Σχεδόν ταυτόχρονα σε δύο γειτονικές χώρες, την Τυνησία και την Αλγερία η λαϊκή οργή είναι ο πρωταγωνιστής. Στην πραγματικότητα είχαμε δύο εξεγέρσεις –παρά τις διαφορές στις δύο χώρες- ενάντια στην φτώχεια και τα νεοφιλελεύθερα μέτρα διαχείρισης της κρίσης. Είχαμε δύο εξεγέρσεις που άρκεσε μια σπίθα για να γενικευτούν και να τρομάξουν τα καθεστώτα και τους προστάτες τους.
Στην Τυνησία, σπίθα ήταν η αυτοπυρπόληση ενός νέου μετά από ελέγχους της αστυνομίας, που τροφοδότησε μια τεράστια εξέγερση (όχι από αυτές που δεν σπάει ούτε τζάμι) σε ολόκληρη την χώρα με πρωταγωνίστρια δύναμη την άνεργη και συχνά κάτοχο πανεπιστημιακών τίτλων νεολαία και τους φτωχούς εργαζόμενους. Το δικτατορικό καθεστώς του Μπεν Άλι αιματοκύλησε την εξέγερση (70 ήδη νεκροί) στέλνοντας το στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας ενώ έχει στοιβάξει στις φυλακές χιλιάδες πολίτες. Το ρήγμα που προκαλεί η εξέγερση είναι πολύ μεγάλο: Βλέποντας πως αδυνατεί να τη συγκρατήσει ο Μπεν Άλι αναγκάζεται να δηλώσει πως δεν εμφανιστεί σαν υποψήφιος στις εκλογές και αναγγέλλει μείωση των τιμών στα βασικά ήδη διατροφής!
Στην Αλγερία, η αύξηση των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης τροφοδότησε μια μεγάλη εξέγερση και λαϊκή κατακραυγή που χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας και ειδικών δυνάμεων για την καταστείλουν. Ανεργία και απελπισία από μια ζωή χωρίς κανένα μέλλον, αύξηση των τιμών των τροφίμων. Η κρίση και η ανέχεια, η έλλειψη δημοκρατίας, πλάι στην εθνική καταπίεση και στον τρόπο που αυτά γίνονται αντιληπτά, τροφοδοτούν την αλυσίδα των κοινωνικών εκρήξεων σε πολλές μεριές του πλανήτη.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι εικόνες από τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις μας είναι πολύ οικείες. Μοιάζουν με αυτά που βλέπουμε στην Αθήνα στις πανεργατικές απεργίες και στους αγώνες της νεολαίας, με τις συγκρούσεις των κατοίκων της φτωχής Νάπολης για τα σκουπίδια, με τις συγκρούσεις στην Κερατέα ή στο Παρίσι και άλλες πόλεις της Γαλλίας. Αυτά που διαφέρουν στις εικόνες είναι τα γράμματα (αραβικά, λατινικά, ελληνικά) τα χρώματα των δυνάμεων καταστολής και των τροχοφόρων τους.
Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής (του Μαγρέμπ) είναι πολύ κοντά μας. Στην Λεκάνη της Μεσογείου, κοντά στην «πολιτισμένη» Ευρώπη, βασικός τροφοδότης διαφόρων μεταναστευτικών ρευμάτων προς τον Βορρά, κοντά σε άλλες αραβικές χώρες (π.χ. Αίγυπτος που κι αυτή συγκλονίζεται από ισχυρές αντιθέσεις και κινητοποιήσεις), κοντά στη Μέση Ανατολή και τις αλλαγές που γίνονται εκεί (πτώση κυβέρνησης Λιβάνου) και σε μια περίοδο έντονων αναταράξεων και διεργασιών στο γεωπολιτικό επίπεδο σε όλη την μεσογειακή λεκάνη.
Οι εξεγέρσεις είναι στην ημερήσια διάταξη παντού. Ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενάντια στις «θεραπείες» μέσα στην κρίση, ενάντια στην διεθνή ιμπεριαλιστική τοκογλυφία και εκμετάλλευση, ενάντια στα αντιδραστικά καθεστώτα, ενάντια στα νέα μοιράσματα του κόσμου. Μέσα από τις εξεγέρσεις ο λαϊκός παράγοντας πετυχαίνει νίκες και μετατρέπεται σε υποκείμενο που επιχειρεί να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα σε χώρες και περιοχές ολόκληρες!
Στην Αλγερία, η αύξηση των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης τροφοδότησε μια μεγάλη εξέγερση και λαϊκή κατακραυγή που χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας και ειδικών δυνάμεων για την καταστείλουν. Ανεργία και απελπισία από μια ζωή χωρίς κανένα μέλλον, αύξηση των τιμών των τροφίμων. Η κρίση και η ανέχεια, η έλλειψη δημοκρατίας, πλάι στην εθνική καταπίεση και στον τρόπο που αυτά γίνονται αντιληπτά, τροφοδοτούν την αλυσίδα των κοινωνικών εκρήξεων σε πολλές μεριές του πλανήτη.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι εικόνες από τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις μας είναι πολύ οικείες. Μοιάζουν με αυτά που βλέπουμε στην Αθήνα στις πανεργατικές απεργίες και στους αγώνες της νεολαίας, με τις συγκρούσεις των κατοίκων της φτωχής Νάπολης για τα σκουπίδια, με τις συγκρούσεις στην Κερατέα ή στο Παρίσι και άλλες πόλεις της Γαλλίας. Αυτά που διαφέρουν στις εικόνες είναι τα γράμματα (αραβικά, λατινικά, ελληνικά) τα χρώματα των δυνάμεων καταστολής και των τροχοφόρων τους.
Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής (του Μαγρέμπ) είναι πολύ κοντά μας. Στην Λεκάνη της Μεσογείου, κοντά στην «πολιτισμένη» Ευρώπη, βασικός τροφοδότης διαφόρων μεταναστευτικών ρευμάτων προς τον Βορρά, κοντά σε άλλες αραβικές χώρες (π.χ. Αίγυπτος που κι αυτή συγκλονίζεται από ισχυρές αντιθέσεις και κινητοποιήσεις), κοντά στη Μέση Ανατολή και τις αλλαγές που γίνονται εκεί (πτώση κυβέρνησης Λιβάνου) και σε μια περίοδο έντονων αναταράξεων και διεργασιών στο γεωπολιτικό επίπεδο σε όλη την μεσογειακή λεκάνη.
Οι εξεγέρσεις είναι στην ημερήσια διάταξη παντού. Ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενάντια στις «θεραπείες» μέσα στην κρίση, ενάντια στην διεθνή ιμπεριαλιστική τοκογλυφία και εκμετάλλευση, ενάντια στα αντιδραστικά καθεστώτα, ενάντια στα νέα μοιράσματα του κόσμου. Μέσα από τις εξεγέρσεις ο λαϊκός παράγοντας πετυχαίνει νίκες και μετατρέπεται σε υποκείμενο που επιχειρεί να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα σε χώρες και περιοχές ολόκληρες!
Σχόλια
