Ζώντας σε αυτή τη χώρα που επί δεκαετίες –για να μην πω κανέναν αιώνα– δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς από τους διαχειριστές –πολιτικούς και ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους– και για τίποτα, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς για το τεράστιο ζήτημα της δικαιοσύνης. Για την ακρίβεια, της απόδοσης δικαιοσύνης.
Της απόδοσης δικαιοσύνης για τις μίζες (καλά, ο Τσοχατζόπουλος υπήρξε απλώς μια εξαίρεση για να επιβεβαιώνεται εσαεί ο κανόνας…), για τις λαμογιές, για τα ξεπουλήματα δημόσιας γης και δημόσιας περιουσίας, για τις «επιδοτήσεις», για τις κρατικές «διαφημιστικές καταχωρήσεις» και ένα σωρό άλλα.
Τουναντίον, όλες αυτές τις δεκαετίες βλέπεις γύρω σου να επιβιώνουν και να «προοδεύουν» –χωρίς κανένας νόμος να τους κυνηγά επί της ουσίας– όσοι έβαλαν το χέρι στο δημόσιο μέλι, όσοι βρήκαν «ευφάνταστους» τρόπους για να βγάζουν το καθημερινό παντεσπάνι τους, όσοι τα έφαγαν μαζί και διακοπάρουν στη Μύκονο, όσοι είχαν την τιμή να φιγουράρει το ονοματάκι τους σε λίστες με εξωτικές ονομασίες (Πάναμα, Μπόργιανς, Λαγκάρντ…).
Και κάπου εκεί μέσα, σε αυτό το «οργανωμένο» και αγγελικά πλασμένο σκηνικό της ατιμωρησίας, μαθαίνεις πως τουλάχιστον αποδίδεται «δικαιοσύνη» και κάπου!
Μαθαίνεις, λοιπόν, πως το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων καταδίκασε τους Ντάλιο, Ρωμανό, Μιχαηλίδη, Πολίτη και Γ. Τσάκαλο ως «ατομικούς τρομοκράτες» και πάει η καρδιά σου –και η ασφάλειά σου– στη θέση της! Παρά το γεγονός πως δεν υπάρχει τρομοκρατική οργάνωση στην οποία οι κατηγορούμενοι να ανήκουν και παρά το γεγονός πως άλλο δικαστήριο κατά το πρόσφατο παρελθόν τους είχε απαλλάξει από την κατηγορία συμμετοχή τους στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς.
Και κάπου εδώ έρχεται ένας «ωραιότατος» νόμος με μια διάταξη, την 187Α, να συνδράμουν στην «απόδοση δικαιοσύνης» και να σου πουν «σε καταδικάζουμε ως «τρομοκράτη» μοναχικό λύκο».
Και κάπου εδώ σκέφτεσαι πως στα χρόνια της πρωτοδεύτερης αριστεράς των… δικαιωμάτων, όταν σου δίνει τη δυνατότητα ένα κόμμα, –το ΚΚΕ με κατάθεση πρότασης του στη Βουλή– να καταργήσεις τον τρομονόμο και τη συγκεκριμένη διάταξη που στέλνει κόσμο στη φυλακή με αμφιλεγόμενα στοιχεία, τότε εσύ (ο αριστερός υπουργός Δικαιοσύνης, Στ.Κοντονής, εν προκειμένω) σφυρίζεις αδιάφορα και λες «θα δεις το ζήτημα συνολικά».
«Ο οποιοσδήποτε μπορεί να πάει να βάλει μια τρίχα σε ένα όπλο και να τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί και να τον πάνε στη φυλακή, όπως έγινε με την Ηριάννα και τον Περικλή» είπε στη Βουλή ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Μανώλης Συντυχάκης προς επίρρωσιν της πρότασης του κόμματός του.
Την ίδια ώρα, το επιχείρημα της εισαγγελέως Αποστολάκη στη δίκη των πέντε νεαρών αναρχικών σκορπάει «τρόμο»: «είναι αναρχικοί, άρα οι πράξεις τους είναι τρομοκρατικές, δεν έχουν αλλάξει απόψεις για να μπορούν να χαρακτηριστούν διαφορετικά οι πράξεις τους».
Η υπόθεση της «ατομικής τρομοκρατίας» είναι ζήτημα ποινικοποίησης του πολιτικού φρονήματος και όχι απόδοσης δικαιοσύνης. Έσω σε εγρήγορση…
