Κατέρρευσαν αυτήν την εβδομάδα στη Γενεύη, πριν καλά-καλά αρχίσουν, οι συνομιλίες για την «ειρήνευση» στη Λιβύη. Αφορμή για την αποχώρηση της αντιπροσωπείας της κυβέρνησης Σαράτζ ήταν η παραβίαση, σύμφωνα με τις καταγγελίες της, της εκεχειρίας που είχε συμφωνηθεί τη Δευτέρα, καθώς οι δυνάμεις του Χαφτάρ βομβάρδισαν την Τρίτη τουρκικό φορτηγό πλοίο και αποθήκες στο λιμάνι της περικυκλωμένης Τρίπολης. Η πραγματική αιτία της κατάρρευσης των συνομιλιών πάντως πρέπει να αναζητηθεί στο γεγονός ότι οι ξένες δυνάμεις που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στη λιβυκή σύρραξη δεν έχουν καταλήξει σε κάποιον στοιχειωδώς βιώσιμο συμβιβασμό.
Από τη μια η Ρωσία δεν κρύβει τη στήριξή της στον στρατηγό Χαφτάρ, στο πλάι του οποίου στέκονται και οι Αιγύπτιοι, οι Σαουδάραβες, οι Γάλλοι κ.ά. Από την άλλη ο βασικός υποστηρικτής του πρωθυπουργού Σαράτζ, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, επιμένει στη διάσωση του προστατευόμενου του, με τον οποίο έχει υπογράψει τα γνωστά «μνημόνια συνεργασίας» που μεταξύ άλλων παραβιάζουν κατάφωρα και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, έχοντας ήδη μπλοκάρει –όπως και η Ρωσία– αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ εναντίον του Χαφτάρ, εμφανίζονται να ευνοούν έναν συμβιβασμό που θα διασφαλίζει και τη δική τους παρουσία στη μοιρασιά της πίτας, αλλά αδυνατούν να παρέμβουν αποφασιστικά.
Αυτό το κουβάρι, ήδη αρκετά μπλεγμένο από το γεγονός ότι στο λιβυκό μέτωπο μια σειρά διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις συνεργάζονται προσωρινά με χώρες που σε άλλα μέτωπα είναι αντίπαλές τους, δεν φαίνεται να μπορεί να λυθεί με εκ των προτέρων καταδικασμένες πρωτοβουλίες όπως αυτές του Βερολίνου ή της Γενεύης. Κι ας ορκίζονται όλοι ότι θα πάψουν να στηρίζουν τις «δύο εμπόλεμες πλευρές», αφού αυτές στην πραγματικότητα άγονται και φέρονται από τους ξένους προστάτες τους, που εξακολουθούν να τις εξοπλίζουν και να τις καθοδηγούν. Η υποκρισία έχει χτυπήσει κόκκινο: η Γερμανία εξακολουθεί να πουλά όπλα και στα δύο στρατόπεδα, η Γαλλία πρωτοστατεί στην αποστολή «ευρωπαϊκού στόλου που θα εφαρμόσει το εμπάργκο όπλων», ο Ερντογάν εξανίσταται ενάντια σε αυτήν την «έκνομη ευρωπαϊκή παρέμβαση» (λες κι ο ίδιος ραίνει τη Λιβύη με ροδοπέταλα!), ενώ εντείνεται και η αντιπαράθεση Άγκυρας-Μόσχας τόσο στη Λιβύη όσο και στη Συρία…
Ένα γεγονός που όλοι «ξεχνούν»
Στο μεταξύ, σε πρόσφατη συνέντευξή του ο καθηγητής Τζέιμς Πέτρας επισημαίνει κάτι που η λεγόμενη διεθνής κοινότητα παριστάνει ότι δεν συνέβη ποτέ: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να εντοπίζουμε είναι το ποιοι προκάλεσαν το σημερινό χάος στη Λιβύη: είναι οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση που υποδαύλισαν διαιρέσεις και συγκρούσεις μεταξύ αντιμαχόμενων φραξιών ώστε να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Καντάφι. Η πηγή της σύρραξης βρίσκεται ακριβώς στο πραξικόπημα εναντίον του Καντάφι, που έδωσε την ευκαιρία εισόδου στην σκηνή διαφόρων ομάδων, μεταξύ των οποίων τοπικοί φύλαρχοι και οπαδοί του παλιού μοναρχικού καθεστώτος».
