Ενώ τελείωνε το 2022, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας έσπευδε να ενταχθεί και επίσημα στο παγκόσμιο ρεύμα της πολεμικής προετοιμασίας. Υιοθετώντας μια ριζοσπαστικά αναβαθμισμένη και συγκρουσιακή «Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας», η γιαπωνέζικη ελίτ δείχνει να βρήκε τρόπο υπέρβασης της χρόνιας αδυναμίας της να τροποποιήσει το μεταπολεμικό φιλειρηνικό Σύνταγμα – που στεκόταν εμπόδιο σε έναν «ενεργητικότερο» ρόλο της. Εξάλλου οι φιλοδοξίες της ενισχύονται, αφού τυχαίνει να είναι συμβατές και με τους αμερικανικούς και γενικότερα Δυτικούς σχεδιασμούς για ανάσχεση της Κίνας.
Έτσι λοιπόν το ενοχλητικό Σύνταγμα τώρα απλώς παραβιάζεται και η Ιαπωνία, έχοντας ανακηρύξει το Πεκίνο στη «μεγαλύτερη στρατηγική πρόκληση που αντιμετωπίσαμε ποτέ», ξεφορτώνεται τα τελευταία ταμπού. Όντας η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, αλλά και (ήδη) η όγδοη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη διεθνώς, η Ιαπωνία εκμεταλλεύεται τη διεθνή αναταραχή για να προωθήσει κι αυτή τις δικές της «αυτοκρατορικές» φιλοδοξίες, έστω και σε περιφερειακό επίπεδο.
Ένα νέο δόγμα, και πολλοί πύραυλοι
Για αρχή, διπλασιάζει τις στρατιωτικές δαπάνες της και υιοθετεί ένα νέο στρατιωτικό δόγμα, το οποίο κρύβει κάτω από τον παραπλανητικό τίτλο «ικανότητα αντεπίθεσης». Δηλαδή πληγμάτων εναντίον κρατών που «απειλούν την ασφάλειά της». Η λέξη-κλειδί, που δεν κατονομάζεται ανοιχτά αλλά υπονοείται σαφώς, είναι η δυνατότητα «προληπτικού πλήγματος». Δηλαδή αυτό ακριβώς που απαγορεύει ρητά το ιαπωνικό Σύνταγμα: η επίθεση σε τρίτες χώρες υπό οιοδήποτε πρόσχημα. Επικουρικά, αναβαθμίζεται και το σχέδιο της Ιαπωνίας να συμμετέχει σε «ειρηνευτικές επιχειρήσεις» (δηλαδή πολέμους) στο εξωτερικό – κάτι που επίσης απαγορεύεται από το Σύνταγμα, αλλά ποιος νοιάζεται… Όταν η γιαπωνέζικη ελίτ έχει σταδιακά μετατρέψει τις λεγόμενες Δυνάμεις Αυτοάμυνας σε έναν ισχυρότατο και υπερσύγχρονο στρατό, είναι «αναμενόμενο» και να θέλει να τον χρησιμοποιήσει…
Η αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού, απότοκο του νέου δόγματος, θα χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων για την απόκτηση όπλων που ούτε η πιο οργιώδης φαντασία δεν θα αποκαλούσε «αμυντικά». Μεταξύ αυτών, 500 πύραυλοι κρουζ Τόμαχοκ, made in USA, εμβέλειας άνω των 1.200 χιλιομέτρων – ικανοί, δηλαδή, να πλήξουν όχι μόνο την κορεατική χερσόνησο, αλλά και την ηπειρωτική Κίνα. Εξ ου και η οργισμένη αντίδραση του Πεκίνου, που κατηγόρησε το Τόκιο ότι «δεν σκέφτεται τι κάνει». Ταυτόχρονα, σχεδιάζεται η χρησιμοποίηση πολιτικών αεροδρομίων και λιμανιών από τις «Δυνάμεις Αυτοάμυνας», καθώς και η χορήγηση δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων για τον κυβερνοπόλεμο και τη στρατιωτικοποίηση του Διαστήματος.
Ακόμη βαραίνει η Ιστορία
Η νέα «Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας» δεν κρύβει τις επεκτατικές βλέψεις του Τόκιο, αφού περιλαμβάνει τις διεκδικήσεις όχι μόνο για τις Κουρίλες νήσους, που ανήκουν στη Ρωσία, αλλά και για κορεατικά νησιά. Έτσι η δεξιά κυβέρνηση της Νότιας Κορέας, αν και ακραία φιλοαμερικανική, διαμαρτυρήθηκε έντονα, και η γιαπωνέζικη ελίτ ανακάλυψε ότι τα ιστορικά αγκάθια (τα οποία ξεφύτρωσαν λόγω των τεράστιων εγκλημάτων που διέπραξε ο ιαπωνικός στρατός κατοχής στην Κορέα και την Κίνα πριν και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) εξακολουθούν να αποτελούν ένα επιπλέον «αναχρονιστικό εμπόδιο» στις φιλοδοξίες της. Εμπόδιο αποτελεί βέβαια και η διαρκής αντίδραση ευρύτατων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της Ιαπωνίας στο τσαλαπάτημα του Συντάγματος.
Όμως η κυβέρνηση του Φούμιο Κισίντα παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει αυτές τις αντιδράσεις. Και προσπαθεί να πλασαριστεί στην ευρύτερη περιοχή όχι πια ως υποτακτικός αλλά ως «ισότιμος εταίρος» των ΗΠΑ, απαραίτητος για την υλοποίηση των πολεμικών σχεδίων της Ουάσιγκτον. «Χωρίς εμάς, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα σπουδαίο στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού»: αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπεται από κυβερνητικές πηγές και Ιάπωνες «ειδικούς». Οι Αμερικανοί το λαμβάνουν: «Βλέπουμε τη σταθερή δέσμευση της Ιαπωνίας για τη διατήρηση της διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες και για έναν ελεύθερο και ανοιχτό Ινδο-Ειρηνικό Ωκεανό», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν. Με άλλα λόγια, η Ιαπωνία καθίσταται, για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, παράγοντας πολεμοχαρούς αποσταθεροποίησης…
