Οι σοκαριστικές εικόνες από τη σφαγή απλών πολιτών σε ένα χώρο συναυλιών έξω από τη Μόσχα, με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, υπενθυμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο όχι μόνο τη βαρβαρότητα του πολέμου, αλλά κυρίως τις αδίστακτες και χωρίς αναστολές μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούν όσοι επενδύουν στη κλιμάκωση της βίας και την επέκταση των πολεμικών συγκρούσεων στον πλανήτη.
Η «συλλογική Δύση», πριν καν καταμετρηθούν τα θύματα, χωρίς κανένα στοιχείο βασισμένο σε έρευνα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνος για τη σφαγή είναι αποκλειστικά ο ISIS. Η Ρωσία από την πλευρά της έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες τεσσάρων Τατζίκων ισλαμιστών, με φανερά σημάδια βασανισμού, ως φυσικών αυτουργών της επίθεσης. Ρώσοι αξιωματούχοι κατηγορούν ευθέως την Ουκρανία και τη Δύση ως ηθικούς αυτουργούς της σφαγής, ενώ ο Πούτιν δηλώνει ότι μόλις ολοκληρωθεί η έρευνα θα αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Προς το παρόν οι έρευνες βρίσκονται στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών, και έχει ήδη ξεκινήσει από όλες τις πλευρές ένας πόλεμος «πληροφοριών και αποκαλύψεων» που υπηρετεί συμφέροντα. Το τι ακριβώς συνέβη είναι άγνωστο αν θα αποκαλυφθεί. Όπως ακριβώς δεν αποκαλύφθηκε ποτέ ποιος ευθύνεται για την ανατίναξη των υποθαλάσσιων αγωγών φυσικού αερίου στη Βαλτική στο ξεκίνημα του πολέμου. Μοναδική οδός προσέγγισης στα γεγονότα, και κυρίως στις συνέπειες τους στο μέλλον, είναι το «πολιτικό διάβασμα» των όσων συνέβησαν και των σχετικών αποκαλύψεων
Σοβαρά ερωτηματικά
Η βεβαιότητα της Δύσης, ότι την επίθεση της Μόσχας οργάνωσαν και εκτέλεσαν ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις, δημιουργεί κενά λογικής. Είναι για παράδειγμα παράδοξο φανατικοί ισλαμιστές να αναδείξουν ως πρώτο στόχο τους τη Ρωσία και όχι το Ισραήλ όταν μαίνεται η σφαγή και εθνοκάθαρση στη Γάζα. Πολύ περισσότερο όταν η Ρωσία συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που αντιτίθενται στην πολιτική του Ισραήλ στη Παλαιστίνη. Ερωτηματικά ακόμα προκαλεί η ευκολία με την οποία μια ομάδα εκπαιδευμένων δολοφόνων έδρασε σε μια οργανωμένη χώρα που αναμφισβήτητα διαθέτει –στη μέση μάλιστα ενός δίχρονου πολέμου– ασύγκριτα μέσα αστυνόμευσης.
Εδώ δεν είχαμε απλά ένα «τυφλό χτύπημα μεμονωμένων λύκων», ούτε μια επίθεση αυτοκτονίας. Είχαμε ένα οργανωμένο σχέδιο και μια εκπαίδευση της ομάδας που το εκτέλεσε στην Τουρκία, καθ’ ομολογία Ερντογάν, τη μεταφορά τους στη Ρωσία, την υπόδειξη του στόχου και την οργάνωση της διαφυγής. Αυτά δεν γίνονται χωρίς στήριξη, χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό και χωρίς κρίσιμες πληροφορίες. Τέλος, ακόμα και η «έμπνευση» απόδοσης της ευθύνης στον ISIS προκαλεί εύλογα ερωτηματικά. Κυρίως επειδή είναι γνωστό ότι ο ISIS είναι γέννημα των Δυτικών μυστικών υπηρεσιών και κυρίως, παρά τη στοχοποίησή του στη Συρία, επειδή εξακολουθούν να υπάρχουν σχέσεις, εκπαίδευση, ανταλλαγή πληροφοριών και –γιατί όχι;– και συμβολαίων εκτέλεσης μεταξύ τμημάτων του και τμημάτων των υπηρεσιών που τον δημιούργησαν.
Ποιος ωφελείται;
Η πορεία των γεγονότων οδηγεί τη σκέψη σε άλλες επισημάνσεις, που στηρίζονται σε πιο πραγματικά δεδομένα. Η σφαγή στο θέατρο της Μόσχας συντελείται ενώ όλοι παραδέχονται πως η Ρωσία έχει ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πόλεμο της Ουκρανίας, και φαίνεται ότι είναι σε θέση να πετύχει πιο σύντομα τους στόχους της – ιδίως αν συνεχιστεί η δυτική αδυναμία τροφοδότησης του Κιέβου με χρήμα, όπλα και πυρομαχικά. Όχι τυχαία, ο ίδιος ο Πούτιν αναβάθμισε πρόσφατα σε πόλεμο την μέχρι τώρα «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σφαγή της Μόσχας θα αξιοποιηθεί ώστε να επιταχύνει τη ρωσική επιθετικότητα, όχι μόνο ως αντεκδίκηση αλλά κυρίως ως εκμετάλλευση της δυτικής αδυναμίας και ως επιβολή τετελεσμένων επί του πεδίου των μαχών – κρίσιμη προϋπόθεση επιβολής όρων όταν, αργά ή γρήγορα, έρθει η ώρα των διαπραγματεύσεων.
Αυτή η αναμενόμενη ρωσική αντίδραση ίσως είναι το πρόσχημα που αναζητά η Δύση για κλιμάκωση του πολέμου και άρση των σημερινών αδιεξόδων σε ΗΠΑ και Ε.Ε. Άλλωστε δεν περνά ούτε μέρα που ΝΑΤΟϊκοί ιθύνοντες και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν απειλούν με κραυγές υπέρ της κλιμάκωσης. Είναι ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν που ανακοίνωσε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να στείλει 20.000 στρατιώτες στην Ουκρανία, και ξεκίνησε «επιστράτευση» προθύμων που –έναντι αμοιβής βέβαια– θα προετοιμαστούν για τη νέα ναπολεόντεια εκστρατεία. Και είναι ο αρμόδιος για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. Μπορέλ που δήλωσε πρόσφατα ότι η υποστήριξη της Ουκρανίας από τη Δύση δεν οφείλεται στο ότι οι Δυτικοί αγαπούν τους Ουκρανούς, αλλά επειδή «αν κερδίσει η Ρωσία θα χάσουν οι ΗΠΑ τη θέση του παγκόσμιου ηγέτη».
Αυτή η αγάπη για την «παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ» είναι που συγκροτεί το παγκόσμιο «κόμμα του πολέμου», απ’ όπου εμπνέονται, σχεδιάζουν και κλιμακώνουν στα πολεμικά θέατρα ενέργειες και προβοκάτσιες. Δημιουργούν δηλαδή ανεξέλεγκτες καταστάσεις για να συμπαρασύρουν δυνάμεις σε έναν κλιμακούμενο διαρκή πόλεμο, που μπορεί να είναι ο προθάλαμος μιας παγκόσμιας σύρραξης μεγάλης κλίμακας. Αυτό ακριβώς το «κόμμα του πολέμου» είναι το μοναδικό ωφελημένο από τρομοκρατικές επιθέσεις σαν αυτή της Μόσχας.
