Το 2024 θα είναι το πιο εκλογικό έτος στη μεταπολεμική ιστορία: κάλπες θα στηθούν σε 76 χώρες του κόσμου, όπου αναμένεται θεωρητικά –διότι σχεδόν παντού επικρέμεται η απειλή της αποχής– να προσέλθουν περίπου 4,2 δισεκατομμύρια ψηφοφόροι: δηλαδή πάνω από το μισό της ανθρωπότητας, και σχεδόν τα 2/3 του ενήλικου πληθυσμού του πλανήτη. Οι συστημικές δυνάμεις, ιδίως στον πλούσιο Βορρά, προετοιμάζονται πάντως ψυχολογικά για δύσκολες εμπειρίες, καθώς όλοι φοβούνται μια περαιτέρω άνοδο των κάθε είδους επάρατων «λαϊκιστών». Κάποιοι φτάνουν να μην κρύβουν την απέχθειά τους για τις κάλπες γενικά (στην Ευρώπη αυτή η απέχθεια περιορίζεται μέχρι στιγμής στα καταραμένα δημοψηφίσματα), εφόσον αυτές αναδεικνύουν «εχθρούς της δημοκρατίας»…
- Είναι χαρακτηριστικό αυτό που οι Los Angeles Times έφτασαν να γράψουν πρόσφατα: «Οι εκλογές παράγουν πολύ λίγες θετικές αλλαγές, προκαλώντας έτσι απογοήτευση. Χρησιμοποιούνται από αυταρχικούς κυβερνήτες για την εδραίωση της εξουσίας τους. Διχάζουν τις κοινωνίες, ή εμπνέουν βία. Οι εκλογές μπορούν επίσης να καταστήσουν τις δημοκρατίες ευάλωτες σε εξωτερικές επιθέσεις»! Έχουν ένα δίκιο κατά κάποιον τρόπο, αφού το φάντασμα του Τραμπ στοιχειώνει τις προεδρικές κάλπες του ερχόμενου Νοεμβρίου στις ΗΠΑ – μία από τις σημαντικότερες εκλογικές αναμετρήσεις της νέας χρονιάς, που θα έχει επιπτώσεις κυριολεκτικά σε όλο τον πλανήτη. Ιδίως αν δεν βρεθεί φόρμουλα, δικαστική ή άλλη, να αποκλειστεί η υποψηφιότητα του Τραμπ. Ο οποίος σε όλες τις δημοσκοπήσεις «ανεξήγητα» (πόσο ανεξήγητα στην πραγματικότητα;) υπερτερεί σαφώς του Μπάιντεν. Που δεν «τραβάει», αλλά δεν βρίσκεται και αντικαταστάτης του…
- Οι κάλπες μάλλον θα αποδειχθούν δυσάρεστες και στον νότιο γείτονα των ΗΠΑ, το Μεξικό – όπου η υποψήφια που υποστηρίζεται από τον κατηγορούμενο ως εθνολαϊκιστή νυν πρόεδρο Λόπεζ Ομπραδόρ, η Κλαούντια Σεϊνμπάουμ Πάρντο, αναμένεται να επικρατήσει θριαμβευτικά από τον πρώτο γύρο επί του τρικομματικού συνασπισμού της αντιπολίτευσης (στον οποίο έχει συσπειρωθεί τον ανφάν-γκατέ της διαφθοράς και της καταστολής, από τη δεξιά ως την «αριστερά» του παλιού πολιτικού συστήματος).
- Οι φόβοι για… εκλογικό ατύχημα επεκτείνονται και στην Ε.Ε., όπου στις ευρωεκλογές του Ιουνίου υποτίθεται ότι θα δοθεί η «μητέρα των μαχών» εναντίον της Ακροδεξιάς αλλά και των λοιπών λαϊκιστών. Βέβαια η πρώτη μάχη θα αφορά το ποσοστό της συμμετοχής, που έχει εδώ και χρόνια πάρει για τα καλά την κατηφόρα, καθώς στην πραγματικότητα η ευρωβουλή δεν έχει καμία νομοθετική αρμοδιότητα, και αποτελεί μια διακοσμητική βιτρίνα-άλλοθι για τον πιο βαθιά αντιδημοκρατικό οργανισμό της Ευρώπης.
- Και σε άλλες σημαντικές χώρες του πλανήτη θα διεξαχθούν αναμετρήσεις, στις οποίες θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε κατάλληλο χρόνο. Μεταξύ αυτών: α) Η Ινδία, αυτοαποκαλούμενη «μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου», όπου ο ακροδεξιός ινδουιστής Μόντι προσβλέπει σε μια τρίτη θητεία. β) Το γειτονικό Πακιστάν, όπου οι στρατιωτικοί, με κλείσιμο του ματιού από τις ΗΠΑ, ανέτρεψαν τον εκλεγμένο πρωθυπουργό Ιμράν Χαν όταν αυτός δεν τάχθηκε με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» – και τώρα ψάχνουν να βρουν πώς θα αποτρέψουν μια νέα εκλογική νίκη του. γ) Η Νότια Αφρική, όπου για πρώτη φορά απειλείται σοβαρά η παντοκρατορία του ιστορικού ANC, το οποίο είχε ιδρύσει ο Μαντέλα – και δεν απειλείται από την κεντροδεξιά αντιπολίτευση, αλλά από το «ακροαριστερό» EFF, που στις δημοσκοπήσεις στερεί από το ANC ένα κρίσιμο διψήφιο ποσοστό.
- Εκλογές θα γίνουν, θεωρητικά τουλάχιστον, και σε δύο εμπόλεμες μεταξύ τους χώρες: στη Ρωσία, όπου η νίκη του Πούτιν (και η πέμπτη θητεία του) θεωρείται βέβαιη, και στην Ουκρανία, όπου η νίκη του Ζελένσκι δεν θεωρείται καθόλου βέβαιη. Κι επειδή δεν θεωρείται βέβαιη, το «ίνδαλμα» Ζελένσκι σκέφτεται να τις αναβάλει επ’ αόριστον, ισχυριζόμενος ότι το κάνει για να προστατεύσει τους συμπατριώτες του από τις ρωσικές βόμβες! Κι έτσι, όπως διαπιστώνουν περίλυποι και οι L.A.Times, «το πιθανότερο είναι να πραγματοποιηθούν μόνο οι ανελεύθερες και διαβλητές εκλογές της Ρωσίας». Άρα ενίοτε πιο δημοκρατική είναι η… μη διεξαγωγή των εκλογών – αν συμφωνήσουμε με αυτό που υποστηρίζουν οι συστημικοί της Δύσης, ότι δηλαδή το άλφα και το ωμέγα της δημοκρατίας είναι οι «ελεύθερες εκλογές» (αυτές δηλαδή στις οποίες κερδίζουν οι ίδιοι). Έχουμε μπροστά μας ένα χρόνο να δούμε πόσο ωραία θα πάει κι αυτό…
Σχόλια
