Όσα θάφτηκαν: Συντάγματο(ς)λόγοι…

 

 

Είχαμε κρατήσει από το καλοκαίρι στο αρχείο των ευρημάτων του Τυμβωρύχου το άρθρο του Β. Δρουκόπουλου στα Ενθέματα της Αυγήςμε τίτλο Συνταγματικές εκτροπές και (αντι)συνταγματικές προτροπές. Τα αλλεπάλληλα μνημόνια κατεδαφίζουν τις πιο θεμελιώδεις συνταγματικές πρόνοιες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους, του δημόσιου συμφέροντος και του εργασιακού δικαίου. Το «αγκάθι» της συνταγματικής αναθεώρησης παραμερίστηκε ως μια ακόμη αναχρονιστική και λαϊκίστικη αρτηριοσκλήρυνση. Παραμερίστηκε στην πράξη, εύκολα, όπως και το Κοινοβούλιο. Η επικαιρότητά του άρθρου, λοιπόν, ήταν τόσο… διαρκής, ώστε κάθε βδομάδα σχεδόν, ήταν υποψήφιο για παρουσίαση.

Η αναφορά σήμερα λαμβάνει έναν τόνο πικρής ειρωνείας. Με τα περί «συνταγματικού τόξου» εννοούμε… Ο Β.Δ. παραθέτει πολύ εύγλωττα αποσπάσματα από έκθεση της JP Morgan (ο δεύτερος στον κόσμο χρηματοπιστωτικός κολοσσός) με τίτλο Η προσαρμογή της Ευρωζώνης στα μισά του δρόμου, που δημοσιεύθηκε μόλις τον Μάη του 2013. Οι αναλυτές της JP Morgan, χωρίς ενδοιασμούς, προσδιορίζουν τον πυρήνα της «προσαρμογής» στην ολοσχερή διάρρηξη του μεταπολεμικού και, επιπλέον για τον Νότο, του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβολαίου. Εντοπίζουν απερίφραστα, κατά λέξη ακριβώς «μετά το φασισμό» και «ως επακόλουθα της δικτατορίας» τις… ρίζες του κακού: «Την πρώτη περίοδο της κρίσης είχε θεωρηθεί ότι τα εθνικά προβλήματα κληρονομημένα από το παρελθόν ήταν κυρίως τα υπερχρεωμένα κράτη, τράπεζες και νοικοκυριά, η έλλειψη ευθυγράμμισης στις πραγματικές συναλλαγματικές ισοτιμίες σε επίπεδο ευρωζώνης και οι δομικές ακαμψίες. Αλλά με την πάροδο του χρόνου φάνηκε ότι υπάρχουν επίσης εθνικά προβλήματα ιστορικής προέλευσης αλλά πολιτικής φύσης. Τα Συντάγματα και οι πολιτικοί διακανονισμοί στη νότια περιφέρεια που είχαν υιοθετηθεί μετά την πτώση του φασισμού, έχουν μια σειρά από χαρακτηριστικά που φαίνεται να μη συμβιβάζονται με την περαιτέρω ολοκλήρωση στην περιοχή. Όταν οι Γερμανοί πολιτικοί και οι διαμορφωτές πολιτικής μιλούν για μια δεκαετή περίοδο προσαρμογής, πολύ πιθανά έχουν στο μυαλό τους την ανάγκη για οικονομική και πολιτική μεταρρύθμιση. Τα πολιτικά συστήματα στην περιφέρεια διαμορφώθηκαν ως επακόλουθα της δικτατορίας και προσδιορίστηκαν από αυτή την εμπειρία. Τα συντάγματα τείνουν να αναδεικνύουν ισχυρή σοσιαλιστική επίδραση, αντανακλώντας την πολιτική δύναμη των αριστερών κομμάτων μετά την ήττα του φασισμού. Τα πολιτικά συστήματα στην περιφέρεια εμφανίζουν πολλά από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:… συνταγματική προστασία των εργατικών δικαιωμάτων, οικοδόμηση συναινετικών συστημάτων που υποθάλπουν την πολιτική πατρωνία και τέλος, το δικαίωμα της διαμαρτυρίας αν ανεπιθύμητες αλλαγές στοχεύουν στο status quo. Τα μειονεκτήματα αυτής της πολιτικής ιστορικής κληρονομιάς αποκαλύφτηκαν στη διάρκεια της κρίσης». Ας οδηγηθεί, επιτέλους, η αντιπαράθεση στην ουσία. Είδατε, δεν είναι δύσκολο να πεις τα πράγματα με το όνομά τους.

 

Σχόλια