Διαδηλώσεις και σε Κουβέιτ, Υεμένη και Μπαχρέιν.
Δεκάδες αστυνομικά οχήματα παρατάχτηκαν στο εμπορικό κέντρο Ολάγια του Ριάντ, από νωρίς το πρωί της Παρασκευής (11/3), όπου επρόκειτο να συγκεντρωθούν οι διαδηλωτές της «Ημέρας της Οργής», στη Σαουδική Αραβία, σε μια κινητοποίηση που την ονόμασαν «Σαουδαραβική επανάσταση της 11ης Μαρτίου». Μία ημέρα ύστερα από τη δολοφονία ενός διαδηλωτή στην Ανατολική Επαρχία. Οι αστυνομικοί απέκλεισαν τους δρόμους πρόσβασης και έκαναν έλεγχο ταυτοτήτων στους μοτοσικλετιστές (middle east online 11/3). Τα αιτήματα, όπως παρουσιάστηκαν ιντερνετικά, αλλά και με δηλώσεις επιτροπών δικαιωμάτων, είναι εκλεγμένο κοινοβούλιο και πρόεδρος, ανεξάρτητη δικαιοσύνη, διάλυση της μυστικής αστυνομίας, απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων και ελευθερία έκφρασης. Οι ακτιβιστές κάλεσαν τους Σαουδάραβες να διαδηλώσουν μαζικά ύστερα από την προσευχή της Παρασκευής σε όλες τις πόλεις, συμπεριλαμβανομένων του Ριάντ, της Τζέντα, στα δυτικά, και του Νταμάν στην ανατολική πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή.
Ο υπουργός Εσωτερικών προειδοποίησε ότι οι διαδηλώσεις είναι παράνομες –η Σαουδική Αραβία έχει υπογράψει τη σύμβαση περί ελεύθερης διεξαγωγής ειρηνικών διαδηλώσεων- και ότι οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν εντολή να χτυπήσουν τους διαδηλωτές. Ο ανώτερος κλήρος συμπαρατάχθηκε με την κυβέρνηση και χαρακτήρισε «αντι-ισλαμικές» τις εκκλήσεις για διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες μέσω του διαδικτύου.
Μπορεί ένας ηλικιωμένος και ασθενής μονάρχης να εξαγοράσει του υπηκόους του με 36 δισ. πετροδολάρια την τελευταία στιγμή και να γλιτώσει από τους δυνατούς ανέμους ελευθερίας της αραβικής εξέγερσης; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα δούμε τι θα γίνει στη Σαουδική Αραβία ούτε στο Αλ Τζαζίρα, ούτε στο Αλ- Αραμπίγια. Το δεύτερο είναι το μακρύ χέρι των Σαούντ, ενώ το πρώτο εδρεύει στο Κατάρ, μια γεωγραφική απόφυση της Σαουδικής Αραβίας, ο εμίρης της οποίας έθεσε τους όρους του στο κανάλι.
Μπαχρέιν, Κατάρ, Ομάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ και Σαουδική Αραβία συγκροτούν το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου και ουδείς από τους εμίρηδες θα ήθελε να σαρωθεί από δημοκρατικά κινήματα. Για τους Σαουδάραβες μονάρχες, όποιος τους εναντιώνεται ανήκει στην Αλ-Κάιντα (και υποκινείται από το Ιράν), ακριβώς όπως για τον Μπεν Αλί και τον Μουμπάρακ. Εδώ η υποκρισία φτάνει σε αμερικανικά επίπεδα, εφόσον η Αλ-Κάιντα είναι δικό τους δημιούργημα -των χρημάτων και της πολιτικής υποστήριξής τους. Συμμάχους τους έχουν του Βαχαβίτες κληρικούς, που αποτελούν την ιδεολογική μήτρα της Αλ-Κάιντα.
Παρά το σκοταδισμό που επιβάλλουν οι Βαχαβίτες κληρικοί, οι οποίοι διοικούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, ο οίκος των Σαούντ δεν θα μπορέσει εύκολα να απαλλαγεί από την υποβόσκουσα οργή. Ο μισός σχεδόν πληθυσμός της χώρας είναι κάτω από 18 ετών και σε μια δεκαετία από 19 εκατομμύρια θα φτάσει τα 30. Η συνολική ανεργία κυμαίνεται στο 20% -και είναι πολύ μεγαλύτερη ανάμεσα στους νέους- ενώ στη χώρα εργάζονται 9 εκατ. ξένοι εργάτες. Το πετρέλαιο είναι σχεδόν ο μοναδικός οικονομικός κλάδος, το θεοκρατούμενο εκπαιδευτικό σύστημα δεν προφέρει εκπαίδευση προς ανεύρεση εργασίας και στο γειτονικό Μπαχρέιν το δημοκρατικό κίνημα υποσκάπτει τα θεμέλια του οίκου των Αλ-Καλίφα.
Τα αιτήματα για δημοκρατικές εκλογές και εξάλειψη της διαφθοράς εύκολα μπορούν να κλιμακωθούν στο «Κάτω η μοναρχία των Σαούντ», όπως δείχνει η εμπειρία των αραβικών εξεγέρσεων. Μ’ αυτό τον εφιάλτη ζουν η αμερικανική και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και γι’ αυτό μπορεί να δούμε λουτρό αίματος στις μοναρχίες του Κόλπου.
