Το περασμένο Σαββατοκύριακο το Νορβηγικό Κοινωνικό Φόρουμ διοργάνωσε συζήτηση με θέμα Η κρίση στην Ελλάδα και η οργάνωση του λαϊκού κινήματος. Οι εργασίες του Φόρουμ κινήθηκαν, κυρίως, γύρω από την οικονομική κρίση, αλλά και ειδικότερα ζητήματα όπως ο ρατσισμός και η χορήγηση ασύλου, η κλιματική αλλαγή, η διεθνής αλληλεγγύη κ.λπ.
Καλεσμένος, μεταξύ άλλων, ήταν και ο Γαλλο-αιγύπτιος οικονομολόγος Σαμίρ Αμίν. Στην πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτησή του σχετικά με την κατάσταση στις χώρες της Αφρικής, ανέλυσε καταρχήν το γιατί ο νεοφιλελευθερισμός και οι κανόνες της αγοράς καθιστούν τη λέξη δημοκρατία «άδειο τσόφλι», αφού αφαιρούν το βασικό δικαίωμα του λαού μιας χώρας να αποφασίζει για τον εαυτό του. Έτσι εξηγείται και η απαίτηση των κινημάτων της Αραβικής Άνοιξης για δημοκρατία και δικαιοσύνη.
Στη συνέχεια ο Αμίν ανέπτυξε τη συλλογιστική του σχετικά με τις παγκοσμίως εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την αντιμετώπισή τους, που κατά την άποψή του είναι η εφαρμογή ενός «εθνικού σχεδίου». Υποστήριξε με σθένος ότι το σύνθημα «Για έναν άλλο κόσμο» είναι καλό, αλλά δεν είναι αρκετό. Πρέπει στην πράξη να γίνουν βήματα και η μόνη διέξοδος για τις χώρες που μαστίζονται από την κρίση και το χρέος είναι μια προοδευτική κυβέρνηση η οποία θα εφαρμόσει ένα εθνικό σχέδιο που θα περιλαμβάνει: α) Επανεθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων πρώην δημόσιων επιχειρήσεων που θα διαχειρίζονται το δημόσιο πλούτο προς όφελος της κοινωνίας, β) εξασφάλιση κατώτατου μισθού, γ) συγκράτηση-ρύθμιση των τιμών, δ) δίκαιο φορολογικό σύστημα με το βάρος να πέφτει στους πλούσιους. Είναι υπολογισμένο, όπως είπε, ότι με αυτόν τον τρόπο το χρέος, προοδευτικά, θα μηδενιστεί.
Όσο για την απειλή ότι εφαρμόζοντας ένα Εθνικό Σχέδιο θα απομακρυνθεί το ξένο κεφάλαιο, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Και πού θα πάει; Στην Κίνα; Μα κι εκεί έχουν εθνικό σχέδιο! Δεν υπάρχει διέξοδος με την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής η οποία, βεβαίως, δεν είναι αφρικανική αποκλειστικότητα αλλά εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των αδύναμων ευρωπαϊκών χωρών. Παντού υπάρχουν τα ίδια αποτελέσματα. Η Ελλάδα είναι ένα καλό παράδειγμα όπου η εφαρμογή αυτών των μέτρων οδήγησε στην αύξηση και όχι φυσικά στη μείωση του χρέους. Όποια χώρα αντιστέκεται εφαρμόζοντας ένα εθνικό σχέδιο έχει -λίγο ή πολύ- σαφώς καλύτερα αποτελέσματα σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο».
