Τις τελευταίες μέρες ήρθε ξανά στην επικαιρότητα η υπόθεση της σκανδαλώδους εκποίησης των 14 αεροδρομίων στην κοινοπραξία Fraport-Slentel. Αφορμή στάθηκε η αναβολή για τρίτη συνεχόμενη φορά της υλοποίησης της σύμβασης παραχώρησης που έχει υπογραφεί μεταξύ της εταιρείας και του ελληνικού Δημοσίου από τον Δεκέμβριο του 2015. Αιτία αυτών των διαδοχικών καθυστερήσεων είναι η αδυναμία της Fraport να καταβάλει το προβλεπόμενο από τη σύμβαση ποσό του 1,2 δισ. ευρώ προκειμένου να πάρει και τυπικά στα χέρια της τη διαχείριση των αεροδρομίων (τα υπόλοιπα 900 εκατομμύρια προβλέπεται να αποπληρωθούν σε βάθος 40ετίας).
Την ίδια περίοδο βγήκαν στη δημοσιότητα πληροφορίες που αποκαλύπτουν την τραγική οικονομική κατάσταση της κοινοπραξίας. Πιο συγκεκριμένα, τα χρέη της Fraport τα τελευταία χρόνια συνεχώς αυξάνονται, φτάνοντας σήμερα τα 3,6 δισ. ευρώ, ενώ η ρευστότητα της βρίσκεται στο 1 δισ. περίπου εκ των οποίων μόνο τα 200 εκατομμύρια μπορούν να αξιοποιηθούν για την καταβολή του τιμήματος στο ελληνικό Δημόσιο. Από την άλλη, η Slentel Ltd, offshore εταιρεία συμφερόντων Κοπελούζου, είναι, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, εταιρεία-φάντασμα καθώς διαθέτει μετοχικό κεφάλαιο μόλις 5.000 ευρώ. Ενδεικτικό είναι και το γεγονός πως διάφορα διεθνή επενδυτικά σχήματα εμφανίζονταν μέχρι πρότινος διστακτικοί στη δανειοδότηση της κοινοπραξίας προκειμένου να μπορέσει να συγκεντρώσει το αναγκαίο ποσό.
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο και υπό την απειλή ακύρωσης στην πράξη της συμφωνίας παραχώρησης, το ΤΑΙΠΕΔ και η ελληνική κυβέρνηση βγήκαν στη γύρα τις τελευταίες μέρες προκειμένου να βοηθήσουν την εταιρεία να βρει δάνεια από ξένες ή ελληνικές τράπεζες. Μάλιστα, ακούστηκε ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι διατεθειμένο, αν δεν βρεθούν δανειστές, να παράσχει το ίδιο τις αναγκαίες εγγυήσεις των δανείων! Τελικά, φαίνεται πως οι εκκλήσεις του Μαξίμου εισακούστηκαν και η Fraport κατάφερε να εξασφαλίσει δάνεια ύψους 900 εκατομμυρίων ευρώ από μια κοινοπραξία τεσσάρων ξένων τραπεζών και της Alpha Bank.
Κι εδώ ακριβώς είναι που η κοροϊδία φτάνει στο απόγειο της. Μια γερμανική ημι-κρατική εταιρεία (υπενθυμίζεται ότι η Fraport ελέγχεται επί της ουσίας από το ομόσπονδο κρατίδιο της Έσσης και τον Δήμο Φρανκφούρτης) έρχεται, επικαλούμενη το νεοφιλελεύθερο δόγμα των αποκρατικοποιήσεων, να ιδιοποιηθεί περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου, δανειζόμενη από μια τράπεζα η οποία έχει αναχρηματοδοτηθεί επανειλημμένα με δισεκατομμύρια ευρώ που της έχει παράσχει το ελληνικό Δημόσιο. Με λίγα λόγια ο ελληνικός λαός καλείται να χρηματοδοτήσει από την τσέπη του το ξεπούλημα των αεροδρομίων που ο ίδιος κατασκεύασε με τους φόρους που πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια.
Υπενθυμίζεται ότι ορισμένα από τα 14 αεροδρόμια είχαν ανακαινιστεί λίγο πριν την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ τα 300 εκατομμύρια που έχει δεσμευτεί η Fraport να επενδύσει μέσα στην επόμενη τριετία για βελτίωση των υποδομών θα προκύψουν όχι από τα ταμεία της αλλά από το «Πακέτο Γιούνκερ». Επί της ουσίας αυτό που συντελείται είναι μια απόπειρα διάσωσης μιας μεγάλης γερμανικής εταιρείας που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας στις πλάτες των Ελλήνων και των άλλων Ευρωπαίων φορολογουμένων. Η Fraport καταφέρνει να θέσει υπό τον έλεγχο της 14 πολύ επικερδείς επιχειρήσεις και σε πολύ καλή κατάσταση χωρίς να βάλει η ίδια καθόλου το χέρι στην τσέπη.
Απόσπασμα από ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ τον Δεκέμβρη του 2015:
[…] Η κοινοπραξία θα πληρώσει εφάπαξ στο Ελληνικό Δημόσιο 1,234 δισ. ευρώ, που ισοδυναμούν με τα τριετή καθαρά έσοδα του κράτους από τα αεροδρόμια. Αν αφαιρεθούν τα 520 εκατ. ευρώ που έχουν δοθεί από το ΕΣΠΑ για έργα στα αεροδρόμια Θεσσαλονίκης και Χανίων και τα οποία πρέπει να επιστρέψει το κράτος, τότε το τίμημα που θα δοθεί τελικά είναι 714 εκατ. ευρώ. Το ετήσιο μίσθωμα που καταβάλει η Fraport για τα 14 αεροδρόμια είναι 0,023 δισ. ευρώ που ισοδυναμεί με τον ετήσιο τζίρο μόνο του κρατικού αερολιμένα Κέρκυρας. Στο διάστημα 40 ετών της σύμβασης η κοινοπραξία θα εισπράξει πάνω από 22 δισ. ευρώ και θα αποδώσει στο κράτος μόνο 3,85 δισ. ευρώ. Αν η εκποίηση των 14 εύρωστων αεροδρομίων, από τα οποία χρηματοδοτούνται 18 οικονομικά αδύναμα, πραγματοποιηθεί το κράτος θα κληθεί ή να πληρώσει το κόστος διατήρησής τους ή να τα κλείσει. […]
