Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Από το 1952 που η Ελλάδα έγινε μέλος της λεγόμενης Ατλαντικής Συμμαχίας, το ΝΑΤΟ λειτούργησε πάντοτε εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων, και ουδέποτε υποστήριξε την πατρίδα μας. Διαχρονικά, αυτή η «συμμαχία» στήριξε τα συμφέροντα της Τουρκίας με τρόπο ωμό, και απαιτούσε από εμάς να προβαίνουμε σε υποχωρήσεις και να δείχνουμε… «κατανόηση»! Είχε συσταθεί το ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσει το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» του Ανατολικού κόσμου. Αυτό ισχυρίζονταν. Αλλά, και όταν έπαψε αυτό να υφίσταται, το ΝΑΤΟ παρέμεινε για να προασπίζει σκοπιμότητες του άκρατου καπιταλισμού. Στα εθνικά μας θέματα, δηλαδή στο Κυπριακό, μας στήριζαν οι «Αδέσμευτοι» και κατά δεύτερο λόγο τα κομμουνιστικά κράτη.
ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ εννοούσαμε να… «ανήκουμε εις την Δύσιν» και το πληρώσαμε πανάκριβα. Ένα μόνο, το πιο χαρακτηριστικό, παράδειγμα θα μνημονεύουμε. Η τραγωδία της Κύπρου, η βάρβαρη εισβολή των Τούρκων, έγινε με τις πλάτες του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Αυτοί, όχι μόνο κάλυψαν την αυθαιρεσία και τα εγκλήματα των στρατευμάτων των εισβολέων, αλλά απαγόρευσαν στην Ελλάδα να επέμβει και να προστατεύσει στρατιωτικά τη Μεγαλόνησο.
Δεν είναι ώρα τώρα να ξανανοίγουμε τον ματωμένο εκείνο φάκελο. Τότε, έπρεπε να αποχωρήσουμε οριστικά από το ΝΑΤΟ. Δεν τα κάναμε, και φοβούμεθα, ότι επί των ημερών μας, ανοίγει νέο κεφάλαιο δεινών για την πατρίδα μας. ΝΑΤΟ, Γερμανία, Αμερική με τον γραμματέα της αμαρτωλής «Συμμαχίας», τον ψυχρό και κυνικό Γενς Στόλτενμπεργκ, οργανώνουν «αναγκαστική» προσέλευση της Ελλάδας σε διάλογο «άνευ όρων» με την Τουρκία. Αυτό σημαίνει ικανοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων και δικές μας υποχωρήσεις με κόστος μεγάλο. Ο Στόλτενμπεργκ –σε άμεση συνεννόηση με τη μαντάμ Μέρκελ– δίνουν την ευχέρεια στον σουλτάνο Ερντογάν, να διατηρεί τα πλοία του εκεί όπου θέλει, και το θέμα της υφαλοκρηπίδας, θα έχει «λύση» επιθυμητή στην Άγκυρα. Ο Στόλτενμπεργκ είναι αυτός που παρουσιάζει την Τουρκία ως «αδικουμένη» και την Ελλάδα να συμπεριφέρεται… «εγωιστικά». Μάλιστα ο Τσαβούσογλου εμφανίστηκε στις κάμερες «αγανακτισμένος» επειδή κάποιες χώρες –δηλαδή η Γαλλία– υποστηρίζουν την… «άδικη» συμπεριφορά της Ελλάδος.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς το θέατρο του παραλόγου που παίζεται σε βάρος μας. Εμείς δεν ζητάμε τίποτα. Η Τουρκία προβάλλει απαιτήσεις. Επομένως, οποιοσδήποτε «διάλογος» έχει την έννοια ότι στόχος είναι να προβεί σε υποχωρήσεις η Ελλάδα. Και είναι τόσο απροκάλυπτη η ενίσχυση του Ερντογάν από ΝΑΤΟ και γερμανοευρωπαϊκή Ένωση, ώστε αποκλείουν κυρώσεις κατά της Τουρκίας και μας σπρώχνουν να συρθούμε όπως όπως σε διάλογο «άνευ όρων». Εάν ανατρέξουμε στους τόμους των πρακτικών της Βουλής από τη δεκαετία του 1950 και μετά, θα δούμε να καταγράφεται η εγκληματική πολιτική του ΝΑΤΟ στο Κυπριακό. Οι αγορεύσεις των ηγετών της τότε αντιπολιτεύσεως, ήταν καταπέλτης, ενώ οι κυβερνήσεις της ΕΡΕ, μάταια προσπαθούσαν να αμβλύνουν τις δυσμενείς εντυπώσεις. Ανατρέχουμε λίγο στο παρελθόν· ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ, έλεγε στις 24 Ιουνίου του 1958: «Μετά παρρησίας είπομεν ότι η πολιτική μας, είναι πολιτική παραμονής εντός του ΝΑΤΟ…»
Είναι τόσο απροκάλυπτη η ενίσχυση του Ερντογάν από ΝΑΤΟ και γερμανοευρωπαϊκή Ένωση, ώστε αποκλείουν κυρώσεις κατά της Τουρκίας και μας σπρώχνουν να συρθούμε όπως όπως σε διάλογο «άνευ όρων»
