Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Ο πιο επικίνδυνος βράχος στο ηλιακό μας σύστημα είναι ο αστεροειδής Bennu. Με διάμετρο περίπου όσο το ύψος του Empire State Building, έχει μάζα που αντιστοιχεί σε αυτή ενός αεροπλανοφόρου. Ανακλώντας μόνο ένα μικρό κλάσμα του ηλιακού φωτός που πέφτει στην επιφάνειά του, είναι επίσης ένα από τα πιο σκοτεινά αντικείμενα στο ηλιακό μας σύστημα, καθώς οι περισσότεροι αστεροειδείς ανακλούν πέντε φορές περισσότερο φως.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 2182, αν η ανθρωπότητα δεν λάβει μέτρα πρόληψης και συμβεί το παράξενο σενάριο να ευθυγραμμιστεί η τροχιά του, ο αστεροειδής Bennu θα μπορούσε να χτυπήσει την επιφάνεια της Γης με ταχύτητα 36 Mach, ή 43.452 χιλιόμετρα την ώρα, σαν ένα γιγαντιαίο τρένο που συντρίβεται στον πλανήτη μας.
«Το 2011, η NASA μου ανέθεσε την αποστολή με ένα δισεκατομμύριο δολάρια, για να πετύχουμε ακριβώς αυτό. Η αποστολή δεν θα περιλάμβανε μόνο την αποστολή ενός διαστημικού σκάφους στον αστεροειδή, αλλά και τη μεταφορά ενός κομματιού του πίσω στη Γη», γράφει ο Dante Lauretta στη Daily Mail. Στο νέο του βιβλίο, The Asteroid Hunter (ο κυνηγός αστεροειδών), ο Lauretta αφηγείται για πρώτη φορά με λεπτομέρειες όσα συνέβησαν στην αποστολή.
«Ο Bennu ανακαλύφθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1999 από επιστήμονες στο Εργαστήριο Lincoln του MIT, έναν οργανισμό που έχει ως στόχο να παρακολουθεί τον ουρανό, αναζητώντας πιθανές απειλές τόσο από ξένα έθνη όσο και από το διαστρικό κενό. Κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον των επιστημόνων επειδή η σκούρα επιφάνειά του υποδείκνυε μια πλούσια σε άνθρακα σύσταση, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ένας σπάνιος τύπος αστεροειδή που θα μπορούσε να παρέχει πληθώρα πληροφοριών σχετικά με τα βασικά συστατικά της ζωής… Αν χτυπήσει τη Γη, η πρόσκρουση θα απελευθερώσει μια έκρηξη ενέργειας ισοδύναμη με 1.450 μεγατόνους ΤΝΤ. Ενδεικτικά, η συνολική ενέργεια που δαπανήθηκε κατά τη διάρκεια όλων των πυρηνικών δοκιμών στην ιστορία εκτιμάται σε 510 μεγατόνους. Η πρόσκρουση του Bennu θα δημιουργούσε έναν κρατήρα πλάτους 6,4 χιλιομέτρων και βάθους 800 μέτρων. Θα πυροδοτούσε σεισμό μεγέθους 6,7 βαθμών.
Περίπου 15 δευτερόλεπτα μετά την πρόσκρουση, περιοχές εντός δεκάδων χιλιομέτρων από τον κρατήρα θα βίωναν ένα πλήγμα αέρα που θα προκαλούνταν από την υπερηχητική πορεία του Bennu μέσα στην ατμόσφαιρα και την τεράστια απελευθέρωση ενέργειας στην επιφάνεια. Οι άνεμοι θα ήταν 20 φορές πιο ισχυροί από έναν τυφώνα κατηγορίας 5.
