Όσα θάφτηκαν: Ο ΣΕΒ που όλοι… αγαπήσαμε

Όταν η άρχουσα τάξη «μιλάει» στο έθνος «της» ή κατά αντιστοιχία, κάθε φορά που ο αμερικανικός παράγοντας, η πρεσβεία (μία είναι η «πρεσβεία») και εσχάτως η Μέρκελ και ο Σόιμπλε νουθετούν τους Έλληνες υπηκόους, τότε αυθόρμητα αναδύεται ένα ρίγος συνειδητοποίησης της δραματικής -με την έννοια της εκτύλιξης σε πραγματικό χρόνο, μπροστά στα μάτια μας- δοκιμασίας των ορίων και των όρων της εξουσίας και της χειραγώγησης.

Η στιγμή της αλήθειας: His master’s voice! Η φωνή του κυρίου… μας. Η πρόσφατη τοποθέτηση του προέδρου του ΣΕΒ ήταν αποκαλυπτική: «Κάποιοι από εμάς είχαν βολευτεί στο κράτος της εύνοιας, της πελατείας και της συναλλαγής, είχαν γίνει μέρος της κρατικοδίαιτης οικονομίας και μας στιγμάτισαν όλους». Την απενοχοποίηση διά της «αυτοκάθαρσης» ακολούθησε μία άνετη παραχάραξη με ισοπεδωτικούς αφορισμούς: «Με την ψήφο τους, στις 6 Μαΐου, οι πολίτες πράγματι απονομιμοποίησαν το δεύτερο Μνημόνιο. Το δίλημμα μέσα ή έξω από την Ευρώπη έχει ξεπεραστεί. Η επιστροφή στην κατοχική δραχμή είναι το εφιαλτικό όνειρο κάποιων ιδεοληπτικών – ίσως και η ανομολόγητη επιδίωξη μεμονωμένων συμφερόντων». Αλλά, βεβαίως, ο σκληρός πυρήνας του Μνημονίου παραμένει ο αδιαπραγμάτευτος χάρτης της νέας πορείας: «Συκοφαντήθηκε ως έξωθεν επιβολή και “νέα κατοχή” από τον υπερδεξιό και υπεραριστερό λαϊκισμό. Εφαρμόστηκε κατά τρόπο κοινωνικά άδικο και οικονομικά αποτυχημένο. Υπονομεύθηκε, πολιτικά και ηθικά».
Προεκλογικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ είχε προβεί σε ξεκάθαρη τοποθέτηση ψήφου, καταγγέλλοντας τη «μηδενιστική» Αριστερά. Τώρα μασκαρεύει τη ρητορική του μπροστά στη ραγδαία μεταβολή των συσχετισμών, αλλά προδίδεται: «Ανεχθήκαμε στην εξουσία πρόσωπα που ποτέ δεν θα προσλαμβάναμε στις επιχειρήσεις μας… Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό», ενώ η λαϊκή ετυμηγορία χαρακτηρίζεται ως «κατακερματισμένη και αδιέξοδη ψήφος». Κατευναστικά νουθετεί: «…η Αριστερά να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει, η Δεξιά να δείξει ότι μπορεί να ανασυγκροτηθεί». Κι αφού αναγνωρίζει «το τέλος της μεταπολίτευσης» εγκαλεί την ηγέτιδα τάξη της οικονομικής ολιγαρχίας να αναλάβει κυριαρχικό ρόλο για τη διάσωση του καθεστώτος: «Να πάρουμε το μέλλον στα δικά μας χέρια. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να είμαστε παρατηρητές – είμαστε αναγκασμένοι να γίνουμε πρωταγωνιστές. Η κρίση που σάρωσε το παλιό μάς επιστρατεύει: μια νέα επιχειρηματική τάξη καλείται σήμερα να χειραφετηθεί, ν’ αναλάβει τα ηνία του αναπτυξιακού μας μέλλοντος και να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή προοπτική του τόπου».
Ο ΣΕΒ, προφανώς, αντιλαμβάνεται το βαθύ ρήγμα που χάσκει από την καταβαράθρωση του πολιτικού κατεστημένου. Τα θεμέλια της ασύδοτης και ανεξέλεγκτης παντοκρατορίας της επιχειρηματικής ελίτ κλονίζονται. Αντιλαμβάνεσθε…

Σχόλια