Ο ΟΗΕ βυθίζεται στην ανυποληψία
Με το ψήφισμα αυτό ο διεθνής οργανισμός πέρασε σε μια κατάσταση πιο βαθιάς ανυποληψίας, υιοθετώντας για πολλοστή φορά μια αντιμετώπιση δύο μέτρων και δύο σταθμών στην τακτική του έναντι διαφόρων χωρών. Είκοσι μόλις ημέρες πριν, είχε αρνηθεί να καταδικάσει ρητώς και να πάρει μέτρα για την εγκληματική επίθεση του Ισραήλ σε διεθνή ύδατα, εναντίον του Στόλου της Ελευθερίας και τη δολοφονία εννέα Τούρκων υπηκόων.
Τώρα τιμωρεί το Ιράν επειδή διαβλέπει την (άκρως απόμακρη) πιθανότητα να αποκτήσει πυρηνικό όπλο, ενώ δεν παίρνει μέτρα ώστε να εφαρμοστεί η απόφαση της Διάσκεψης για τη Mη Διάδοση των Πυρηνικών που υπαγορεύει μια αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή και διάλυση του πυρηνικού οπλοστασίου του Ισραήλ, το οποίο διαθέτει από 100 έως 300 πυρηνικές κεφαλές.
Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα επισήμανε εύστοχα το ανυπόληπτο της απόφασης, δηλώνοντας ότι το νέο ψήφισμα αδυνατίζει τη θέση του Σ.Α. και ζήτησε τη μεταρρύθμισή του, καθώς και όλου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η στάση της Ρωσίας και της Κίνας
Μεγάλα ερωτηματικά γεννά η θετική ψήφος της Ρωσίας και της Κίνας. Υπέκυψαν σε αμερικανο-ευρωπαϊκές πιέσεις και υπονόμευσαν το στρατηγικό τους ρόλο στην Κεντρική Ασία; Έλαβαν κάποια ανταλλάγματα και ποια; Αποτελεί η στάση τους αντίδραση στο ρόλο των ανερχόμενων παγκόσμιων δυνάμεων, όπως η Βραζιλία, ιδίως στη μεσολάβηση Βραζιλίας και Τουρκίας στο θέμα του πυρηνικού υλικού του Ιράν και τη συμφωνία μεταφοράς μεγάλου μέρους του στην Τουρκία, που παρέκαμψε τις καθιερωμένες μεγάλες δυνάμεις;
Όπως και να έχει, το ψήφισμα του Σ.Α., σύμφωνα με αναλυτές (Μ. Σοσουντόβσκι —Clobal Research 11/6), πλήττει ευθέως –με το εμπάργκο όπλων- τη δομή των στρατιωτικών συμμαχιών στην περιοχή, εφόσον εμποδίζει τη Ρωσία και την Κίνα να πουλούν στρατηγικά και συμβατικά όπλα και τεχνολογία στο Ιράν. Και αν οι κυρώσεις εφαρμοστούν κατά γράμμα, δεν υπονομεύουν απλώς τις στρατιωτικές συμφωνίες (ήδη η Ρωσία έχει παγώσει την πώληση αμυντικών πυραύλων S-300 στο Ιράν, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του υπ. Εξωτερικών Λαβρόφ), αλλά βάζουν σφήνα στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν έκανε δεκτή την αίτηση πλήρους μέλους εκ μέρους του Ιράν, και πλήττουν το κερδοφόρο εμπόριο όπλων της Ρωσίας και της Κίνας, που ανταγωνίζονται τις δυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία και Ισραήλ) σ’ αυτόν τον τομέα.
