Του Κώστα Μελά
Ας κάνουμε δύο υποθέσεις εργασίας, οι οποίες σύμφωνα με τις μέχρι τώρα εξελίξεις έχω την εντύπωση ότι δεν απέχουν από τη διαγραφόμενη πραγματικότητα στο πεδίο του πολέμου στην Ουκρανία.
Η πρώτη: Ολοκληρώνονται οι πολεμικές επιχειρήσεις των Ρώσων στο Ουκρανικό έδαφος σύμφωνα με τον σχεδιασμό τους. Η κατάληξη παρουσιάζεται στον Χάρτη που ακολουθεί.
Η ολοκλήρωση του ρωσικού σχεδιασμού δεν σημαίνει ότι θα έχουμε τέλος των διενέξεων, των συρράξεων και των εκατέρωθεν πολεμικών αψιμαχιών. Εξάλλου πλείστα όσα προβλήματα θα παραμείνουν ανοικτά.
Τι θα γίνει με την περιοχή του Donbass; Θα γίνει ανεξάρτητο κράτος, αυτόνομη περιοχή; Ή θα ενσωματωθεί στη Ρωσία; Επίσης η Κριμαία. Θα συνεχίσει η Ουκρανία να αρνείται την ενσωμάτωσή της στη Ρωσία; Η Ρωσία το περίκλειστο ουκρανικό κράτος πώς θα το αποδεχτεί: ουδέτερο αλλά οπλισμένο; Ουδέτερο χωρίς οπλισμό; Πώς θα αντιδράσει αν η Ουκρανία συνεχίσει τον δρόμο της για ένταξη στην Ε.Ε.; Θα επιμείνουν οι ευρωπαϊκές χώρες σε αυτόν το δρόμο της αποδοχής της Ουκρανίας στην Ε.Ε.; Και πολλά ακόμη ζητήματα θα παραμείνουν ανοικτά (π.χ. οι ευρωπαϊκές χώρες θα επιμείνουν στη σημερινή άποψή τους για πλήρη απεξάρτηση από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Ρωσίας;). Δεν είναι όμως του παρόντος. Το πότε θα συμβεί αυτό δεν μπορεί εύκολα να προσδιορισθεί. Επομένως θεωρώ ότι ο πόλεμος θα διαρκέσει. Επομένως η λεγόμενη μάχη του Donbass δεν θα είναι η λήξη του πολέμου. Το γεγονός αυτό, μαζί με όσα αναφέραμε προηγουμένως, μας οδηγούν στη δεύτερη υπόθεση εργασίας.
Οι δυνάμεις της Δύσης ελπίζουν να μεταφέρουν μια κατάσταση Συρίας ή Αφγανιστάν στην καρδιά της Ευρώπης – ανεξαρτήτως αν και στις δύο περιπτώσεις είτε αποσύρθηκαν είτε ηττήθηκαν
Η δεύτερη υπόθεση εργασίας –η οποία συνδέεται προφανώς με την πρώτη– είναι η ακόλουθη: Οι δυνάμεις της Δύσης (προεξαρχουσών των αγγλοσαξονικών δυνάμεων) έχουν συμφέρον να επεκτείνουν τη χρονική διάρκεια των εχθροπραξιών όσο γίνεται περισσότερο σε βάθος χρόνου, και για αυτόν το σκοπό θα στέλνουν όσο περισσότερο οπλισμό για να τροφοδοτήσουν την αντίσταση-άμυνα. Η Μεγάλη Βρετανία (ΜΒ), ιδιαίτερα, παίζει έναν πρωτοποριακό ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως φαίνεται από το ταξίδι του Μπόρις Τζόνσον στο Κίεβο την 9η Απριλίου, όπου υποσχέθηκε την αποστολή εκπαιδευτών, πυροβολικού, πυραύλων Harpoon, ειδικευμένων να πλήττουν πολεμικά πλοία, και θωρακισμένων οχημάτων ικανών να φέρουν αντιαεροπορικούς πυραύλους Starstreak. Η βασική υπόθεση ερμηνείας που μπορεί να δοθεί σε αυτή την πρωτοφανή κινητοποίηση της ΜΒ είναι ότι της έχει ανατεθεί, ως βασική συνιστώσα του αγγλοσαξονικού τόξου, υπό μια έννοια, η διαφύλαξη και ο έλεγχος του ευρωπαϊκού τμήματος του Rimland της Ευρασίας (δηλαδή του ελέγχου των ακτών της Ευρασίας) έναντι των χερσαίων δυνάμεων που ελέγχουν τη Heartland (δηλαδή το κέντρο της Ευρασίας). Ενώ η ΜΒ έχει αυτή την αποστολή, οι ΗΠΑ και η Αυστραλία (οι άλλες δύο αγγλοσαξονικές χώρες) επικεντρώνουν την προσοχή τους στην περιοχή του Ειρηνικού και στην αντιμετώπιση της Κίνας. Ο Χάρτης που ακολουθεί αναπαριστά αυτόν τον σχεδιασμό.
