Θα κοιμηθούμε όταν γεράσουμε
«…Οι πολιτικοί είναι σαν κάτι εφαρμογές στα κινητά, σου κοστίζουν λίγα ευρώ τον μήνα και φροντίζουν για ό,τι χρειάζεσαι, μια απάτη, μια σύσταση, όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας. Κι όταν τελειώσεις, τους αφήνεις σε αναμονή, έτοιμους για την επόμενη φορά…»
Pino Corrias, Θα κοιμηθούμε όταν γεράσουμε, εκδόσεις Κριτική
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα του Pino Corrias, ανακαλύπτω ακόμη μια φορά τις ομοιότητες με τη γειτονική μας Ιταλία. Κι ίσως όχι μόνο με αυτήν. Η λεγόμενη «διαπλοκή» δεν είναι μια παρέκκλιση από την ορθή λειτουργία του καπιταλισμού και της «αγοράς». Είναι συστατικό τους στοιχείο.
Τα μέσα ενημέρωσης, και εν προκειμένω ο κόσμος του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, έχει παίξει έναν καθοριστικό ρόλο στην εμπέδωση της κυρίαρχης ιδεολογίας, αλλά και στη μαζική αποβλάκωση. Στην καθιέρωση κάθε είδους μόδας. Στο ατομισμό. Στην κατασκευή ειδώλων που είναι σαθρά.
Εξαίρετη η ανατομία του Corrias σε πρόσωπα και καταστάσεις. Με βαθιά γνώση του χώρου. Το μυθιστόρημα επιτρέπει να πεις τα πράγματα με το όνομά τους, έστω και φορώντας τους μάσκες.
Αν έλεγες αυτά που όλοι γνωρίζουν για κάθε Μαρινάκη, Σαββίδη, Αλαφούζο, Μελισσανίδη και τα έβγαζες σε βιβλίο μάλλον θα αντιμετώπιζες σοβαρά προβλήματα στην υγεία σου.
Οπότε… Το μυθιστόρημα γίνεται ένα όπλο. Που σε βοηθά να παρακάμψεις τον σκόπελο. Ακόμη κι αν δηλώσεις -όπως κάποτε ο Χάινριχ Μπελ- ότι «κάθε σχέση με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα δεν είναι τυχαία: είναι αναπόφευκτη»
Κι αυτό χωρίς εκπτώσεις στη γλώσσα και στον μύθο.
Εύκολο να γράψεις καταγγελία μασκαρεμένη, δύσκολο αυτό να το πετύχεις μέσα από τη λεπτή σκιαγραφία χαρακτήρων.
Δεν χάνεις ούτε το δάσος για τα δέντρα, ούτε τα δέντρα για το δάσος…
Ο Όσκαρ Μαρτέλο μεγαλοπαραγωγός, με όνειρο να αποκτήσει τη θρυλική Τσινετσιτά, στήνει την εξαφάνιση της πρωταγωνίστριας της -μάλλον αποτυχημένης- νέας του ταινίας για να γλιτώσει την καταστροφή και να οδηγήσει τους θεατές στις αίθουσες εκμεταλλευόμενος το σκάνδαλο. Η ειρωνεία είναι πως υποτίθεται ότι η ταινία τα βάζει μα τη μαφία… Τα μέσα ενημέρωσης θα βοηθήσουν με τον τρόπο τους, αλλά η εξέλιξη θα είναι αναπάντεχη.
Πέρα από το βιβλίο, αυτό που σκεφτόμουν είναι τι είδους δημοσιογραφία έχουμε εμείς εδώ στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Που συνήθως καταφεύγει στην αιδήμονα σιωπή όταν δεν υπηρετεί ξεκάθαρα την προπαγάνδα.
Βγαίνουν όλο νέες εφημερίδες, μη βιώσιμες, με ξεκάθαρο στόχο τη στήριξη πολιτικών επιλογών και επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι δημοσιογράφοι σωπαίνουν, ατομικά και συλλογικά, και το μόνο που τους απασχολεί είναι η ψευδεπίγραφη διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ – «εμείς ελπίζουμε να τη βολέψουμε»…
Κι αν τολμήσεις να μιλήσεις επί της ουσίας γίνεσαι κακός συνάδελφος.
Στον αντίποδα το μυθιστόρημα του Corria, που είναι και δημοσιογράφος, τολμά να θίξει τα κακώς κείμενα, έστω και υπό τον μανδύα της μυθοπλασίας.
Όσο για μας, ελπίζω να ξυπνήσουμε πριν γεράσουμε!
Η Ξένια Καλογεροπούλου με παραμύθια – λίγο φοβιστικά
Την ερχόμενη Δευτέρα 27 Νοεμβρίου στις 18:30, στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την Ξένια Καλογεροπούλου σε αφηγήσεις από το νέο της βιβλίο Παραμύθια με την Ξένια – λίγο φοβιστικά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μάρτης.
Σε έναν χώρο που μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο θα έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε πάλι παιδιά και να νιώσουμε αυτό τον φόβο που γίνεται… ευχάριστος και χαρίζει κάθαρση μέσα στον κόσμο του παραμυθιού. Ειδικά όταν το παραμύθι το αφηγείται μια ξεχωριστή ηθοποιός αλλά και συγγραφέας.
Μετά την αφήγηση, και με αφορμή τα παραμύθια, θα ακολουθήσει θεατρικό παιχνίδι και βιωματικές δράσεις με την Άννα Παπαφίγκου.
Η είσοδος είναι ελεύθερη
Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, Τριπόδων 23 -Πλάκα, Στάση Μετρό Ακρόπολη. Τηλ. 2103250341
