικό κράτος, και με την πολύτιμη βοήθεια των λιμενεργατών του Πειραιά και πολλών αγωνιστών που δεν μπόρεσαν να ταξιδέψουν μαζί τους, ξεκίνησε από το λιμάνι του Πειραιά με το φορτηγό «Ελεύθερη Μεσόγειος» και το επιβατηγό «Σφενδόνη» το βράδυ της 25ης Μάη για να ενωθεί με τον υπόλοιπο «Στόλο της Ελευθερίας».
Απροσδόκητα όμως, το πρώτο σοβαρό εμπόδιο για την αποστολή δεν προήλθε από το Ισραήλ και τις απειλές του, αλλά από την Κύπρο όταν η κυβέρνηση Χριστόφια σαμποτάρισε ανοιχτά την αποστολή απαγορεύοντας στα δύο ελληνικά πλοία να προσεγγίσουν το νησί για να παραλάβουν επιβάτες, ανάμεσά τους και βουλευτές ευρωπαϊκών χωρών, στους οποίους δεν επέτρεψε καν να φτάσουν στα πλοία με κυπριακά πλωτά μέσα.
Ξεπερνώντας και αυτό το εμπόδιο, με τη σιωπή πάντα της ελληνικής κυβέρνησης να τα συνοδεύει, καθώς η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε νίψει τας χείρας της για την τύχη της αποστολής, και με δύο πλοία του στόλου, τα «Challenger II» και «Rachel Corrie» να μένουν αναγκαστικά πίσω λόγω σαμποτάζ από τη Μοσάντ, ο στόλος ενώθηκε στα διεθνή ύδατα νότια της Κύπρου.
Το «Mavi Marmara» χάθηκε μέσα σε καπνούς
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Κυριακής, τα ραντάρ στις γέφυρες των πλοίων του στόλου έδειξαν ισραηλινά πολεμικά να πλησιάζουν. Μέσω ασυρμάτου, οι Ισραηλινοί ζήτησαν τα στοιχεία των πλοίων και ξεκίνησαν οι παρενοχλήσεις και οι απειλές για να σταματήσουν. Ο στόλος συμπτύχθηκε και βγήκαν βάρδιες στα καταστρώματα να ελέγχουν με φακούς τη θάλασσα γύρω από τα πλοία για τυχόν προσέγγιση από φουσκωτά. Οι επιβάτες φορούν σωσίβια ενώ οι δορυφορικές επικοινωνίες αρχίζουν να εμφανίζουν προβλήματα.
Λίγο πριν τις 4, κι ενώ τα πλοία βρίσκονται σχεδόν 80 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή σε διεθνή πάντα ύδατα, πάνοπλοι Ισραηλινοί καταδρομείς από φουσκωτά σκάφη και ελικόπτερα ορμούν στο προπορευόμενο του στόλου «Mavi Marmara» με πυροβολισμούς, καπνογόνα και χημικά αέρια. «Την ώρα της επίθεσης», λένε οι πρώτοι 6 από τους Έλληνες ακτιβιστές που επέστρεψαν στην Ελλάδα την Τρίτη, «το “Mavi Marmara” που ήταν ένα μίλι μπροστά μας, χάθηκε μέσα σε ένα σύννεφο καπνού».
Μέσα σε λίγα λεπτά δεκάδες άνθρωποι, νεκροί και τραυματίες, βρίσκονται αιμόφυρτοι στο κατάστρωμα. Οι κομάντος ακροβολίζονται στο πλοίο συνεχίζοντας τους πυροβολισμούς για πάνω από 40 λεπτά. Πυροβολούν ακόμα και εναντίον ανθρώπων που κουνάνε λευκή σημαία. Αμέσως μετά επιτίθενται και καταλαμβάνουν τη «Σφενδόνη» και τα άλλα 3 πλοία.
«Ελεύθερη Μεσόγειος»: περιμένοντας επαφή με το υπουργείο Εξωτερικών
Το «Ελεύθερη Μεσόγειος» αρνείται να σταματήσει, ζητώντας εντολές από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, οι οποίες ποτέ δεν ήρθαν. «Θυμάμαι», λέει ο Ζαχαρίας Στυλιανακάκης, «την αντίστοιχη επιχείρηση επί Νέας Δημοκρατίας. Εκείνοι τουλάχιστον μας έβριζαν και μας έλεγαν να γυρίσουμε πίσω αμέσως. Μας έβριζαν κανονικά, αλλά τουλάχιστον μας μιλούσαν. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε καμία επαφή. Μόνο μια φορά μιλήσαμε με το θάλαμο επιχειρήσεων και μας ρώτησαν απλά τη θέση μας». Την ίδια σιωπή αντιμετώπιζαν και τα μέλη της Πρωτοβουλίας που είχαν μείνει στην Αθήνα. Ακόμα η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Εξωτερικών δεν έκαναν τίποτα πρακτικά τις πρώτες κρίσιμες ώρες της ομηρίας των ελλήνων ακτιβιστών. Λίγα λεπτά πριν τις 5 δέχεται και αυτό επίθεση από τις ισραηλινές ειδικές δυνάμεις. Και τα έξι πλοία είναι πλέον στα χέρια των Ισραηλινών πειρατών και ξεκινά το όργιο τρομοκράτησης, βιαιοτήτων και φρίκης. Στο «Mavi Marmara», αφήνουν τραυματίες να πεθάνουν αβοήθητοι και άλλους με εσωτερική αιμορραγία τους πετάνε σαν σακιά στα ελικόπτερα παρά τις διαμαρτυρίες των γιατρών της αποστολής. Όλοι οι επιβάτες μεταφέρονται δεμένοι με χειροπέδες στο κατάστρωμα. Στην παραμικρή διαμαρτυρία ξυλοκοπούνται.
