Με το βλέμμα στραμμένο στο ενδεχόμενο δεύτερων εκλογών, το ΜέΡΑ25 προσπαθεί να βγει από την μέγγενη της πίεσης για κάποιου είδους συμμετοχή ή ανοχή προς μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Τις τελευταίες μέρες ο Γ. Βαρουφάκης φρόντισε να πάρει αποστάσεις από το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας πως δεν υπάρχει η δυνατότητα για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης με προοδευτικό πρόγραμμα, ενώ αντέτεινε πως αυτό που διακυβεύεται είναι ο σχηματισμός ενός μαζικού κόμματος της μαχόμενης αριστεράς. Ωστόσο, εφόσον η εκλογική συνεργασία –σύμφωνα και με το ΜέΡΑ25– αφορά την προγραμματική σύγκλιση τότε μένει να φανεί αν και σε ποιο βαθμό τα 11 σημεία που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν βάση για κάτι τέτοιο. Διότι, μπορεί όσα διακήρυξε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι προτίθεται να τα εφαρμόσει, να μην καλύπτουν πλήρως το μίνιμουμ όσων είχε θέσει ως βάση το ΜέΡΑ25, αλλά σίγουρα θα αποτελέσουν σημείο μεγάλης πίεσης. Ειδικά στο ενδεχόμενο δεύτερων εκλογών, ενδεχομένως να αποδειχθεί δύσκολο να περιοριστούν σημαντικές διαρροές από το ΜέΡΑ25, εφόσον δεν βρεθούν σημεία που εκ των πραγμάτων να είναι «ασυμβίβαστα». Στη θωράκιση από ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποσκοπεί, η στροφή της ρητορικής του ΜέΡΑ25, μέσα από δηλώσεις και προεκλογικά σποτ, σε σημεία που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να ακολουθήσει. Τέτοιου τύπου είναι και η αντιπαράθεση, που με αφορμή το πρόγραμμα «Δήμητρα», επανέφερε το ζήτημα του νομίσματος, ως απόδειξη της συστημικής προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ αντίστοιχα η συσχέτιση του ΜέΡΑ25 ως το κόμμα που βγήκε από «τα σπλάχνα του ΟΧΙ» και το «πρώτη φορά ρήξη», είναι συνθήματα που εξ αντικειμένου προσπαθούν να διαχωριστούν με ό,τι –δικαιολογημένα– θυμίζει ΣΥΡΙΖΑ.
Παρόλα αυτά, όσο το περιεχόμενο της αλλαγής που χρειάζεται η χώρα εντοπίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε οικονομικού τύπου μέτρα και τεχνοκρατικά νομοθετήματα, είναι αμφίβολο αν αυτοί οι διαχωρισμοί θα φανούν επαρκείς για να δικαιολογηθεί η διαφωνία με ένα «πιο λάιτ» πρόγραμμά ενός κατά πολύ μεγαλύτερου κόμματος. Πόσο δε μάλλον, όταν σε ζητήματα που βρίσκονται στην μετεκλογική ατζέντα οι αποστάσεις δεν είναι μεγάλες, όπως για παράδειγμα τα ελληνοτουρκικά, ο πόλεμος και ο ρόλος της χώρας στο ΝΑΤΟ αλλά και η «Πράσινη μετάβαση». Τέλος, η δημιουργία ενός τέτοιου εγχειρήματος όπως αυτού που θεωρεί ότι διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές το ΜέΡΑ25, δεν μπορεί παρά να έχει ορισμένες προδιαγραφές, αν πρόκειται να είναι κάτι ελπιδοφόρο. Μια τέτοια παράταξη δεν μπορεί να αφορά απλά μια εκλογική συμμαχία, ούτε μια συνεργασία πάνω σε ένα πρόγραμμα μερικών σημείων. Πολύ περισσότερο, κάθε τέτοια απόπειρα οφείλει να αναλογιστεί τη μερικότητά της, αντί να θεωρεί πως μπορεί με εύκολο τρόπο να αποτελεί την κοινοβουλευτική συνέχεια του «ΌΧΙ», σχεδόν μια δεκαετία μετά και ενώ μέχρι πρόσφατα διακυβεύονταν η είσοδός της στο κοινοβούλιο.
