Ο 28χρονος Σενεγαλέζος επιθετικός της Νιουκάστλ, Παπίς Σισέ, αρνήθηκε να φορέσει το κιτ προετοιμασίας της ομάδας του επειδή διαφήμιζε μια εταιρία που δίνει δάνεια μέσω Διαδικτύου.
Ο Σισέ, μουσουλμάνος στο θρήσκευμα, επικαλέστηκε στην πίστη του και το νόμο της Σαρία που απαγορεύει στον πιστό να δέχεται δάνεια ή να επωφελείται από αυτά.
Ο αγγλικός σύλλογος που λαμβάνει περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από την εταιρία, μάλλον θα υποχρεωθεί να τον πουλήσει, αφού το συμβόλαιο που έχει υπογράψει με τον χορηγό επιβάλλει όλοι οι παίκτες να φορούν αθλητικό υλικό που να προβάλει την επιχείρηση. Στην ίδια ομάδα υπάρχουν βέβαια και άλλοι μουσουλμάνοι, οι Τσεΐκ Τιοτέ και Μουσά Σισοκό, που όμως δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα, ερμηνεύοντας προφανώς με άλλον τρόπο την κατάσταση.
Αν και η στάση του Παπίς Σισέ μπορεί να ερμηνευτεί από πολλούς σαν μια «ξεροκεφαλιά ενός φανατικού», δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει πως οι χορηγοί στις φανέλες των αθλητικών συλλόγων ήταν ανέκαθεν ένα θέμα που δεν απασχολούσε απλά μεμονωμένα άτομα, αλλά πολλές φορές το σύνολο των φιλάθλων ή μελών τους που δεν δέχονταν να τοποθετείται άκριτα ο οποιοσδήποτε σ’ αυτήν, ακόμα και αν κόμιζε τα μεγαλύτερα οικονομικά ανταλλάγματα.
Για παραπάνω από 100 χρόνια οι ποδοσφαιρικές φανέλες της Αθλέτικ Μπιλμπάο και της Μπαρτσελόνα παρέμειναν «καθαρές» από χορηγούς, αφού για τη συνείδηση των Βάσκων και των Καταλανών αυτοί οι σύλλογοι εξέφραζαν κάτι πολύ περισσότερο από απλές ποδοσφαιρικές ομάδες. Ήταν η φωνή τους και η περηφάνια τους στα δύσκολα χρόνια των στυγνών δικτατοριών που βασάνισαν τις πατρίδες τους για πολλές δεκαετίες, στερώντας τους ακόμα και το δικαίωμα να μιλούν τη γλώσσα τους.
Τα χρόνια πέρασαν και η παγκοσμιοποίηση ήρθε να σαρώσει το χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού ισοπεδώνοντας προς χάριν του κέρδους όλες τις ιδιαιτερότητες και τις αξίες.
Ακόμα και τότε, όμως, οι φίλαθλοι και τα μέλη αυτών των συλλόγων δεν δέχτηκαν άκριτα να διαφημιστεί από τη φανέλα τους ο οποιοσδήποτε χορηγός. Χρειάστηκαν λεπτοί χειρισμοί για να φτάσουμε σήμερα η Μπαρτσελόνα να διαφημίζει μια καταριανή αεροπορική εταιρία και η Μπιλμπάο μια βασκική εταιρία πετρελαιοειδών.
Ιδιαίτερα στη Μπαρτσελόνα χρησιμοποιήθηκε πρώτα το «τρικ» της Unicef, προκειμένου να συνηθίσουν οι φίλαθλοι να βλέπουν στη φανέλα της ομάδας τους κάτι άλλο εκτός απ το έμβλημα του συλλόγου τους. Έτσι, για 4 χρόνια η ποδοσφαιρική ομάδα προέβαλε τη φιλανθρωπική οργάνωση στη φανέλα της και μάλιστα τής έδινε ετήσια μέρος των εσόδων της, αντί να αποκομίζει κάποιο άμεσο οικονομικό όφελος.
Οι φίλαθλοι και τα μέλη μπορούσαν να παραμένουν υπερήφανοι για τις αξίες που εξέφραζε ο σύλλογός τους, αλλά είχαν αρχίσει να καταλαβαίνουν πως η ημέρα που η ομάδα τους θα αξιοποιούσε τη φανέλα της για να μπορεί να παραμένει ανταγωνιστική, ήταν πολύ κοντά. Και αν το 2006 αποκρούστηκε η πρόταση μιας μεγάλης στοιχηματικής εταιρίας, το 2011 ήρθε ένας δεύτερος «δούρειος ίππος», αυτός του… κοινωνικού ιδρύματος του Κατάρ (Qatar Foundation) που σε αντίθεση με την Unicef πλήρωνε και μάλιστα αδρά για να προβάλει το κοινωνικό του έργο. Τώρα οι αντιδράσεις ήταν πολύ λιγότερες, ελάχιστοι διαμαρτυρήθηκαν για το καθεστώς του Κατάρ και τις εκατοντάδες αναφορές για καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Οι συνεχόμενοι τίτλοι της ομάδας και το γεγονός πως σ’ αυτήν αγωνίζονταν αρκετοί από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο που θα έπρεπε να αμείβονται πλουσιοπάροχα για να μην πάνε αλλού, έσβησαν και τις τελευταίες αντιρρήσεις. Στην επόμενη σεζόν, στη φανέλα της Μπάρσα θα διαφημίζεται η αεροπορική εταιρία του Κατάρ. Τα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο μοιάζουν ήδη πολύ μακρινά. Και έμεινε μόνος του αυτός ο Παπίς Σισέ από τη Σενεγάλη, για να μας θυμίζει πως υπάρχουν κάποιοι «φανατικοί» που βάζουν τη συνείδησή τους πιο πάνω από το προσωπικό τους όφελος.
N.Καραμάνος
