Αναρωτηθήκαμε, άραγε, ποιοι καταρτίζουν τα νομοσχέδια; Οι βουλευτές; Οι εκπρόσωποί μας; Αυτούς που εκλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν; Όχι! Κατηγορηματικά όχι! Στην πραγματικότητα τα καταρτίζουν σύμβουλοι, εταιρείες -συχνά εκτός Ελλάδος- όπως και δικηγορικά γραφεία, σχεδόν πάντα εν αγνοία των βουλευτών. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές, που οι ίδιοι οι βουλευτές δηλώνουν, πως έχουν ψηφίσει σημαντικά νομοσχέδια και νόμους, χωρίς να τα έχουν διαβάσει, χωρίς να γνωρίζουν τι ψηφίζουν! Βλέπε δηλώσεις του πρώην υφυπουργού Υγείας Γ. Κωνσταντόπουλου, πρώην βουλευτή Ν.Δ. Ν. Πιερίας, για το νομοσχέδιο παραχώρησης των εθνικών μας δρόμων και τα διόδια.
«Ο βουλευτής, σήμερα, είναι ένας απλός περιπατητής στους διαδρόμους της Βουλής, χωρίς λόγο, έργο και ουσία. Με την ψήφιση των νομοσχεδίων, οι βουλευτές μεταβάλλονται πλέον σε πένητες, ικέτες και επαίτες στις επαύλεις των ισχυρών της οικονομικής εξουσίας. Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αξίζει να σας πω και ως γνώστης του θέματος και ως πρώην διοικητής του ΙΚΑ, καθηγητής Πανεπιστημίου, ειδικός σε ζητήματα απασχόλησης και κοινωνικής ασφάλισης, το έμαθα από τις εφημερίδες. Δεν κλήθηκα πουθενά να πω, έστω, τη γνώμη μου. Αλλά βέβαια κλήθηκα να το ψηφίσω με κλειστά τα μάτια και με πλάγιες απειλές περί διαγραφών αν έκανα το αντίθετο, πράγμα που φυσικά δεν πέρασε τελικά», είπε σε μία από τις τελευταίες ομιλίες του στη Βουλή των Ελλήνων, στις 12/02/2003 ο τότε βουλευτής ΠΑΣΟΚ, καθηγητής Πανεπιστημίου, κ. Κατσανέβας.
«Οι βουλευτές δεν είχαν ποτέ επαφή με τους πρωθυπουργούς». Αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο σηκώνονται από τα έδρανα και δίνουν το χέρι τους στον πρωθυπουργό, όταν αυτός βρεθεί ανάμεσά τους. Προσέξατε ποτέ το ελαφρύ «σπάσιμο» της μέσης τη στιγμή της χειραψίας; Δείτε κάποιο βίντεο από την ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου της 20ης Οκτωβρίου 2011 και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ.
Ανύπαρκτη παρέμβαση για το θεαθήναι
Η παρέμβαση των βουλευτών είναι ανύπαρκτη και όταν γίνεται είναι προμελετημένη και γίνεται για το θεαθήναι. Δείτε την παρέμβαση παρωδία του βουλευτή ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Αμοιρίδη κατά τη διάρκεια των τοποθετήσεων των βουλευτών, επίσης για το πολυνομοσχέδιο της ντροπής της 20ης Οκτωβρίου. «Οι πόρτες της ηγεσίας ήταν και είναι ερμητικά κλειστές, παρ΄ όλα τα περί του αντιθέτου διακηρυσσόμενα.
Τότε, ποιος είναι ο ρόλος του βουλευτή; Αν δεν μπορεί να παράγει έργο στη Βουλή, αν δεν μπορεί να κάνει πολιτική παρέμβαση πουθενά, αν δεν μπορεί να ενημερώσει την ηγεσία του κόμματος για τις απόψεις του, τις θέσεις του, τους προβληματισμούς του, τις αγωνίες του, ως θεσμικός λειτουργός του συστήματος -γιατί ο βουλευτής γι΄ αυτό το σκοπό ψηφίζεται από το λαό- τότε ποιος είναι ο ρόλος του; Από πού, αναρωτιέται κανείς, αντλεί η ηγεσία αναγκαίες πληροφορίες και εκτιμήσεις; Από τις εφημερίδες; Από τους συμβούλους; Από τους υπουργούς; Από εξωθεσμικούς παράγοντες που είναι παρόντες από ό,τι όλοι βλέπουμε; Έτσι οι βουλευτές, αγαπητοί συμπολίτες -θα αντιγράψω κάτι πολύ σκληρό- στην ουσία έχουν μεταβληθεί σε «πτυελοδοχεία της κοινής γνώμης».
Οι σημερινοί κυβερνητικοί βουλευτές, ακόμη κι αν το επιθυμούσαν, δεν έχουν καμία δυνατότητα προσφοράς. Είναι διακοσμητικά στοιχεία, κι αν είχαν ίχνος ντροπής επάνω τους, πριν ανέβουν στην εξέδρα των επισήμων, θα έπρεπε πρώτα να ενημερώσουν τους ψηφοφόρους τους και την κοινωνία των πολιτών που εκπροσωπούν, για όσα αδυνατούν να πράξουν και έτσι αναγκάζονται να προσποιούνται.
Για τον λόγο αυτό, επειδή ο ρόλος μου ως γονέας δεν μου επιτρέπει να προσποιούμαι απέναντι στο 18χρονο γιο μου, θα τον συμβουλεύσω, μεθαύριο -αλλά και γενικά στη ζωή του- να κοιτάξει μπροστά. Να μη γυρίσει το κεφάλι! Όχι για να μην αποδώσει τιμή στους εκπροσώπους της πολιτικής, στρατιωτικής και θρησκευτικής εξουσίας του τόπου μας. Απλά γιατί εκτιμώ, πως το βλέμμα του παιδιού μου, δεν πρέπει να συναντηθεί με το βλέμμα αυτών των τεσσάρων αχυρανθρώπων.
Υ.Γ.: Το κείμενο σε πλάγια γραφή -με ελάχιστες τροποποιήσεις- αποτελεί ακριβή αντιγραφή από το κείμενο της ομιλίας του καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Κατσανέβα, στη Βουλή των Ελλήνων, την 12/02/2003.
