Ρισκάρω χωρίς ελπίδα.
Παρόλα αυτά αποφάσισα να επιστρέψω να τους δω, να επιστρέψω στα παλιά, να βαδίσω στα χνάρια μου και να κάνω το ταξίδι μου.
Μέχρι και τη Τετάρτη 30 Οκτωβρίου προλαβαίνετε να (μη) χάσετε μια εξαιρετική παράσταση στον χώρο ΠΛΥΦΑ.
Πρόκειται για το OUTRO*, έργο βασισμένο στο «Juste la fin du monde» του Jean-Luc Lagarce το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη («Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου» στα ελληνικά) από τον Xavier Dolan και απέσπασε πολλά βραβεία.
Η σκηνοθεσία-διασκευή είναι του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
Ο Λουκάς, ένας συγγραφέας, επιστρέφει έπειτα από πολλά χρόνια στο πατρικό του, σ’ ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας. Θέλει να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, τις χαμένες ευκαιρίες, να βρει το θάρρος ν’ αντιμετωπίσει τον εαυτό του απέναντι στην οικογένειά του. Να υπερασπιστεί τις επιλογές, τα «θέλω», την ταυτότητά του.
Από την αρχή θα φανεί το δύσκολο του εγχειρήματος. Πολλές οι ανοικτές πληγές που έχει αφήσει η απουσία του.
Μια μητέρα που τον λατρεύει, αλλά εθελοτυφλεί, δυο αδέρφια που αρχικά τον αντιμετωπίζουν η μία με αγάπη και χαρά, ο άλλος με επιθετικότητα και άρνηση, και μια νύφη που προσπαθεί να τον κάνει να νιώσει πως όλα είναι «φυσιολογικά».
Γράφει ο σκηνοθέτης:
«Τι ρόλο παίζει η επιστροφή του καλλιτέχνη στο περιβάλλον που τον έδιωξε; Γυρίζει με την ελπίδα ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει; Του έχει λείψει η ζεστασιά της οικογένειάς του ή απλά επιβεβαιώνει ότι καλώς έφυγε;
Όσοι έχουν μεγαλώσει σε μια κλειστή ελληνική επαρχιακή πόλη, ξέρουν καλά τι σημαίνει να ονειρεύεσαι να το σκάσεις από το περιβάλλον στο οποίο ζεις. Ένα περιβάλλον δίχως κανένα όριο ανοχής στη διαφορετικότητα, που προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε φυσική σου τάση και να σου φορέσει τα πατροπαράδοτα στεγανά και τους φραγμούς που κυριεύονται από την ενοχή της απόλαυσης και θέτουν ψηλά τον πήχη της κοινωνικής αποδοχής και ομοιογένειας.
Στο “OUTRO” ήθελα να δημιουργήσω ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο το κοινό να νιώθει συμμέτοχο. Ο θεατής να προβληματιστεί για το πώς έχουμε δομήσει την κοινωνική μας πραγματικότητα, όχι απαραίτητα να ενστερνιστεί τις απόψεις που εκφράζονται…»
Θα έλεγα ότι πράγματι το καταφέρνει. Οι θεατές, καθισμένοι από τις δύο πλευρές του σκηνικού, παρακολουθούν τη δράση στα δωμάτια ενός σπιτιού σχεδόν διάφανου, με τοίχους από πλέξιγκλας.
Από την αρχή του έργου, μια κάμερα παρακολουθεί αδιάκοπα τους πρωταγωνιστές και βλέπουμε την εικόνα στη μεγάλη οθόνη, πάνω από το σκηνικό,
Ο κάμεραμαν Στέλιος Παπαρδέλας με τη live camera, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, δημιουργεί ένα παράλληλο κινηματογραφικό έργο συλλαμβάνοντας εκφράσεις και λεπτομέρειες…
Το βλέμμα του θεατή περιπλανιέται από τα πραγματικά πρόσωπα στην οθόνη, ενώ ταυτόχρονα όλοι οι ήρωες του έργου συνεχίζουν να δρουν, είτε μόνοι είτε σε ομάδες.
Πραγματικά εξαιρετική σκηνοθετική σύλληψη.
Φυσικά για να πετύχουν οι σκέψεις, οι ιδέες και τα σχέδια του σκηνοθέτη, θα πρέπει και οι ηθοποιοί να κινηθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Κι εδώ έχουμε πράγματι εκπληκτικές ερμηνείες από τον Γιώργο Καραμίχο, τον συγγραφέα-πρωταγωνιστή που επιστρέφει στον γενέθλιο τόπο, τη Γιώτα Φέστα, που υποδύεται τη μητέρα του, αλλά και τους νέους εξαιρετικούς ηθοποιούς που υποδύονται τα αδέρφια, Σταύρος Λιλικάκης και Ιφιγένεια Βαρελά, και τη νύφη του πρωταγωνιστή, Αμαλία Μπαμπλέκη.
Ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος είναι απόφοιτος της πρωτοποριακής Ακαδημίας Θεάτρου και Χορού του Άμστερνταμ. Με μαθητεία πλάι στον Ivo van Hove και σπουδαίες συνεργασίες στο ενεργητικό του, δημιουργεί ένα έργο για τις οικογενειακές σχέσεις, τη διαφορετικότητα, τις σκληρές και οικείες αλήθειες που γονατίζουν υπό το βάρος της κοινωνικής «αποδοχής» και ομοιογένειας.
Ο ίδιος ο χώρος, που δεν είχα επισκεφθεί ξανά, το ΠΛΥΦΑ, εδρεύει στο κτιριακό συγκρότημα των πρώην Πλεκτηρίων-Υφαντηρίων Αθηνών (ΠΛ.ΥΦ.Α.) στον Βοτανικό, μια γειτονιά συνυφασμένη με τη βιομηχανική κληρονομιά της πόλης.
Σε υποβάλλει ήδη, πριν δεις την ίδια την παράσταση.
Όπως σημειώνουν οι συντελεστές του, «Το ΠΛΥΦΑ γεννήθηκε από την ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας ευέλικτης πλατφόρμας πολιτισμού που καλλιεργεί, στηρίζει και προβάλλει τη δημιουργική ελευθερία, προσφέροντας σε καλλιτεχνικά σχήματα χώρο για πειραματισμό, συνεργασία και ανταλλαγή ιδεών.
Η ομάδα του ΠΛΥΦΑ έχει αποκαταστήσει και ενεργοποιήσει από το 2019 τα κτήρια 7A και 7Γ –δύο ανεξάρτητες πολυμορφικές αίθουσες 180 και 100 τ.μ. αντίστοιχα– τα οποία, μαζί με τον υπαίθριο χώρο του συγκροτήματος, συνθέτουν ένα ιδιότυπο τοπίο έκφρασης – ακατέργαστο, ατμοσφαιρικό και ταυτόχρονα πλήρως συντονισμένο με τις ανάγκες της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας…»
* OUTRO: Το τέλος ενός κομματιού, ενός βιβλίου, μιας συζήτησης, ο επίλογος.
INFO
Σκηνοθεσία-Διασκευή: Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος
Μουσική: Μιχάλης Παρασκάκης
Σκηνικά: Geurt Holdijk – House of Architects
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Αποστολάτος
Live camera- Trailer- Φωτογραφίες: Στέλιος Παπαρδέλας
Technical production: Αλέξανδρος Λύκουρας
Art direction: Carsten Klein
Παραγωγή: Coming Soon…
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου – We Will
Κατασκευή σκηνικού: Σπύρος Δουκέρης – AnotherKindArt
ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Αθήνα, Τ.Κ: 10447