Στις 19 Φεβρουαρίου 1958, ο πρόεδρος της ΕΔΑ Γιάννης Πασαλίδης, είπε στη Βουλή: «Η θεωρία του αποκλειστικού προσανατολισμού εις τον δυτικόν κόσμον, θεωρία που την καταπολεμήσαμε πάντοτε με δριμύτητα, κατέρρευσε εις την κοινήν συνείδησιν, ιδιαίτερα μετά τα δραματικά γεγονότα της Κωνσταντινουπόλεως και της Σμύρνης, όταν απεδείχθη ότι οι “σύμμαχοί μας” δεν ημπορούν να μας προφυλάξουν από τους συμμάχους…» Είπε ακόμη: «Το ΝΑΤΟ εσχηματίσθη εις τα 1949 και προσεχωρήσαμεν και ημείς εις τα 1952, διότι τότε η Αμερική εμφανίζετο πανίσχυρος και είχε το μονοπώλιον των θερμοπυρηνικών όπλων. Δι’ αυτό προσεχωρήσαμεν εις το ΝΑΤΟ, διότι εκαλλιεργήθη μία πολεμική ψύχωσις εναντίον της Σοβιετικής Ενώσεως…»
Προφητικά τα λόγια του Πασαλίδη. Διότι ούτε οι «σύμμαχοι» μας προφύλαξαν από τους «συμμάχους» με την εισβολή στην Κύπρο, ούτε σήμερα οι «σύμμαχοι» μας προφυλάσσουν από τον Ερντογάν, που τον «αβαντάρουν» σε «διάλογο άνευ όρων» μαζί μας, ώστε να χάσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αλλά και ο αρχηγός της «Δημοκρατικής Ενώσεως» Ηλίας Τσιριμώκος είχε καταδικάσει αυτήν τη νοοτροπία του «Νατισμού», από την οποία υποφέρουμε διαχρονικά. Είπε στη Βουλή, τον Ιούνιο του 1958: «Η πλάνη του “Νατισμού” είχε δυσμενές αποτέλεσμα, και από απόψεως οικονομικής, διότι η περίφημος εκβιομηχάνισις της Ελλάδος, που αποτελεί ανάγκην αδήριτον δι ημάς, ήτο αδύνατος με την νοοτροπίαν των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων, αι οποίαι ευρίσκονται εις το ΝΑΤΟ. Το είδομεν καθαρά εις την στάσιν της Αμερικής εις το ζήτημα της εκβιομηχανίσεως της Ελλάδος. Αλλά, έπρεπε να διερωτηθεί κανείς γενικώτερον, εάν έπρεπε ο φανατικός “Νατισμός” να μας οδηγήσει εις την θεμελιώδην αντίφασιν, να είμεθα μία χώρα της οικονομικο-κοινωνικής διαρθρώσεως και της γεωπολιτικής θέσεως της Ελλάδος, και να αισθανόμεθα ότι ταυτιζόμεθα με τας χώρας του ΝΑΤΟ…» Ακριβώς αυτός ο «Νατισμός» που είχε επικρίνει τότε ο Τσιριμώκος, μας διακατέχει σήμερα. Το ΝΑΤΟ με κάλυψη των Βρυξελλών, θέλουν να πιέσει ακόμα και τους Γάλλους να κάνουν πίσω, ώστε να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο η Τουρκία. Κι αδιαφορούν εάν ο Ερντογάν φιλοδοξεί μέσω της Μουσουλμανικής Αδελφότητας να επανασυστήσει την επιρροή μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ δεν έχουμε πλέον συμφέροντα μέσα στο ΝΑΤΟ. Εάν αυτή η δόλια «συμμαχία» έχει συμφέρον να μείνει η Ελλάδα υπό τη σκέπη της, τότε οφείλει η δική μας πολιτική ηγεσία να βάλει σταθερές κόκκινες γραμμές, όχι μόνο στα λόγια. Η απειλή αποχωρήσεώς μας πρέπει να υπάρχει στον ορίζοντα.
Τον Ιούνιο του 1958, ο αρχηγός του «Δημοκρατικού Κόμματος» Στέλιος Αλαμάνης, κατήγγειλε την κυβέρνηση της ΕΡΕ, γιατί δεν επέστρεψε το «κατάπτυστον μήνυμα» του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ (γνωστού μισέλληνα) Τζων Φόστερ Ντάλλες, με το οποίο απαιτούσε από εμάς να τηρήσουμε σιγή, τόσο για τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατά του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, όσο και για το Κυπριακό. Την ίδια «κατάπτυστη τακτική» τηρεί σήμερα ο Στόλτενμπεργκ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ουάσινγκτον με τις πιέσεις που ασκούν στην ελληνική πλευρά για τον «διάλογο» όπως τον εννοούν οι Τούρκοι. Και παρουσιάζουν ως «αδικημένη» την Τουρκία, και την Ελλάδα που είναι το πραγματικό θύμα, ως «προκλητικό νταή»… Η Αμερική ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για τα ελληνικά προβλήματα. Σ’ εκείνο που έδινε πρωταρχική σημασία, ήταν και είναι, να μη θιγεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Εάν η Άγκυρα ευθύνεται για την ένταση στο Αιγαίο, δεν απασχολεί τον Μπάιντεν που έχει μόνο απαιτήσεις από τους «συμμάχους», χάριν των αμερικανικών συμφερόντων. Αλλά, αυτός ο «Νατισμός» από τον οποίο κατέχονταν όλες οι κυβερνήσεις που είδαμε μετά τη Μεταπολίτευση, μέχρι σήμερα, πρέπει κάποτε να πάρει τέλος…
