Σημαντικά ζητήματα ανέδειξε μιλώντας στην Αθήνα ο Γιώργος Λιλλήκας
Ο Γιώργος Λιλλήκας είναι ανεξάρτητος υποψήφιος που στηρίζει η ΕΔΕΚ στις επικείμενες προεδρικές εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου στην Κύπρο, που θα καθορίσουν επιλογές σχετικά με το Κυπριακό, το Μνημόνιο και την κρίση χρέους, καθώς και τη διαχείριση των υδρογονανθράκων της χώρας. Από τα άλλα δύο κόμματα που είχαν στηρίξει το «Όχι» στο σχέδιο Ανάν το 2004, το μεν ΔΗΚΟ του μακαρίτη Τάσσου Παπαδόπουλου στηρίζει τώρα ως κοινό υποψήφιο τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Νίκο Αναστασιάδη, βασικό υποστηρικτή του «Ναι» το 2004, αλλά και του Μνημονίου με την τρόικα σήμερα, το δε ΑΚΕΛ που χρεώνεται τη σημερινή κατάσταση και επιλογές των τελευταίων 5 ετών, κατεβάζει τον Σταύρο Μαλά. Οι τρεις αυτοί είναι και οι βασικοί υποψήφιοι των εκλογών με τον Αναστασιάδη να προηγείται στις δημοσκοπήσεις με μεγάλη διαφορά.
Ο Γιώργος Λιλλήκας μίλησε, την περασμένη Τρίτη, σε πολιτική εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, στο πλαίσιο διήμερης επίσκεψης στην Αθήνα όπου είχε συναντήσεις με τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Παπούλια.
Παρακάτω δημοσιεύουμε τα κεντρικά σημεία της ομιλίας του, η οποία είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Στα χνάρια της Ελλάδας βρίσκεται σήμερα και η Κύπρος. Οι επικείμενες εκλογές είναι οι πλέον κρίσιμες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο επόμενος πρόεδρος θα κληθεί να διαχειριστεί τρία κρίσιμα ζητήματα: Το Κυπριακό, την οικονομική κρίση που θα επιδεινωθεί με το Μνημόνιο και το φυσικό αέριο.
Τριάντα οχτώ χρόνια διακοινοτικών συνομιλιών είναι ένα άθροισμα δικών μας μονομερών υποχωρήσεων που δεν οδήγησαν σε λύση. Αξιοποιήθηκαν από την Τουρκία, για να μετατρέψουν ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε πρόβλημα κατανομής εξουσιών ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Φτάσαμε στην αναξιοπρεπή θέση να υιοθετούμε παλιότερες τουρκικές προτάσεις, όπως η εκ περιτροπής προεδρία που απορρίφτηκε το 1981, να τις κάνουμε δικές μας, και να τις καταθέτουμε στο τραπέζι.
Η στρατηγική που ακολουθούμε για 4 δεκαετίες έχει χρεοκοπήσει. Η πολιτική του καλού παιδιού και του εξευμενισμού της Τουρκίας, όχι μόνο δεν οδήγησε σε αλλαγή της τουρκικής πολιτικής, μα κάθε φορά που ικανοποιούμε μια απαίτηση της Τουρκίας, αυτή επανέρχεται στο τραπέζι με νέες απαιτήσεις. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα που έπρεπε να γνωρίζουμε από την κυπριακή και την ελλαδική Ιστορία.
Τριάντα οχτώ χρόνια διαπραγματεύσεων έχουν οδηγήσει στο μοντέλο της διζωνικής λύσης, που είναι μία συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση. Αν πριν από το 2004 μπορούσε ο καθένας να ερμηνεύει τη διζωνική κατά το δοκούν, μετά το σχέδιο Ανάν η διζωνική πήρε σάρκα και οστά και συγκεκριμένο περιεχόμενο. Ο κυπριακός λαός αποφάσισε τότε «όχι» στη διζωνική.
