Ποια ήταν τα κύρια στοιχεία που απασχόλησαν τις τοποθετήσεις των συνέδρων
Οι σκέψεις και απόψεις των συνέδρων για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, για τη λειτουργία των συνιστωσών, για το οργανωτικό αλλά και για τη σχέση του κόμματος με την κοινωνία ήταν τα στοιχεία που κυριάρχησαν τη δεύτερη και την τρίτη ημέρα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Η πανηγυρική ατμόσφαιρα που επικράτησε την Τετάρτη το απόγευμα υποχώρησε, τα πρόσωπα έγιναν πιο σκεπτικά, οι διαφορές άρχισαν να καθίστανται φανερότερες. Πλέον οι συζητήσεις στους διαδρόμους έγιναν πιο χειμαρρώδης και περισσότερο «βαριές», όπως και στον συνεδριακό χώρο.
Η παρέμβαση του καθηγητή Κώστα Δουζίνα για το θέμα της δημοκρατίας στο κόμμα, συζητήθηκε πολύ, όπως επίσης και η παρέμβαση μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από τη Χίο, ο οποίος υποστήριξε πως «το συνέδριο επικεντρώνει σε δευτερεύοντα θέματα. Περίμενα να είμαστε μπροστά από συμπεριφορές ΣΥΝασπισμού. Περίμενα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει προσανατολισμό, από μια διευρυμένη παρέα θα γίνει κάτι που θα αγκαλιάσει τον λαό».
Αραδιαστά, αναφέρουμε ενδιαφέροντα στοιχεία από τοποθετήσεις συνέδρων, που δίνουν το κλίμα:
«Εγώ είμαι και με τις συνιστώσες και με τα μέλη. Είμαι εδώ με την συνιστώσα του ανέργου, του γιού, του πατέρα».
«Στενοχωριέμαι να ακούω πως “αυτή η άποψη είναι πιο δεξιά, αριστερή, αριστερίστικη κλπ.” Είναι απομεινάρια μιας άλλης εποχής, όλοι έχουν θέση μαζί μας, και όλες οι θέσεις πρέπει να εκτιμούνται από το προσδοκώμενο αποτέλεσμά τους».
«Αυτή ήταν μια προσυνεδριακή διαδικασία από τα παλαιά, μια καταγραφή συσχετισμών. Πόσοι νέοι, νέα μέλη, ήρθαν στις προσυνεδριακές συνελεύσεις;».
«Είμαι φοιτήτρια και θα μιλήσω για τη νεολαία, για τη νεολαία που αναγκάζεται να μεταναστεύσει. Αν πιστεύουμε στο μέλλον αυτού του τόπου, πρέπει να πιστέψουμε στη νέα γενιά. Να καλέσουμε τη νεολαία να μείνει εδώ, να διώξει το σάπιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει τις πόρτες του στη νεολαία. Να γίνει μια μεγάλη καμπάνια για αυτήν. Αν θέλουμε να μην ερημώσει αυτός ο τόπος, πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί. Να κάνουμε μία μεγάλη καμπάνια για τη νεολαία. Να την καλέσουμε να μείνει εδώ, να αγωνιστεί. Κανένα σχέδιο δεν μπορεί να πετύχει, αν δεν έχουμε μαζί μας το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας».
Είχε προηγηθεί ο χαιρετισμός που απηύθυναν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, ενώ επίσης ακολούθησε αργότερα χαιρετισμός από τον (απολυμένο) πρόεδρο της ΟΛΜΕ, Μιχάλη Κοτσιφάκη και τον Paul Macney, Βρετανό συνδικαλιστή και πρόεδρο της Ελληνικής Καμπάνιας Αλληλεγγύης.
Τα θέματα της δημοκρατίας, των νέων αλλά και των συνιστωσών εξακολούθησαν και την Παρασκευή να απασχολούν το συνέδριο. «Η προσυνεδριακή διαδικασία των νέων υπήρξε τυπική και διαδικαστική. Οι νέοι δεν έχουν δει κάτι για να τους πείσει, να νιώθουν ότι μπορούν να αλλάξουν με το λόγο και τη δράση τους μέσα στο κόμμα», σημείωσε χαρακτηριστικά ένας από τους συνέδρους. Και κάποιος άλλος: «Δείχνουμε να ξεχνάμε, ότι είμαστε ΣΥΡΙΖΑ, αντιπολίτευση σε μια χώρα που καταστρέφεται. Δείχνουμε να ξεχνάμε το πόσο σκληρός πρόκειται να είναι ο αγώνας».
Το σοβαρότερο πρόβλημα δεν είναι οι συνιστώσες, αλλά το τι ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε, τόνισε ο Γιάννης Δραγασάκης: «Πολλές φορές νιώθουμε διλήμματα, πού δηλαδή να επικεντρώσουμε: στο κίνημα; στις πολιτικές θέσεις; Πρέπει λοιπόν να επικεντρώσουμε σε όλα τα πεδία γιατί ο αντίπαλος δρα παντού. Ανοικτό μέτωπο ενάντια στον κυβερνητισμό, τον απομακρυσμένο από την κοινωνία, αλλά και τον απομακρυσμένο από την πολιτική οικονομισμό. Τι κόμμα θέλουμε; Όπως είπαν και κάποιοι παλαιοί, αυτό εξαρτάται από τις εκάστοτε ανάγκες. Μετά τον Εμφύλιο η Αριστερά πέρασε στο παρασκήνιο, είτε καταστάλθηκε, είτε ενσωματώθηκε και απορροφήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, είτε συγκρότησε μικρές ομάδες προς επιβίωσή της. Σήμερα, στο ιστορικό αυτό συνέδριο, η Αριστερά καλείται να γίνει πρωταγωνίστρια. Αν αυτό είναι σωστό, από εκεί θα πρέπει να ξεκινάμε.
Θέλουμε ΣΥΡΙΖΑ όχι ομοιόμορφο προς τα έξω αλλά συνεκτικό εσωτερικά. Κόμμα επί της ουσίας δημοκρατικό» κατέληξε ο κ. Δραγασάκης, ενώ λίγο αργότερα ο Σπύρος Παναγιώτου σημείωνε: «Όλοι μιλούν για το πόσο ιστορικό είναι αυτό το συνέδριο, και αυτή η ιστορικότητα συνίσταται στο πώς θα λύσουμε τα εσωτερικά μας, με τι πρόσημο, αριστερό η δεξιό. Όμως το θέμα δεν είναι το πρόσημο. Είναι ένα μεγάλο «τι» και «πώς». Τι θα ακολουθήσει το τροϊκανό χαντάκι, πώς θα είναι ένα μετατροϊκανό ξέφωτο; Πώς αυτή η χώρα θα σταθεί στα πόδια της; Και μάλιστα χωρίς να ξαναδημιουργεί χρέος; Δυστυχώς αυτά τα ερωτήματα δεν μας έχουν απασχολήσει με τον τρόπο που θα έπρεπε».
Μέχρι τη στιγμή που ο Δρόμος έκλεινε την ύλη του και έπαιρνε την άγουσα για το τυπογραφείο, συνεχίζονταν οι τοποθετήσεις συνέδρων, ενώ είχε ήδη απευθύνει χαιρετισμό ο Δημήτρης Καμπούρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων, καθώς και ο Μ. Μόλα, από το Κ.Κ. Ισπανίας, που χαιρέτισε στο Συνέδριο μιλώντας μόνο στα ελληνικά!
