του Ηρόστρατου
Η μπαλάντα των νοσοκομείων
Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.
Ε, ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες.
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.
Μανόλης Αναγνωστάκης, Ποιητική
Οι στίχοι του Αναγνωστάκη στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου καθώς διάβαζα το νέο βιβλίο της Πέλας Σουλτάτου, το Ανκόρ, που κυκλοφορεί από τις Eκδόσεις Καστανιώτη. Μια πικρή μπαλάντα των νοσοκομείων της εποχής της κρίσης. Ένα σαφέστατα στρατευμένο λογοτεχνικό έργο, που ξεκινώντας γλυκά από μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν ειδικευόμενο γιατρό και μια τρυφερή, ρομαντική γυναίκα, μας βυθίζει σταδιακά στη ζωή των θαλάμων ενός νοσοκομείου της μνημονιακής Ελλάδας. Ένα νοσοκομείο που συμπυκνώνει την τραγική κατάσταση που βιώνουν ασθενείς και νοσηλευτικό προσωπικό. Κωμικοτραγική η σκηνή όπου μια νοσοκόμα πλένει και απλώνει να στεγνώσουν τα γάντια… μιας χρήσης.
Με την εξαιρετική γλώσσα που είχαμε εντοπίσει και στα Φώτα στο βάθος η συγγραφέας, που γνωρίζει την κατάσταση στα νοσοκομεία και λόγω ειδικότητας, δεν γράφει ένα απλά καταγγελτικό μυθιστόρημα. Καταφέρνει να μπει στο δράμα (ή και την κωμωδία) που ζει ο καθένας από τους πρωταγωνιστές της. Ο παππούς που δεν μιλά καθόλου και μόνο βλέπει τηλεόραση, ο κουρέας που θα αποδειχθεί παλικάρι, ο μοναχικός ηλικιωμένος με τη συντροφιά της Ρουμάνας οικιακής βοηθού, ο νεαρός ακτιβιστής μαχαιρωμένος από τους φασίστες, ο «Ομάρ Σαρίφ» που νοικιάζει τηλεοράσεις στους ασθενείς και έχει αίσθημα με τη «φράου» προϊσταμένη, ο καθηγητής που ζει έναν γεροντο-έρωτα και τόσοι άλλοι …
Διαβάζοντας, έρχεσαι πραγματικά στη θέση τους και σκέφτεσαι πως η Ελλάδα έχει γίνει ένας απέραντος καιάδας για όλους όσοι τυχαίνει να χρειαστούν περίθαλψη και δεν έχουν την ανάλογη οικονομική επιφάνεια. Μήπως αύριο έρθει η δική σου η σειρά; Πώς μπορείς να εφησυχάζεις; Να μη βλέπεις το έγκλημα που διαπράττεται δίπλα σου;
Όπως είναι φυσικό -και η συγγραφέας δεν μασάει καθόλου τα λόγια της- μέσα σε αυτό το κυριολεκτικά νοσηρό περιβάλλον ωριμάζει το «αβγό του φιδιού». Η εγκληματική οργάνωση που αποφασίζει να «καθαρίσει» το νοσοκομείο από τα «μιάσματα». Ευτυχώς, συναντά αρχικά τη σθεναρή στάση μιας νοσηλεύτριας από την Ήπειρο και στη συνέχεια του συνόλου των ασθενών και του προσωπικού.
Στο Ανκόρ έχουμε ένα ακριβέστατο πορτρέτο της φασιστικής συμμορίας και το τρόπου που αυτή κατάφερε να μεγαλώσει σαν δηλητηριώδες μανιτάρι…
Μακάρι να γράφονταν περισσότερα βιβλία με τόσο δυνατή γλώσσα και πραγματικούς χαρακτήρες που δεν διστάζουν να πάρουν πολιτική θέση και να μη χαθούν σε μια «σούπα» όπου όλα στρογγυλεύονται.
Το μυθιστόρημα μας θυμίζει, παράλληλα, τα πραγματικά επίδικα αντικείμενα. Ελπίζουμε να υπάρξουν κι άλλοι συγγραφείς που θα αποδράσουν από τους γυάλινους πύργους τους…
Ο αμφορέας και οι αρχαιοκάπηλοι
Συναγερμός για αττικό αμφορέα
Αττικός μελανόμορφος αμφορέας που πρόκειται να βγει σε δημοπρασία στους Christie’s του Λονδίνου είναι προϊόν αρχαιοκαπηλίας.
Οι εφημερίδες
Διαβάζω πως Έλληνας ερευνητής από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ο δρ Χρήστος Τσιρογιάννης, ενημέρωσε -με στοιχεία- τις ελληνικές Αρχές ότι μελανόμορφος αμφορέας που -όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές- επρόκειτο να δημοπρατηθεί με τιμή εκκίνησης στις 15 έως 25 χιλιάδες στερλίνες, ταυτίζεται «με φωτογραφίες που είχαν βρεθεί κατά τη διάρκεια έρευνας της υπηρεσίας σας σε οικία στον Καραβόμυλο Φθιώτιδος, στις 31/1/2007, οικία που ανήκει σε στενά συγγενικά πρόσωπα της Φρίντα Τσάκος… Εκτός από τις δεκάδες αρχαιότητες που είχαν βρεθεί και κατασχεθεί, είχε επίσης προσωρινώς κατασχεθεί και φωτογραφικό υλικό που απεικόνιζε αρχαιολογικής αξίας αντικείμενα που δεν βρέθηκαν κατά την έρευνα…».
Είναι πραγματικά άξιος συγχαρητηρίων ο Έλληνας ερευνητής, όμως μου έκαναν εντύπωση τα ΜΜΕ που θεώρησαν το θέμα πρωτοφανές σε μια χώρα όπου η αρχαιοκαπηλία ανθεί κι όπου επώνυμοι συλλέκτες καταφέρνουν… νόμιμα(!) να εμπλουτίζουν τις συλλογές τους και να καμαρώνουν γι’ αυτές.
Δεν ξέρω αν θα σωθεί ο αμφορέας, το ζήτημα όμως είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση και η ανάλογη δράση που θα αποθαρρύνει τους αρχαιοκαπήλους.
Ένα πρώτο βήμα θα ήταν να ερευνηθούν και να κατασχεθούν οι διάφορες συλλογές.
Αδυνατώ να καταλάβω πώς αποκτά κανείς νόμιμα ένα αντικείμενο αρχαιολογικής αξίας.
