Μια χώρα χωρίς αμυντική βιομηχανία, βορά στα ξένα αρπακτικά
Όσο και αν προσπάθησε η κυβέρνηση να πείσει εργαζόμενους και πολίτες ότι διαπραγματευόταν σκληρά με την τρόικα για το μέλλον της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας εδώ και μήνες, κι ότι τελικώς ακόμη και μετά την προχθεσινή συνάντηση Σαμαρά-Βενιζέλου, υπήρχε μια «καυτή πατάτα» που αντιγύρισαν –τι μας λες!– στην τρόικα, η αλήθεια είναι μία:
Ούτε η τύχη των 1.000 εργαζομένων σε ΕΑΣ-ΕΛΒΟ-ΛΑΡΚΟ τους ενδιαφέρει, ούτε εάν η εκκαθάριση θα γινόταν εν λειτουργία ή θα μιλούσαν για άμεσο κλείσιμο. Η πρακτική των προηγούμενων χρόνων έχει άλλωστε αποδείξει ότι «εκκαθάριση εν λειτουργία» σημαίνει μεσομακροπρόθεσμο λουκέτο. Βέβαια θα κέρδιζαν μερικές χιλιάδες εκατομμύρια ευρώ από την ολοκλήρωση των ανεκτέλεστων συμβολαίων που θα παρουσίαζαν στην τρόικα ως μείωση του αδηφάγου χρέους, αλλά μπροστά στα ξένα συμφέροντα αυτά είναι «μικροπράγματα».
Πίσω από τις ανυπόφορες πιέσεις των τροϊκανών, που θα στοιχίσουν άμεσα όχι μόνο την εργασία σε περίπου 1.000 ανθρώπους (ιδροκοπά ο Στουρνάρας να τους εντάξει στους ήδη 4.000 μελλοθάνατους που θα πρέπει να απολυθούν εντός του 2013 από τον δημόσιο τομέα), υπάρχει η… βοή μεγάλων ονομάτων, όπως της βρετανικής BAE Systems ή της EADS η οποία αν και φαίνεται ιδιωτικών πολυεθνικών συμφερόντων, συμμετέχουν σε αυτή το γαλλικό, το γερμανικό και το ισπανικό Δημόσιο.
Πόσο τυχαίο είναι και πώς μπορούν να μας πείσουν, επιπροσθέτως, οι δυο συνέταιροι στο εθνικό ξεπούλημα, ότι η έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου που θα συζητηθεί τον επόμενο μήνα και η οποία ξεκάθαρα πριμοδοτεί τις μεγάλες ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες έναντι μικρότερων χωρών, είναι άσχετη με τα ασφυκτικά περιθώρια για «λύση» στο θέμα ΕΑΣ-ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ;
Ή, επίσης, τι μπορεί να σημαίνει αυτό το περιβόητο Σημείο 7 όταν (σε απόλυτη μετάφραση) λέει: «παροτρύνονται τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και η Επιτροπή να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διευκολύνουν την αναδιάρθρωση και ενοποίηση των δυναμικοτήτων της αμυντικής βιομηχανίας προκειμένου να μειωθούν οι υφιστάμενες πλεονασματικές δυναμικότητες, που δεν είναι βιώσιμες»;
Η Ελλάδα, χωρίς την αμυντική της βιομηχανία, δέχεται αμέσως τρία πλήγματα: α) νέο αίμα στο βωμό του χρέους, καθώς δημιουργούνται άμεσα 1.000 και πλέον ακόμη άνεργοι, β) σοβαρό έλλειμμα στη βαριά βιομηχανία, καθώς εάν πάψουν να υπάρχουν ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ ουσιαστικά παύει να υπάρχει οποιασδήποτε μορφής κρατική βιομηχανία (άρα μιλάμε για απόλυτη και πλήρη αποβιομηχανοποίηση) και γ) περαιτέρω ΝΑΤΟϊκοποίηση και έλεγχο της χώρας από ξένα συμφέροντα, καθώς δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα να παράγει ούτε βίδες.
Μ.Ε.
