Η 56χρονη σήμερα Λιβανέζα Σούχα Μπεσάρα είναι εθνική ηρωίδα στην πατρίδα της. Γεννημένη σε ελληνορθόδοξη αριστερή οικογένεια, σε ηλικία 15 ετών οργανώθηκε στο Κ.Κ. Λιβάνου και 4 χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τις σπουδές της για να πάρει μέρος στην αντίσταση εναντίον των Ισραηλινών εισβολέων και των ακροδεξιών Φαλαγγιτών συνεργατών τους – των αυτουργών της σφαγής χιλιάδων αμάχων στη Σάμπρα και Σατίλα. Η Σούχα κατάφερε το 1988 να διεισδύσει στο σπίτι του επιφανούς δοσίλογου Αντουάν Λαχάντ και να τον πυροβολήσει. Όμως ο Λαχάντ επέζησε (αργότερα διέφυγε στο Ισραήλ, και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από τη λιβανέζικη δικαιοσύνη).
Η Σούχα συνελήφθη και μεταφέρθηκε για «ανακρίσεις» στο Ισραήλ, κι έπειτα σε φυλακή των Φαλαγγιτών, χωρίς δίκη. Εκεί υπέστη άγρια βασανιστήρια, και έζησε σε πλήρη απομόνωση σε ένα μικροσκοπικό κελί επί 10 χρόνια. Απελευθερώθηκε μετά από διεθνή καμπάνια αλληλεγγύης το 1998, λίγο πριν η λιβανέζικη αντίσταση εκδιώξει από τον νότιο Λίβανο τους Ισραηλινούς εισβολείς και τους ακροδεξιούς συνεργάτες τους. Τελικά εγκαταστάθηκε στην Ελβετία, όπου πήρε την ελβετική υπηκοότητα και έκανε οικογένεια.
Καταδίκες από παντού
Αυτήν τη γυναίκα-σύμβολο επέλεξαν να σταματήσουν οι ελληνικές αρχές όταν βρέθηκε στον χώρο τράνζιτ του αεροδρομίου της Αθήνας επιστρέφοντας από τον Λίβανο στην Ελβετία! Της δήλωσαν ότι… κατόπιν αιτήματος άλλου ευρωπαϊκού κράτους-εταίρου (άγνωστο ποιου, εκτός κι αν οι ΗΠΑ ή το Ισραήλ είναι κράτη μέλη της Ε.Ε.!) θεωρείται persona non grata – και, αφού την κράτησαν υπό περιορισμό, την απέλασαν στον Λίβανο. Από εκεί πήρε απευθείας πτήση για την Ελβετία. Οι καταδίκες εναντίον των «πάντα πρόθυμων» ελληνικών αρχών έπεσαν βροχή, ενώ κινητοποιήθηκαν και ξένοι διπλωματικοί δίαυλοι για την ταχύτερη δυνατή και ασφαλή αναχώρηση της Λιβανέζας ηρωίδας από τη «φιλόξενη» πατρίδα μας…
Μεταξύ άλλων το Κ.Κ. Λιβάνου σημειώνει: «Αντί η ελληνική κυβέρνηση να συλλάβει τους σιωνιστές αξιωματούχους που δημιούργησαν το στρατόπεδο-φυλακή Κάγιαμ και επέβλεψαν τα βασανιστήρια της Σούχα Μπεσάρα και χιλιάδων Λιβανέζων, βλέπουμε να καταδιώκει και να συλλαμβάνει αυτή την ηρωίδα». Η Χεζμπολά από την πλευρά της χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των ελληνικών αρχών «απαράδεκτη και υποταγμένη στην ισραηλινή εχθρική οντότητα», θυμίζοντας ότι οι ελληνικές αρχές απέλασαν την Μπεσάρα ενώ στον Λίβανο γιορτάζουν τη 17η επέτειο από την ταπεινωτική ήττα των Ισραηλινών μετά τη δεύτερη εισβολή τους στη χώρα αυτή…
Μια κυβέρνηση δουλική
Ποιος διατύπωσε την ανεκδιήγητη φράση, ότι η Ελβετίδα υπήκοος Σούχα Μπεσάρα είναι «άτομο επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, τη δημόσια υγεία(!) ή τις διεθνείς σχέσεις ενός ή περισσοτέρων από τα κράτη μέλη της Ε.Ε.»; Και γιατί η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να λειτουργήσει ως συνένοχο εκτελεστικό όργανο αυτών που τη βασάνιζαν επί μια δεκαετία επειδή αντιστάθηκε στις δυνάμεις εισβολής και κατοχής της πατρίδας της; Τα ερωτήματα είναι ρητορικά, αλλά και πραγματικά. Διότι με τέτοιες ενέργειες η επίσημη (και «δεδομένη»…) Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτα. Χάνει όμως και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας που της είχαν απομείνει στον αραβικό κόσμο.
Ήδη η σιωπή της ελληνικής κυβέρνησης για τα αλλεπάλληλα εγκλήματα των ισραηλινών κατοχικών δυνάμεων στην Παλαιστίνη είναι εκκωφαντική. Αντί να ψελλίσει έστω κάτι γι’ αυτά, την προηγούμενη εβδομάδα έστρωνε κόκκινο χαλί για τον ισραηλινό ΥΠΕΞ και μπλοκάριζε δουλικά την κυκλοφορία όλων των οχημάτων στο κέντρο της Αθήνας για να κυκλοφορεί ανενόχλητος ο εν λόγω κύριος. Τώρα συλλαμβάνει και απελαύνει την Σούχα Μπεσάρα, όχι διότι έτσι της αρέσει, αλλά διότι έτσι τη διέταξαν! Να δούμε ποιος εγχώριος «αξιωματούχος» θα γελοιοποιηθεί δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα στη σχετική δικαστική διαδικασία μετά τη μήνυση που υποβάλλει η Μπεσάρα κατά των ελληνικών αρχών, με την υποστήριξη μάλιστα του Υπουργείου Εξωτερικών του Λιβάνου…