Ο νόμος του Λιντς στο λιμάνι του Ασντότ
Από τη στιγμή της επίθεσης χάνεται κάθε επαφή και κανείς δεν γνωρίζει τι συμβαίνει. Είναι σίγουρο πως υπάρχουν νεκροί και δεκάδες τραυματίες, αλλά ο αριθμός τους παραμένει ανεξακρίβωτος. Οι Ισραηλινοί επιβάλουν εμπάργκο σε κάθε πληροφορία και 11 ώρες αργότερα, όταν πλοία και ακτιβιστές μεταφέρονται αιχμάλωτοι, με τα όπλα των κομάντος στραμμένα συνέχεια επάνω τους, στο λιμάνι του Ασντότ απ’ όπου είχαν απομακρυνθεί οι ξένοι δημοσιογράφοι, κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για την τύχη της αποστολής.
Όπως καταγγέλλει η ελληνική αποστολή, στο λιμάνι πολλοί ξυλοκοπήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα και 3 μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ή σε ξεχωριστούς χώρους κράτησης. Την ίδια ώρα η «Πρωτοβουλία για την απελευθέρωση του Σαλίτ» [του μοναδικού Ισραηλινού στρατιώτη που είναι αιχμάλωτος στη Γάζα] οργάνωνε στο Ασντότ διαδήλωση κατά τη διάρκεια της οποίας προπηλακίστηκαν Άραβες δημοσιογράφοι που είχαν συγκεντρωθεί για να καλύψουν τα γεγονότα, ενώ πανηγυρισμοί Ισραηλινών για τους φόνους έλαβαν χώρα τόσο στο πανεπιστήμιο Ben Gurion όσο και έξω από την τούρκικη πρεσβεία στο Τελ Αβίβ.
«Σε ένα άθλιο κελί χωρίς να ξέρουμε τι θα απογίνουμε»
Στο λιμάνι δεν επετράπη σε δικηγόρους ή πρέσβη καμιάς χώρας –πλην των ΗΠΑ– να επικοινωνήσει με τους αιχμαλώτους. Τους έσερναν από τη μία τέντα στην άλλη, και τελικά –χωρίς να έχουν ιδέα για το τι θα τους συμβεί– μεταφέρθηκαν στη φυλακή Beer Sheva, όπου κρατήθηκαν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες. Παρά τις απειλές, οι Έλληνες αρνούνται όλοι να υπογράψουν την απόφαση απέλασης, νομιμοποιώντας με τον τρόπο αυτό τη σύλληψή τους. Υπέγραψαν σκόπιμα την απέλαση κάποιοι από τους 6 πρώτους ακτιβιστές που επέστρεψαν στην Ελλάδα κι αυτό με στόχο να μεταφέρουν ενημέρωση και να βοηθήσουν με τις μαρτυρίες τους στην οργάνωση των διαμαρτυριών. Μέχρι την Τρίτη το απόγευμα που επετράπη στον Έλληνα πρέσβη και σε δικηγόρο να συναντήσει τους κρατούμενους και όχι όλους, καθώς κάποιοι κρατούνταν σε απομόνωση και δεν δίνονταν γι’ αυτούς καμιά πληροφορία.
Στην Ελευσίνα τρία 24ωρα μετά την κατάληψη των πλοίων
Οι εντεινόμενες διεθνείς πιέσεις ανάγκασαν την κυβέρνηση Νετανιάχου αργά το βράδυ της Τρίτης να ανακοινώσει την απελευθέρωση όλων –πλην ελαχίστων σύμφωνα με πληροφορίες. 120 από αυτούς που κατάγονταν από μουσουλμανικές χώρες, οι οποίες δεν διατηρούν σχέσεις με το Ισραήλ, προωθήθηκαν από το συνοριακό πέρασμα του Άλενμπι στην Ιορδανία, η οποία φρόντισε για τον επαναπατρισμό τους, ενώ οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν απ’ όπου και αναχώρησαν.
Το ελληνικό C130 που είχε μεταβεί στο Τελ Αβίβ για να μεταφέρει τους 31 Έλληνες, 3 Γάλλους και έναν Αμερικανό πολίτη ταλαιπωρήθηκε αδικαιολόγητα και ενώ αρχικά αναμένονταν γύρω στις 9 έφτασε στην Ελευσίνα στις 3 τα ξημερώματα όπου και εξελίχτηκαν συγκινητικές στιγμές με όσους τους περίμεναν.
