Τα αποσπάσματα είναι από τον Ριζοσπάστη 10/11, όπως και οι υπότιτλοι.
Αποδέσμευση απ’ την εξουσία των μονοπωλίων
Μια και είναι επίκαιροι και οι ιατρικοί όροι αυτές τις μέρες, θέλω να σας ρωτήσω αν είναι γιατρικό για την Ελλάδα η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η επιστροφή στη δραχμή, είναι και μια πρόταση την οποία κάνει, μάλλον προβλέπει ότι θα γίνει και ένας διάσημος οικονομολόγος, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις μέρες εδώ, στην Ελλάδα.
Ο κ. Ρουμπινί.
Ακριβώς
Εμείς δεν υποτιμάμε καθόλου μελέτες και έρευνες ή σκέψεις και προβληματισμούς που κάνουν οικονομολόγοι, οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι ενδιαφέρονται να αναλύσουν πού πάει το σύστημα, γιατί θέλουν να διασώσουν τα συμφέροντά τους. Και καμιά φορά αυτοί λένε περισσότερες αλήθειες, απ’ ό,τι λέει ο κ. Παπανδρέου ή ο κ. Παπακωνσταντίνου και άλλοι.
Και αν θέλετε, αυτοί οι οποίοι προβλέπουν ότι η κρίση θα βαθύνει, ότι είναι παγκόσμια και φοβούνται ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας κοινωνικών επαναστάσεων, κάτι ξέρουν. Αυτοί δε λένε τις διάφορες θεωριούλες για την πράσινη ανάπτυξη, ότι αν δεν είχαμε το μνημόνιο η Ελλάδα θα καταστρεφόταν.
Και μάλιστα, με ανθρώπους που είναι ριζικά αντίθετοι μαζί μας, καταλήγουμε να λέμε τα ίδια. Ότι το Μνημόνιο ήταν ένα πείραμα για να περάσουν οι αναδιαρθρώσεις και όχι για να αντιμετωπιστεί το χρέος. Και αυτό φαίνεται όλο και περισσότερο.
Η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί, π.χ., να γίνει γιατί σε έδιωξαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως ποινή και τιμωρία. Όμως, μπορεί να γίνει και από μία κυβέρνηση, η οποία είναι υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί μέσα στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων βρήκε και άλλους συμμάχους. Η Τουρκία, π.χ., δεν δείχνει τώρα να πολυενδιαφέρεται να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλοτε έχει ενδιαφέρον, ανάλογα πώς εξελίσσεται ο ρόλος της.
Αυτό που εμείς μπορούμε να πούμε σήμερα, είναι ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, το λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει ξεκάθαρο ότι αυτή η έξοδος δε σημαίνει και απαλλαγή από τα προβλήματα που έχει. Γιατί οι δυνάμεις που κυριαρχούν στην Ελλάδα, που έχουν την εξουσία, είναι ίδιες με αυτές που είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι άλλο πράγμα να φύγεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επειδή υπάρχουν κάποιες αντιθέσεις, και άλλο να κοροϊδέψουν το λαό ότι η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι που σε σώζει.
Βεβαίως, είναι άλλο πράγμα ότι το λαϊκό κίνημα μπορεί να αξιοποιήσει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να τη μετατρέψει σε αγώνα για έξοδο από την εξουσία της αστικής τάξης στη χώρα μας.
Καθαρά πράγματα, όταν η αστική τάξη έχει την εξουσία, ανεξάρτητα αν θα είναι μέσω του ΠΑΣΟΚ ή μέσω του Σαμαρά ή μέσω κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, είτε μέσα είτε έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι διαφορές δε θα είναι πάρα πολύ μεγάλες. Αντίθετα, μπορεί να μεγαλώσουν και οι εκβιασμοί απέναντι στην Ελλάδα. Άρα για το ΚΚΕ η αποδέσμευση εντάσσεται μέσα στην πάλη για την εξουσία. Χωρίς να σημαίνει ότι αν γίνει μέσα στις σημερινές συνθήκες θα στενοχωρηθούμε. Δεν θα στενοχωρηθούμε καθόλου, δεν θα καταστραφεί η Ελλάδα, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως λύση των προβλημάτων. Πρέπει να συνδεθεί με την ουσιαστική αποδέσμευση από την εξουσία των μονοπωλίων.
Οι μορφές πάλης ν’ αντιστοιχούν στην ένταση των προβλημάτων
Κυρία Παπαρήγα, μιλήσατε για παρεμπόδιση των μέτρων και ήθελα να σας ρωτήσω: Το αίτημα να σταματήσει η χώρα να πληρώνει τόκους και χρεολύσια στους πιστωτές της δεν βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση;
Εμείς ούτε σκοτωνόμαστε μήπως δεν πληρώσει η κυβέρνηση μια δόση ούτε παλεύουμε για να είναι εντάξει στους πιστωτές της. Εμείς, κατ’ αρχήν, αποκαλύπτουμε πού οφείλεται το χρέος, γιατί έγιναν τα δάνεια. Είναι μείζον ζήτημα αυτό.
Το να πάμε και να πούμε στην κυβέρνηση «μην πληρώνεις», θα σου απαντήσει «άμα δεν πληρώσω, θα μου κατάσχουν…», εδώ αποφάσισαν, κάνουν μέχρι κατασχέσεις χρημάτων.
Αν το αποκόψουμε αυτό από τη συνολική πορεία των πραγμάτων και την πάλη για την εξουσία, θα αφήσουμε το εξής κενό. Θα βγει και θα πει η κυβέρνηση: «Με συγχωρείτε αγαπητοί μου, αλλά θα μου δεσμεύσει τα πάντα, θα γίνουν κατασχέσεις, θα μου κόψει το ΕΣΠΑ, θα μου κόψει εκείνο, θα μου κόψει το άλλο» και ένα μεγάλο μέρος του λαού, με μόνο αυτό το αίτημα έτσι όπως τίθεται, θα υποταχθεί ακόμη περισσότερο στην κυρίαρχη πολιτική.
Γι’ αυτό εμείς έχουμε πει ότι η λαϊκή εξουσία καλά θα κάνει να μην πληρώσει τίποτε. Αλλά για να το κάνεις πρέπει να έχεις στα χέρια σου τις επιχειρήσεις. Να είναι κοινωνική ιδιοκτησία.
Όπως ένας που χρωστάει στην Τράπεζα θα έρθουν να του πάρουν το σπίτι. Γι’ αυτό λέμε ότι θέλει μαζικό αγώνα για να μην σου κόψουν το φως, το νερό.
Οι μορφές πάλης και δράσης πρέπει να αντιστοιχούν στην ένταση των προβλημάτων.
Αλλά επιμένουμε ότι πρέπει να υπάρξει κατεύθυνση, ποια είναι η έκβαση του αγώνα και πώς. Αλλιώς είναι ένα μεμονωμένο αίτημα, το οποίο μπορεί να παγιδεύσει το Κίνημα και να το φέρει σε μεγαλύτερη ηττοπάθεια.
