του Ηρόστρατου
Η Οδύσσεια του Μιχάλη Γκανά
– Γιατί μια ακόμα μετάφραση του Ομήρου;
– Η ερώτηση αυτή δεν έχει απάντηση για εκείνους που δεν γνωρίζουν ήδη την απάντηση
Ρ.Λάτιμορ, The Iliad of Homer, Πρόλογος
Το απόσπασμα αυτό παρατίθεται στο βιβλίο του Adam Nicolson «Γιατί ο Όμηρος έχει σημασία» που κυκλοφόρησε φέτος την Άνοιξη στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη και προσέγγιση του Ομήρου που ανοίγει πλήθος θεμάτων όχι μόνο ως προς την ουσία των όσων γράφονται αλλά και ως προς τον – βιωματικό – τρόπο που προσεγγίζει ο Άγγλος συγγραφέας και δημοσιογράφος το θέμα του.
Δεν μένει μόνο στη μελέτη των κειμένων και την εκ του μακρόθεν έρευνα, αλλά ταξιδεύει, γνωρίζει τόπους και ανθρώπους, παρατηρεί προσεκτικά ευρήματα και μνημεία και μας χαρίζει μια εξαιρετικά ριζοσπαστική ματιά στα έργα του Ομήρου, μακριά από βεβαιότητες και στερεότυπα…
«Η αγάπη για τον Όμηρο μπορεί να θυμίσει ασθένεια. Έτσι και την κολλήσεις, κινδυνεύεις να την κουβαλάς μέσα σου ολόκληρη τη ζωή σου…», γράφει ο ίδιος.
Το βιβλίο αυτό έρχεται συνέχεια στο μυαλό μου από τη στιγμή που πριν λίγες μέρες ήρθε στα χέρια μου η «Ομήρου Οδύσσεια» του Μιχάλη Γκανά (εκδόσεις Μεταίχμιο)
Κι η αλήθεια είναι πως κι εγώ αναρωτήθηκα «γιατί μια ακόμη απόδοση της Οδύσσειας;»
Όμως αρχίζοντας να διαβάζω και κολλώντας κι εγώ -καθώς φαίνεται- την «ασθένεια του Ομήρου», μαγεύτηκα πραγματικά. Διότι ο Μιχάλης Γκανάς έχει καταφέρει να παντρέψει την αφήγηση του έπους με το χιούμορ, το συναίσθημα και την ποίηση -πολλοί στίχοι Ελλήνων ποιητών ενσωματώνονται με έξοχο τρόπο στο κείμενο.
Ο Καββαδίας, ο Σολωμός, ο Σαββόπουλος, ο Σεφέρης, ο Καβάφης, ο Γκάτσος, ο Ρασούλης και τόσοι άλλοι γίνονται συμμέτοχοι στην απόδοση της Οδύσσειας, δημιουργώντας μια μοναδική αίσθηση της συνέχειας της ελληνικής ποίησης από τον Όμηρο ως τις μέρες μας.
«Το ανάγνωσμα», γράφει ο Μιχάλης Γκανάς, «απευθύνεται σε παιδιά που ετοιμάζονται να μπουν στην εφηβεία και σε άλλους που έχουν βγει πρόσφατα ή προ πολλού από αυτήν, χωρίς να έχουν διαβάσει ποτέ ολόκληρη την Οδύσσεια. Ας όψεται το ελληνικό σχολείο. Εκεί δεν τα φορτώνουμε όλα;»
Η αλήθεια είναι πως ακόμη κι αν την έχεις διαβάσει το κείμενο του Γκανά κυλά σαν το δροσερό νερό. Η ανάγνωση γίνεται απολαυστική και οι σκέψεις που γεννιούνται είναι πολλές…
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ και στην υψηλή αισθητική του βιβλίου και στη θαυμάσια εικονογράφηση του Βασίλη Γρίβα που συνοδεύει το κείμενο.
Αυτή τη Τρίτη, 1 Νοεμβρίου, στις 8.30 μμ στον «Ιανό» θα έχουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον ποιητή αλλά και με τον ηθοποιό – συγγραφέα Κωνσταντίνο Πουλή που θα παρουσιάσουν το βιβλίο και θα διαβάσουν αποσπάσματα.
Μια σπάνια ευκαιρία που δεν θα πρέπει να χάσουμε!
Λαμπεντούζα
Ένα άκρως επίκαιρο έργο ανέβηκε αυτή την εβδομάδα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Πρόκειται για τη «Λαμπεντούζα» του Άντερς Λουστγκάρτεν σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και πρωταγωνιστές τον Αργύρη Ξάφη και τη Χαρά-Μάτα Γιαννάτου.
Ο Στέφανος από οικογένεια ψαράδων του νησιού που συνδέθηκε πια με τα ρεύματα κυνηγημένων ανθρώπων που αναζητούν καταφύγιο στην Ιταλία και η Ντενίζ, μια κινεζοεγγλέζα εργαζόμενη φοιτήτρια, που εργάζεται για μια εισπρακτική εταιρία είναι οι δυο πρωταγωνιστές …
Πολλά τα αδιέξοδα, ο κλοιός ασφυκτικός, όμως η ελπίδα δεν σβήνει.
Ο Άντερς Λουστγκάρτεν είναι βραβευμένος βρετανός θεατρικός συγγραφέας. Η Λαμπεντούζα γράφτηκε το 2015 ύστερα από παραγγελία του θεάτρου Σόχο του Λονδίνου