Το ηχητικό κύμα θα ήταν πιο δυνατό από μια ορχήστρα σειρηνών αεροπορικής επιδρομής που θα ακούγονταν όλες μαζί από κάθε κατεύθυνση. Οι κατοικίες θα ισοπεδώνονταν, με τους λίγους επιζώντες να καθορίζονται από την τοποθεσία τους και την τύχη. Ύστερα από άλλα 15 δευτερόλεπτα θραύσματα γης και πετρωμάτων θα έπεφταν σαν βροχή σε αυτή την κατεστραμμένη περιοχή. Οι μεγαλύτεροι βράχοι που θα εξέπεμπε ο Bennu θα είχαν το μέγεθος 16όροφων κτιρίων.
Η μικρή μου ομάδα είχε συγκεντρωθεί στο κέντρο ελέγχου αποστολών της Lockheed Martin στο Κολοράντο, όλοι μας φορούσαμε τα μπλε polo της NASA, έτοιμοι να παρακολουθήσουμε είτε την επιτυχία είτε την αποτυχία του OSIRIS-REx – της πρώτης αποστολής των ΗΠΑ για τη λήψη δείγματος από αστεροειδή.
Το OSIRIS-REx ξεκίνησε την τελική του κατάβαση, πλησιάζοντας την επιφάνεια με σταθερό ρυθμό δέκα εκατοστών το δευτερόλεπτο. Με τη μικρότερη κεραία του στραμμένη προς τη Γη, έστελνε με σταγονόμετρο πληροφορίες πίσω στο κέντρο ελέγχου. Σε απόσταση μόλις 5 μέτρων, το OSIRIS-REx ανέλυσε τις τελικές εικόνες, εξετάζοντας όλες τις επιλογές του πριν πάρει την απόφασή του. Στη συνέχεια μετέδωσε την επιλογή του πίσω στη Γη, όπου περιμέναμε να μάθουμε τι είχε συμβεί 18 λεπτά πριν.
Τρία λεπτά αργότερα ακούσαμε την ανακοίνωση: “Το σύστημα ελέγχου κατεύθυνσης έχει μεταβεί σε λειτουργία αφής και φυγής. Το ORex επεξεργάστηκε την επόμενη εικόνα του, η αβεβαιότητα θέσης είναι 0,5 μέτρα.”
Μπορούσα να ακούσω την ομάδα να ζητωκραυγάζει. “Η πιθανότητα κινδύνου είναι μηδέν τοις εκατό. Άγγιγμα εδάφους επιβεβαιωμένο.”»
Μια δοκιμή υδρογονοβόμβας που πήγε στραβά
Πριν από 70 χρόνια, το πρωινό της 1ης Μαρτίου του 1954, οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν με την ονομασία Castle Bravo την πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου, σε ένα τεχνητό νησί στην Ατόλη Μπικίνι στα νησιά Μάρσαλ του Ειρηνικού. Όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γουόλτερ Πίνκους σε ένα άρθρο του στην Washington Post ήταν μια δοκιμή που δεν πήγε και πολύ καλά. Η εκρηκτική ισχύς της βόμβας ήταν 15 μεγατόνοι, ισοδύναμη με 15 εκατομμύρια τόνους TNT, υπερδιπλάσια από ό,τι αναμενόταν, και παραμένει η μεγαλύτερη πυρηνική δοκιμή στην ιστορία των ΗΠΑ — σχεδόν 1.000 φορές πιο ισχυρή από τις βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Πέντε ώρες μετά την έκρηξη, μια ομίχλη ραδιενεργών σωματιδίων άρχισε να πέφτει στην ατόλη Rongelap, 120 μίλια ανατολικά του Μπικίνι. Αυτή η ραδιενεργή ομίχλη έγινε πυκνότερη γύρω στη 1 μ.μ. και συνέχισε να καλύπτει τα πάντα για ώρες. Βροχή έπεσε για λίγο αργά το απόγευμα, διαλύοντας τη ραδιενεργή τέφρα στις στέγες, μεταφέροντάς την στις αποχετεύσεις και στα βαρέλια νερού του νοικοκυριού.
