Τα «γεράκια» ετοιμάζουν τη στρατηγική της επόμενης δεκαετίας.
Συστάσεις για τη μελλοντική στρατηγική του ΝΑΤΟ με ορίζοντα το 2020 εκπόνησε και δημοσίευσε μια επιτροπή «σοφών» υπό την πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, όπως μας πληροφορεί το BBC (17/5). Οι συστάσεις, που αντικαθιστούν αυτές του 1999, θα μελετηθούν από τα 28 κράτη-μέλη και θα εγκριθούν στη σύνοδο κορυφής της Λισσαβώνας, τον επόμενο Νοέμβριο.
Ο τίτλος έχει ενδιαφέρον: ΝΑΤΟ 2020: Εγγυημένη Ασφάλεια: Δυναμική Εμπλοκή. Και οι προτάσεις ανάλογες: Το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι ικανό να ενεργεί εκτός της ευρωατλαντικής περιοχής, κάτι που γινόταν και τα περασμένα δέκα χρόνια, π.χ. Αφγανιστάν. Ο Ν. Τσάιλντς, ανταποκριτής του BBC, τονίζει πως η αποστολή στο Αφγανιστάν είναι η μεγαλύτερη και πιο θανάσιμη και δημιουργεί μεγάλες εντάσεις στη Συμμαχία. Ας σημειωθεί, ως προς αυτό, ότι ήδη έχει πέσει η κυβέρνηση της Ολλανδίας εξαιτίας του πολέμου στο Αφγανιστάν, πριν από λίγους μήνες, και ότι στη Γερμανία αναπτύσσεται μεγάλη αντίδραση. Το Αφγανιστάν έχει προκαλέσει, επίσης, διαμάχες σχετικά με τη μελλοντική δραστηριότητα του ΝΑΤΟ, αν θα πρέπει να στραφεί προς μακρινές ή πιο κοντινές αποστολές, κάτι που ουσιαστικά θέτει ερωτήματα σχετικά με την ακτίνα δράσης του. Η έκθεση τις αντιπαρέρχεται και υπογραμμίζει ότι η Συμμαχία πρέπει να είναι ικανή να αντιμετωπίζει «απειλές» σε όλο τον κόσμο.
Το «παράδοξο είναι», γράφει ο Ρώσος πολιτικός σχολιαστής Α. Φεντιάσιν (Ρία Νόβοστι, 19/9), «ότι η αρχική “ζώνη εχθρότητας” του ΝΑΤΟ έχει συρρικνωθεί γεωγραφικά, τα τελευταία 20 χρόνια, ενώ η ζώνη δραστηριότητάς του συνεχίζει να επεκτείνεται». Υποστηρίζεται, και όχι αβάσιμα, ότι οι συστάσεις της ομάδας Ολμπράιτ προτείνουν να επεκταθεί ακόμη περισσότερο η δράση του ΝΑΤΟ – τόσο γεωγραφικά όσο και θεματικά. Η αντιμετώπιση των λεγόμενων «μη συμβατικών απειλών», όπως τρομοκρατικές επιθέσεις, επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, πειρατεία κ.λπ. παγκοσμιοποιούν εξ αντικειμένου την επεμβατική του δραστηριότητα, αλλά και η σύμπραξη με τη στρατιωτική δομή του ΟΗΕ, που προτείνεται, του παρέχει παγκόσμιο πεδίο δράσης. Παρά τις διαβεβαιώσεις, λοιπόν, περί του αντιθέτου αλλά και τις καταστατικές του αρχές, φαίνεται ότι κινείται προς την κατεύθυνση ενός στρατιωτικού οργανισμού με παγκόσμια εμβέλεια.
Το ΝΑΤΟ, όπως και άλλοι οργανισμοί της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, εδώ και μια εικοσαετία βρίσκεται σε κρίση ταυτότητας. Ελλείψει του «εχθρού κομμουνισμού», η σημασία του μειώθηκε στα μάτια των μελών του, χωρίς βεβαίως να τεθεί ποτέ θέμα διάλυσής του, εκτός από το πάγιο και σωστό αίτημα της Αριστεράς και του φιλειρηνικού κινήματος, αφού ο τεράστιος στρατιωτικός μηχανισμός του και τα επενδυμένα σ’ αυτόν συμφέροντα αναπόφευκτα αναζητούν χρήση, η οποία, ακριβώς λόγω της φύσης του, δεν μπορεί να είναι ειρηνική. Η Ολμπράιτ και η ομάδα της έχουν αναλάβει το καθήκον να βρουν νέους ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους ύπαρξης του ΝΑΤΟ, που να συνάδουν με τα προβλήματα του κόσμου του 21ου αιώνα, προκειμένου να εξασφαλίζει ένα ελάχιστο επίπεδο αποδοχής και χρησιμότητας στο νέο παγκόσμιο πλαίσιο ασφαλείας, όπως το βλέπουν οι δυνάμεις της Δύσης.
Έτσι, η ύπαρξη του ΝΑΤΟ συνδέεται, εκτός από τις προαναφερόμενες απειλές και την πυραυλική ασπίδα, με την ενεργειακή ασφάλεια, την αποτροπή της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, την προστασία των πηγών του νερού και άλλων φυσικών πόρων. Πράγματα που θα έλεγε κανείς ότι ουδεμία σχέση έχουν με στρατιωτική συμμαχία. Είναι τυχαίο, όμως, ότι ο αμερικανικός στρατός ασχολείται επισταμένως με ζητήματα όπως οι καιρικές συνθήκες και η στρατιωτική τους χρήση; Δεν θα είναι καθόλου παράξενο να δει ο κόσμος, τις επόμενες δεκαετίες, μια πολύ πιο διευρυμένη στρατιωτικοποίηση, που να άπτεται όλων των πλευρών της διεθνούς ζωής. Το ζητούμενο είναι αναζωογονημένα φιλειρηνικά κινήματα, που να μπορούν να αντιληφθούν και να αντισταθούν στις διαστάσεις που πιθανώς θα λάβει η στρατιωτικοποίηση τον 21ο αιώνα. Αρ. Α.