Αυτό που ελπίζουν να επιτύχουν οι δυνάμεις αυτές είναι να μεταφέρουν μια κατάσταση Συρίας ή Αφγανιστάν στην καρδιά της Ευρώπης (ανεξαρτήτως αν και στις δύο περιπτώσεις είτε αποσύρθηκαν είτε ηττήθηκαν) με στόχο:
- Την εξασθένιση της Ρωσίας έτσι ώστε είτε να αλλάξει πολιτική, είτε να καταστεί ένας μη αξιόπιστος σύμμαχος στα μάτια της Κίνας και να σπάσει η σημερινή συνεργασία των δύο χωρών,
- Να εξαναγκάσουν τις ευρωπαϊκές χώρες σε πλήρη υποταγή στο Αγγλοσαξονικό τόξο και πρωτίστως τις δύο μεγάλες χώρες της ηπείρου που έχουν τις στενότερες οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία, τη Γερμανία και τη Ιταλία. Ειρήσθω εν παρόδω πρόκειται για τις δύο ηττημένες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι οποίες κατέχουν τον ενδιάμεσο άξονα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, και οι οποίες εξαρτώνται στον μέγιστο βαθμό από το ρωσικό φυσικό αέριο. Παράλληλα πρόκειται για δύο κατ’ εξοχήν βιομηχανικές χώρες των οποίων η βιομηχανία στηρίζεται ενεργειακά στο ρωσικό φυσικό αέριο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα κράτη αυτά θα επιθυμούσαν την επίτευξη ταχείας αποκλιμάκωσης της σύγκρουσης, ώστε να αποφευχθεί η περίπτωση εξάπλωσης του πολέμου σε χώρες της Ε.Ε. που γειτονεύουν με τη Ρωσία.
- Αντιθέτως, άλλα ευρωπαϊκά κράτη (Πολωνία, Βαλτικές χώρες, Σλοβακία, Ελλάδα) έχουν ταχθεί αναφανδόν με τις ναυτικές δυνάμεις των Αγγλοσαξόνων.
- Ενδιάμεσο ρόλο παίζει η Γαλλία, της οποίας οι γεωπολιτικές επιδιώξεις είναι δεδομένες και δεν ταυτίζονται πάντα με την πολιτική των αγγλοσαξονικών δυνάμεων ενώ η εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο είναι ελάχιστη.
Με όλα τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι το πλανητικό παίγνιο είναι περίπλοκο και περιλαμβάνει σχεδιασμούς και πτυχές που δεν είναι άμεσα αντιληπτές λόγω της έντονης διαμεσολάβησης των ιδεολογικών οπλοστασίων και των δύο πλευρών. Προφανώς το δυτικό οπλοστάσιο σε αυτό το είδος πολέμου είναι πανίσχυρο.