Ο Πέτρας στη συνέχεια κάνει μια εύστοχη αποτίμηση της τρέχουσας κατάστασης: «Αυτή τη στιγμή παρατηρούμε μια πολύ-πολύ εύθραυστη εκεχειρία, η οποία μπορεί να αντέξει μόλις μία ή δύο ημέρες. Κάθε πλευρά την εκμεταλλεύεται για να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε ότι υπάρχουν πολύ βαθιές διαιρέσεις μεταξύ όλων των πλευρών που εμπλέκονται στη σύγκρουση. Έχουμε από τη μια την Τουρκία, από την άλλη τις ΗΠΑ με τους υποτακτικούς τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και τις αραβικές δυνάμεις σε αντιθετικά στρατόπεδα».
Τέλος, περιγράφει τη βασική αιτία αλλά και το πλαίσιο της διεθνοποιημένης λιβυκής σύρραξης, την οποία ορθά βλέπει ως μέρος της αναταραχής και των συγκρούσεων που μαίνονται στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής με την άμεση εμπλοκή παγκόσμιων και περιφερειακών παικτών: «Υπεράνω όλων αιωρείται ένας πολύ σημαντικός παράγοντας: το πετρέλαιο της Λιβύης. Όπως υπάρχει στο φόντο και η γενικότερη αντπαράθεση μεταξύ διαφορετικών δυνάμεων σχετικά με το ποιος θα ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή στη Μεσόγειο»..
Μισό τρισεκατομμύριο δολάρια!
Στο σημείο αυτό αξίζει να υπενθυμιστεί άλλο ένα στοιχείο που «ξεχνά» η λεγόμενη διεθνής κοινότητα και ιδίως το δυτικό μπλοκ, το οποίο χρεώνεται τις εκατόμβες της λιβυκής σύγκρουσης στο βωμό της καταλήστευσης του φυσικού πλούτου της βορειοαφρικανικής χώρας. Αναφερόμαστε στο πάγωμα-υπεξαίρεση των λιβυκών κεφαλαίων που είχαν κατατεθεί σε ξένες τράπεζες επί Καντάφι και «δεσμεύτηκαν» από τις δυτικές κυβερνήσεις. Το ποσό προκαλεί ίλιγγο: τα λιβυκά κεφάλαια στο εξωτερικό αντιστοιχούσαν το 2011, χρονιά ανατροπής του Καντάφι, σε σχεδόν μισό τρισεκατομμύριο δολάρια! Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που οι Δυτικοί έφεραν τη… δημοκρατία στη Λιβύη, είναι άγνωστο πώς «αξιοποιήθηκε» από τα διάφορα ευαγή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Δύσης αυτός ο πακτωλός και, κυρίως, πόσα έχουν απομείνει.
Ένα μόνo παράδειγμα αρκεί για να καταδειχθούν τα κατορθώματα των διεθνών ληστών: σε τέσσερις λιβυκούς λογαριασμούς της βελγικής επενδυτικής τράπεζας Euroclear (που ιδρύθηκε από τη γνωστή και μη εξαιρετέα J.P.Morgan και είχε ενεργητικό ρόλο στη «διάσωση» της Ελλάδας από τους τροϊκανούς το 2012…) υπήρχαν συνολικά 16,1 δισεκατομμύρια ευρώ τον Νοέμβριο του 2013. Οι καταθέσεις αυτές είχαν «παγώσει» κατόπιν σχετικής απόφασης του ΟΗΕ, την οποία ανέλαβαν να υλοποιήσουν τα κράτη μέλη του. Όμως τον Μάρτιο του 2018 διέρρευσε έρευνα που διεξήχθη από τη βελγική δικαιοσύνη, η οποία ανακάλυψε ότι στους εν λόγω τέσσερις λογαριασμούς είχαν απομείνει «λιγότερα από 5 δισεκατομμύρια δολάρια»! Οι Βέλγοι υποτίθεται ότι ακόμη ψάχνουν πού πήγαν αυτά τα 11,1 δισεκατομμύρια δολάρια που θεωρητικά ανήκουν στον λιβυκό λαό, αλλά πρακτικά έκαναν φτερά…
