Όποιοι λείπουν, λείπουν…

Του Θεόφιλου Σιχλετίδη

Τελικά, το θέμα με το 34ο συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν ήταν το πού πραγματοποιήθηκε. Άλλωστε, το Άθως και το Παλλήνη, μνημεία της ανάπτυξης του μαζικού τουρισμού στη δεκαετία του ’70, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «εργατικά» ξενοδοχεία, καθώς εδώ και χρόνια δουλεύουν κυρίως με τους Οργανισμούς Εργατικής Εστίας της Ελλάδας και άλλων χωρών, όπως της Αυστρίας. Το θέμα είναι ποιοι έλειπαν και απ’ αυτό το συνέδριο.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχει η ΓΣΕΕ, η συνδικαλιστική πυκνότητα στον κόσμο της εργασίας έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια από το 28% στο 32%. Αυτή η αύξηση οφείλεται στη δημιουργία και την ανάπτυξη νέων, ανεξάρτητων από την «προστασία» των μεγάλων συνδικαλιστικών παρατάξεων, πρωτοβάθμιων σωματείων. Θα έπρεπε στη Χαλκιδική να υπήρχαν τουλάχιστον 20 σύνεδροι απ’ αυτά τα σωματεία. Δεν υπήρχε κανένας. Άρα, ποιος θα μιλούσε για τους αγώνες, τις αγωνίες και τα προβλήματα των ανεξάρτητων πρωτοβάθμιων σωματείων; Τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας δείχνουν ότι, τουλάχιστον ,το 12,5% του εργατικού δυναμικού ανήκει στη σφαίρα των άτυπων μορφών απασχόλησης. Θα έπρεπε πολλοί σύνεδροι στη Χαλκιδική να ήταν από το χώρο της επισφάλειας, αλλά δεν ήταν κανένας. Ποιος θα μιλούσε για το μισό μεροκάματο και τη μισή ζωή; Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, τουλάχιστον 450.000 μετανάστες, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, από το 1998 συμμετέχουν σ’ όλες τις διαδικασίες (ταλαιπωρίες) νομιμοποίησης. Θα έπρεπε αυτοί οι μετανάστες -οι «με χαρτιά»- να είχαν ισχυρή παρουσία στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, αλλά στη Χαλκιδική δεν ήταν κανένας. Εκτός από τους Ρουμάνους εργαζόμενους του ξενοδοχείου που καθάριζαν τα δωμάτια και άδειαζαν τα τασάκια των συνέδρων… Ποιος θα μιλούσε για τον εργασιακό μεσαίωνα των μεταναστών εργαζομένων στην Ελλάδα; Ποιος θα ζητούσε τα συνδικάτα να στηρίζουν και τους «χωρίς χαρτιά»;

Βάσει των τελευταίων -Φεβρουάριος 2010- στοιχείων του ΟΑΕΔ οι εγγεγραμμένοι άνεργοι φτάνουν τις 766.000. Και ναι, κανένας άνεργος δεν ήταν σύνεδρος στη Χαλκιδική. Οπότε, ποιος θα βαρούσε το χέρι στο τραπέζι και θα ζητούσε τουλάχιστον την καταβολή του επιδόματος του ΟΑΕΔ για όλο το διάστημα της ανεργίας; Είναι αλήθεια ότι και με την απουσία όλων αυτών από το συνέδριο της ΓΣΕΕ θα μπορούσαν να συζητηθούν τα πάντα, αρκεί να υπήρχε στη Χαλκιδική ένα επίπεδο πολιτικής -έστω πολιτικής- συνείδησης. Έλειπε όμως και αυτό.

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!