Του Μανώλη Γλέζου.
Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου αφορούν την ανάδειξη δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, δημάρχων και περιφερειαρχών. Πάρα πολλοί προσπαθούν να τις αποπολιτικοποιήσουν, σαν να πρόκειται για εκλογές συλλόγων. Στην ουσία, στις 7 Νοέμβρη κρίνεται όλη η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Κρίνεται η ενδοτική πολιτική που υπέταξε τη χώρα στο ΔΝΤ, στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ.
Ταυτόχρονα, κρίνεται και η αντίληψη της κυβέρνησης για την Aυτοδιοίκηση. Είναι ένα δημοψήφισμα με το οποίο θα κριθεί από τον ελληνικό λαό συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης.
Και ακριβώς επειδή η κυβέρνηση το κατανοεί, βγήκε ο πρωθυπουργός λέγοντας ότι όποιος τον καταψηφίσει οδηγεί τη χώρα σε εκλογές. Σαν να είναι οι εκλογές φόβητρο για το λαό. Οι εκλογές αποτελούν ευκαιρία να εκφραστεί ο λαός. Οι εκλογές κάθε φορά που γίνονται είναι ευλογία για το λαό, δεν είναι κατάρα, δεν είναι φόβητρο για να μας απειλεί ο πρωθυπουργός.
Ο λαός στις εκλογές θα κληθεί να πει αν συμφωνεί ή όχι με την κυβερνητική πολιτική που υπόταξε τη χώρα στους ξένους, καταλύοντας, στην ουσία, την εθνική ανεξαρτησία.
Και επειδή κάθε φορά κατηγορούν την Αριστερά ότι είναι καταγγελτική και όχι εποικοδομητική, να σημειώσουμε ότι πριν από πάρα πολύ καιρό είχαμε τονίσει ότι υπάρχει διέξοδος, ότι δεν ήταν μονόδρομος η υποταγή στους ξένους. Καταρχάς, το δημοσιονομικό πρόβλημα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τη δραστική μείωση στις στρατιωτικές δαπάνες. Γιορτάσαμε προχθές την 28η Οκτωβρίου, τότε που ο ελληνικός λαός νίκησε αν και δεν μπορούσε καν να συγκριθεί με τους Ιταλούς σε οπλισμό και στρατιωτικό μέγεθος. Δεν ήταν τα όπλα που έπαιξαν ρόλο, αλλά η απόφαση του λαού να νικήσει τη φασιστική εισβολή. Συνεπώς, δεν είναι τα όπλα που σώζουν την Ελλάδα. Εξάλλου, τα κονδύλια που δάνεισε στη χώρα η Ε.Ε. πήγαν πάλι πίσω με την αγορά αρμάτων μάχης, υποβρυχίων και αεροπλάνων. Με τη δραστική μείωση των εξοπλισμών, ακόμα και με το μηδενισμό τους για ένα μεγάλο διάστημα, θα μπορούσε η χώρα να αντιμετωπίσει το ζήτημα των εξόδων. Από την άλλη, υπάρχει η μεγάλη φοροδιαφυγή που τη γνωρίζουν και αντί να την αντιμετωπίσουν φέρνουν την περαίωση, η οποία εγείρει και ζήτημα ανηθικότητας.
Επιπλέον, η κυβέρνηση αν πίστευε στο λαό θα μπορούσε αντί να δανείζεται από τους ξένους, να πάρει δάνειο από τον ίδιο το λαό, ο οποίος θα έδινε της οικονομίες του αν ήξερε ότι δεν θα τις κλέψουν, αν ήξερε ότι πληρώνουν και οι πλούσιοι. Τελικά το μόνο που κατάφερε η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, είναι να σώσει το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Οι τράπεζες σώθηκαν, οι μέτοχοι των τραπεζών έσωσαν τα χρήματά τους. Αυτός που πληρώνει είναι ο λαός.
Το πρόβλημα δεν οφείλεται σε ανικανότητα της κυβέρνησης, αλλά στο ότι συνειδητά υπηρετεί τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης.
Επίσης, οι εκλογές έχουν τεράστια πολιτική σημασία και εξαιτίας του Καλλικράτη, ο οποίος κρατικοποιεί την αυτοδιοίκηση. Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι παραβιάζει το Σύνταγμα (άρθρο 102 § 2), καταργώντας τη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Προφανώς και δεν είχαμε ως τώρα πραγματική αυτοδιοίκηση, αλλά με τον Καλλικράτη η κυβέρνηση φτιάχνει ομολογουμένως ένα καλό κράτος. Εμείς, όμως, δεν έχουμε ανάγκη ένα καλό κράτος, αλλά μια πάρα πολύ καλή αυτοδιοίκηση, την οποία καταργεί, απομακρύνοντάς την οριστικά από τον πολίτη.
Ο πρωθυπουργός βγαίνει στα κανάλια έχοντας από πάνω του, πλάι του, στα πόδια του… το σύνθημα «πρώτα ο πολίτης». Το «πρώτα ο πολίτης» του πρωθυπουργού είναι μια απάτη. Γι’ αυτό οι πολίτες στις εκλογές οφείλουν να καταδικάσουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το δικομματισμό, τον Καλλικράτη και την υποτέλεια στους ξένους και την τρόικα.
