Του Λευτέρη Αρβανίτη. Την περασμένη Παρασκευή, μερικές ώρες πριν λήξει η απεργία των ΟΤΑ, περίπου 200 εργαζόμενοι του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου συγκεντρώθηκαν έξω από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, απαιτώντας την απελευθέρωση του δημάρχου τους, Στάθη Λαφαζανίδη.
Ο κ.Λαφαζανίδης που είχε συλληφθεί επειδή δεν διευκόλυνε την επίταξη των εργαζομένων, έγινε δεκτός με χειροκροτήματα και συνθήματα όταν αφέθηκε ελεύθερος. Ο δήμαρχος Κορδελιού-Ευόσμου είναι συντηρητικός, δεξιός πολιτικός, χωρίς ιδιαίτερο έργο στην περιοχή. Μάλιστα τους τελευταίους μήνες αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με τους εργαζόμενους στο Δήμο Ευόσμου, καθώς οι τελευταίοι θεωρούσαν ότι είναι ριγμένοι, έναντι των συναδέλφων τους του Κορδελιού.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά, στο Δήμο Συκεών, δήμαρχος είναι ο γνωστός πλέον στο Πανελλήνιο Σίμος Δανιηλίδης. Δήμαρχος για περισσότερο από μια δεκαετία, οι φίλοι του λένε ότι έκανε τις Συκιές πρότυπο δήμο, ενώ οι εχθροί του αναφέρονταν τουλάχιστον με σεβασμό στο πρόσωπό του. Κι όμως κατάφερε να φάει τρεις φορές ξύλο, μέσα σε μια εβδομάδα, από εργαζόμενους των ΟΤΑ, λόγω της ταύτισής του με την κυβέρνηση. Αδυνατεί να κυκλοφορήσει στο δήμο του, με δυσκολία παίρνει μέρος σε συσκέψεις και μάλλον θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει σύντομα τα όνειρά του για καριέρα στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Οι δύο παραπάνω δήμαρχοι όμως πληρώνουν τις πολιτικές επιλογές τους. Στον αντίποδα ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, φαίνεται οργανικά ανίκανος να πάρει οποιαδήποτε απόφαση. Και πληρώνει ακριβώς αυτό. Δεν υπερασπίστηκε τους συμβασιούχους του δήμου, δεν αντιδρά στην εφεδρεία, δεν στήριξε την απεργία των ΟΤΑ. Σε όλες τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης επικαλείται σύγκρουση αρμοδιοτήτων και πετάει το μπαλάκι αλλού. Στα υπουργεία, στην περιφέρεια, στην αντιπολίτευση, ακόμη και στους εργαζόμενους.
Ίσως γιατί νιώθει ότι χρωστά την εκλογή του στη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Γιάννης Μπουτάρης βγήκε δήμαρχος από τις ψήφους της Αριστεράς, που αφελώς προτίμησε τον κοσμοπολιτισμό ενός «τυχοδιώκτη», από το σκοταδισμό της ιδιόμορφης λαϊκής δεξιάς της πόλης. Σε περιόδους κρίσης όμως οι ενδιάμεσες λύσεις φαίνεται ότι δεν υπάρχουν. Έτσι άλλοι από το τίποτα γίνονται μάγκες, άλλοι ξεφτιλίζονται εντελώς και κάποιοι τρίτοι περνούν μια για πάντα στην ανυπαρξία.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά, στο Δήμο Συκεών, δήμαρχος είναι ο γνωστός πλέον στο Πανελλήνιο Σίμος Δανιηλίδης. Δήμαρχος για περισσότερο από μια δεκαετία, οι φίλοι του λένε ότι έκανε τις Συκιές πρότυπο δήμο, ενώ οι εχθροί του αναφέρονταν τουλάχιστον με σεβασμό στο πρόσωπό του. Κι όμως κατάφερε να φάει τρεις φορές ξύλο, μέσα σε μια εβδομάδα, από εργαζόμενους των ΟΤΑ, λόγω της ταύτισής του με την κυβέρνηση. Αδυνατεί να κυκλοφορήσει στο δήμο του, με δυσκολία παίρνει μέρος σε συσκέψεις και μάλλον θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει σύντομα τα όνειρά του για καριέρα στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Οι δύο παραπάνω δήμαρχοι όμως πληρώνουν τις πολιτικές επιλογές τους. Στον αντίποδα ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, φαίνεται οργανικά ανίκανος να πάρει οποιαδήποτε απόφαση. Και πληρώνει ακριβώς αυτό. Δεν υπερασπίστηκε τους συμβασιούχους του δήμου, δεν αντιδρά στην εφεδρεία, δεν στήριξε την απεργία των ΟΤΑ. Σε όλες τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης επικαλείται σύγκρουση αρμοδιοτήτων και πετάει το μπαλάκι αλλού. Στα υπουργεία, στην περιφέρεια, στην αντιπολίτευση, ακόμη και στους εργαζόμενους.
Ίσως γιατί νιώθει ότι χρωστά την εκλογή του στη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Γιάννης Μπουτάρης βγήκε δήμαρχος από τις ψήφους της Αριστεράς, που αφελώς προτίμησε τον κοσμοπολιτισμό ενός «τυχοδιώκτη», από το σκοταδισμό της ιδιόμορφης λαϊκής δεξιάς της πόλης. Σε περιόδους κρίσης όμως οι ενδιάμεσες λύσεις φαίνεται ότι δεν υπάρχουν. Έτσι άλλοι από το τίποτα γίνονται μάγκες, άλλοι ξεφτιλίζονται εντελώς και κάποιοι τρίτοι περνούν μια για πάντα στην ανυπαρξία.
Σχόλια