Οι κάτοικοι του Rongelap επέστρεψαν σε νέα σπίτια στην ατόλη το 1957 παρά τα καταμετρημένα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, ήπιαν από αυτό το νερό, την ώρα που η στάχτη έπεφτε πάνω στα γυμνά κορμιά των παιδιών και κολλούσε στις πατούσες όσων περπατούσαν ξυπόλυτοι. Σε πολλά σημεία του νησιού, το ύψος της στάχτης έφτανε τα 4 εκ. πάνω από στο έδαφος. Δύο ημέρες αργότερα, το αμερικανικό Ναυτικό μετέφερε 82 νησιώτες από το Rongelap και την κοντινή ατόλη Ailingnae σε μια βάση των ΗΠΑ στο Kwajalein, μια άλλη ατόλη στα Νησιά Μάρσαλ. Ο γιατρός του Πολεμικού Ναυτικού που επέβλεπε τις εξετάσεις τους διαπίστωσε ότι τα δύο τρίτα των ανθρώπων υπέφεραν από απώλεια όρεξης, ναυτία και έμετο και η πλειοψηφία ένιωσε φαγούρα και κάψιμο στο εκτεθειμένο δέρμα, όλα σημάδια έκθεσης σε ραδιενεργά υλικά. Και όμως επέστρεψαν στο νησί για σχεδόν 30 χρόνια, στην όμορφη ατόλη τους το 1957, για να την εγκαταλείψουν μόλις το 1985, αφού οι επιστήμονες συνέχιζαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας στο μολυσμένο περιβάλλον. Μόνο μέλη του προσωπικού ασφαλείας παραμένουν εκεί πλέον. Μια μελέτη του 2019 από ερευνητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια διαπίστωσε ότι τα επίπεδα ραδιενεργής μόλυνσης στο νησί εξακολουθούν να υπερβαίνουν τα επίπεδα που εντοπίστηκαν πιο πρόσφατα στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας και στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας.
Πηγή: Protagon.gr
Τεχνητή νοημοσύνη: Ψήφισμα του ΟΗΕ
Ομόφωνα εγκρίθηκε την Πέμπτη από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το πρώτο ψήφισμα για την τεχνητή νοημοσύνη, το οποίο καλεί τις κυβερνήσεις να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα προσωπικά δεδομένα και να επαγρυπνούν για νέους κινδύνους. Το μη δεσμευτικό ψήφισμα, το οποίο πρότειναν οι ΗΠΑ με τη στήριξη της Κίνας και ακόμα 120 χώρες, ζητά επίσης αυστηροποίηση των κανόνων για την προστασία της ιδιωτικής ζωής.
Το ψήφισμα είναι η τελευταία μιας σειράς πρωτοβουλιών που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις για να ρυθμίσουν την τεχνολογία, εν μέσω φόβων ότι η ΑΙ (Artificial Intelligence ) θα μπορούσε να οδηγήσει σε δραματικές απώλειες θέσεων εργασίας ή να χρησιμοποιηθεί για μαζική απάτη και για την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών. Σε περίπτωση κατάχρησης, η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να «υπονομεύσει την προστασία, προώθηση και αξιοποίηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών» προειδοποιεί το ψήφισμα σύμφωνα με το Reuters.
Τον Νοέμβριο, οι ΗΠΑ και άλλες χώρες υπέγραψαν την πρώτη διεθνή συμφωνία για την ΑΙ, τη λεγόμενη Διακήρυξη του Μπλέτσλεϊ, η οποία ζητά από τις εταιρείες να αναπτύσσουν συστήματα «ασφαλή εκ σχεδιασμού».
Η Ευρώπη προηγείται έναντι των ΗΠΑ χάρη στον κανονισμό που εγκρίθηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη ρύθμιση των εφαρμογών ΑΙ ανάλογα με την επικινδυνότητά τους.