Ρώσοι αναλυτές βλέπουν στη στάση της Ρωσίας μια μεγάλη διπλωματική ήττα, που την παραλληλίζουν με αυτή που υπέστη στην περίπτωση των Βαλκανίων (Πιοτρ Ισκεντέροφ, Strategic Culture Foundation, 11/6) και αναρωτιούνται ποια μπορεί να είναι τα ανταλλάγματα. «Το 2009 το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών αρνήθηκε επανειλημμένα ότι υπήρχε μυστική συμφωνία “ανταλλαγής της πυραυλικής άμυνας με το Ιράν”… Ρισκάρει όμως η Μόσχα να χάσει το βασικό στρατηγικό εταίρο της στη Μέση Ανατολή χωρίς ορατό λόγο; Ή μήπως όντως υπάρχει μυστική συμφωνία με τον Ομπάμα;». Ο ίδιος επισημαίνει ότι οι εξελίξεις σηματοδοτούν μετατοπίσεις στην περιοχή και εκτός αυτής -μεσολάβηση Βραζιλίας και Τουρκίας στο θέμα Ιράν, κλιμάκωση της κατάστασης στη Μ. Ανατολή, εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, ελιγμοί για το Καραμπάχ που σχετίζονται με τα ενεργειακά σχέδια στα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο η Τουρκία, το Ιράν και το Αζερμπαϊτζάν– οι οποίες δεν είναι ευνοϊκές για τις ΗΠΑ.
Στο πλαίσιο αυτό, θεωρεί πως η θετική ψήφος της Ρωσίας για τις κυρώσεις στο Ιράν επιδεινώνει τη θέση και το ρόλο της σε μια περιοχή άμεσου ενδιαφέροντός της και στον πολυπολικό κόσμο.
Κίνδυνοι για την ειρήνη;
Για τον κόσμο και τους λαούς της περιοχής, που το πρώτιστο συμφέρον τους είναι η ενίσχυση των προοπτικών της ειρήνης, το Ψήφισμα 1929 σηματοδοτεί μια αρνητική εξέλιξη και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για το ρόλο του ΟΗΕ σε ζητήματα διακύβευσης της ειρήνης. Σε συνδυασμό δε με τη δήλωση της Σαουδικής Αραβίας ότι θα επιτρέψει τη διέλευση των ισραηλινών αεροπλάνων από τον εναέριο χώρο της, δημιουργεί προϋποθέσεις για περαιτέρω προώθηση πολεμικών σχεδίων που οι Αμερικανοί εκπονούσαν ήδη από το 2005.
Σύμφωνα με το άρθρο «Επίθεση στο Ιράν: προληπτικός πυρηνικός πόλεμος» (American Conservative 2/8/2005), ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τσένι είχε δώσει εντολή κατάρτισης έκτακτου σχεδίου «που θα περιλαμβάνει μεγάλης κλίμακας εναέρια επίθεση στο Ιράν με τη χρήση συμβατικών και τακτικών πυρηνικών όπλων». Υπό τον Ομπάμα, και με την καθοριστική συμβολή της Χ. Κλίντον, όπως εκτιμά το γερμανικό Tagesspiegel (10/6, άρθρο Σάμπα Φάρζαν), οι αμερικανικές απειλές έγιναν ακόμη πιο έντονες απ’ ό,τι επί νεοσυντηρητικών. Το American Entreprise Institute («Πρέπει το Ισραήλ να επιτεθεί στο Ιράν;», 2/8/2009) αναφέρει ότι είναι καιρός να διερευνηθούν οι στρατηγικές και νομικές παράμετροι ενός δυνητικού ισραηλινού πλήγματος εναντίον του Ιράν και να αναλυθούν σε βάθος οι επιπτώσεις για τις ΗΠΑ.
Υπάρχει η πιθανότητα πολέμου στο Ιράν; Εκείνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι από αμερικανοϊσραηλινής πλευράς έχουν καταστρωθεί πολεμικά σχέδια, η καπιταλιστική οικονομική κρίση αποτελεί ευνοϊκό περιβάλλον για την ένταση των ανταγωνισμών και η στάση Ρωσίας και Κίνας συμβάλλει στις όποιες δυσμενείς εξελίξεις.