Στρατηγική διεκδίκησης εθνικών δικαιωμάτων
Να χαράξουμε μια στρατηγική διεκδίκησης των εθνικών μας δικαιωμάτων. Για 38 χρόνια διαπραγματευόμαστε τα δικαιώματά μας και τους όρους υποταγής. Μέσα στις νέες διεθνείς συνθήκες να διασφαλίσουμε την επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο και να αποσύρουμε τις διαχρονικές μας υποχωρήσεις. Να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες από την ένταξη στην Ε.Ε., ως χώρα με μεγάλα ενεργειακά αποθέματα, σε μια περιοχή με μεγάλα γεωστρατηγικά συμφέροντα και να εκμεταλλευτούμε και το στόχο της Τουρκίας να ενταχθεί στην Ε.Ε.
Την ευθύνη για τη μη λύση έχει η Τουρκία και οι επεκτατικές της βλέψεις. Πώς θα κάμψουμε την τουρκική αδιαλλαξία; Με τις μονομερείς υποχωρήσεις; Η Τουρκία θα εξαναγκαστεί να αλλάξει πολιτική εάν εμείς της δημιουργήσουμε μεγαλύτερο κόστος για την κατοχή από τα οφέλη της κατοχής. Να διαμορφώσουμε νέες στρατηγικές συμμαχίες, να αναβαθμίσουμε τη διαπραγματευτική θέση μας, να αξιοποιήσουμε τους υδρογονάνθρακες, να συνάψουμε ενεργειακές συμμαχίες συγκλίνοντας τα ενεργειακά μας συμφέροντα με αυτά μεγάλων χωρών που αποδείχτηκαν διαχρονικά φίλοι μας, και μπορούν να μας στηρίξουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στην Ε.Ε., να αξιοποιήσουμε τη γεωστρατηγική μας θέση, για να δημιουργήσουμε κοινά συμφέροντα με μεγάλες φίλες χώρες. Σήμερα τη γεωστρατηγική θέση της Κύπρου την εκμεταλλεύεται η Βρετανία με τις βάσεις και την επιβουλεύεται η Τουρκία. Να την αξιοποιήσουμε για τα δικά μας συμφέροντα.
Είναι λανθασμένη η αντίληψη να μην ανοίξουμε θέμα βάσεων, να μην ανοίξουμε δεύτερο μέτωπο, ενόσω το Κυπριακό είναι άλυτο. Έτσι αφαιρούμε από τη Βρετανία κάθε κίνητρο να λύσει το Κυπριακό, γιατί αν εμείς δεν θέτουμε ζήτημα βάσεων όσο υπάρχει το Κυπριακό, τότε η Βρετανία θα φροντίζει το Κυπριακό να μένει άλυτο. Της δίνουμε κίνητρο. Αν η Βρετανία θέλει να εξυπηρετούνται τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω Κύπρου -όχι κατ’ ανάγκη με βάσεις- τότε θα πρέπει να μας στηρίξει.
Παράλληλη διαπραγμάτευση με Τουρκοκύπριους και Τουρκία. Δεν θα καταπατήσουμε δικαιώματα και ελευθερίες των Τουρκοκυπρίων. Ούτε όμως να καταργηθούν δικαιώματα του κυπριακού Ελληνισμού. Ταυτόχρονα, να διαπραγματευτούμε με την Τουρκία αυτά που την αφορούν αποκλειστικά (και οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορούν να τη δεσμεύσουν) όπως η κατοχή και οι έποικοι.
Το Κυπριακό δεν θα ξαναγίνει πρόβλημα εισβολής και κατοχής με ενημερώσεις των ξένων κυβερνήσεων, αλλά όταν εξαναγκάσουμε την Τουρκία να καθίσει στο τραπέζι, ως εισβολέας και κατακτητής. Αν αρνηθεί, να αναστείλουμε μονομερώς την ενταξιακή της πορεία.
Πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία
Για να διεκδικήσουμε εθνικά δικαιώματα πρέπει να είμαστε πολιτικά ανεξάρτητοι και για να είμαστε πολιτικά ανεξάρτητοι πρέπει να είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι. Αν δεσμευτούμε με ένα μνημόνιο που εκχωρεί εθνική κυριαρχία και οδηγεί σε οικονομική εξάρτηση η επόμενη δόση του δανείου της τρόικας θα είναι πακέτο με τη λύση που απορρίψαμε το 2004.
Πριν από 5 χρόνια είχαμε το χαμηλότερο χρέος στην Ε.Ε. και πλεονασματικό Προϋπολογισμό. Δεν φταίει μόνο η οικονομική κρίση για τη σημερινή κατάληξη. Τις μεγαλύτερες ευθύνες φέρει η κυβέρνηση. Ευθύνονται και οι διοικήσεις των τραπεζών, όχι γιατί αγόρασαν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά γιατί αγόρασαν ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά, από τη Γερμανία, όταν εκεί τα ξεπουλούσαν. Όσοι ευθύνονται να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μιλά για ευθύνες των τραπεζών που «λήστεψαν την οικονομία του τόπου» και αντί να ορίσει ανακριτή, διορίζει κάποιους απ’ αυτούς υπουργούς Οικονομικών.
Για τη διόγκωση του χρέους δεν φταίνε μόνο τα ελλείμματα αλλά και ο τρόπος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Το αναγκαίο κεφάλαιο που η Κεντρική Τράπεζα εκτιμούσε σε 2 δισ., μέσα σε δυο μήνες εκτοξεύτηκε στα 10 δισ. Δεν είναι τυχαίο. Η μη βιωσιμότητα του χρέους, θα μας οδηγήσει σε δεύτερο μνημόνιο και σε ξεπούλημα ημικρατικών οργανισμών που σε συνθήκες κρίσης δεν παίρνεις ούτε την τιμή που αξίζουν. Το ελληνικό παράδειγμα το αποδεικνύει.
Μη βιώσιμο χρέος θα μας οδηγήσει, όπως και την Ελλάδα, σε κούρεμα, μόνο που στην περίπτωση της Κύπρου θα φέρει τη χώρα σε χειρότερη κατάσταση, γιατί ο εσωτερικός δανεισμός αποτελεί το 48%. Ένα κούρεμα θα έχει δραματικές επιπτώσεις στο συνεργατισμό, στην κοινωνική ασφάλιση και τους ημικρατικούς οργανισμούς, φέρνοντας σε τραγική κατάσταση την οικονομία.
Η κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία αρχών με την τρόικα, γεμάτη ασαφείς όρους με πολλές ερμηνείες, με βάση την οποία η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδια υλοποίησης αυτών των αρχών, χωρίς να γνωρίζουμε καν ποιο θα είναι το ύψος του δανεισμού, το επιτόκιο, αν θα είναι βιώσιμο το χρέος. Κάποιοι όμως, από το περασμένο κιόλας καλοκαίρι, είναι έτοιμοι να υπογράψουν το Μνημόνιο πριν ακόμη γίνουν γνωστοί οι όροι. Η εθνική υπευθυνότητα απαιτεί όχι να γινόμαστε αρεστοί στους ξένους, αλλά να υπερασπιζόμαστε τα εθνικά μας δικαιώματα.
Εναλλακτικές επιλογές
Δεν θέλω να πω αν είχε ή όχι επιλογές η Ελλάδα. Η Κύπρος έχει ακόμη επιλογές να ξεφύγει από το Μνημόνιο και την οικονομική εξαθλίωση. Γι αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε το φυσικό αέριο. Η αξία του σε όλη την ΑΟΖ της Κύπρου είναι τουλάχιστον 530 δισ. ευρώ. Είτε υπογραφεί είτε όχι το Μνημόνιο, εάν βγω πρόεδρος, εντός του 2013 θα αξιοποιήσω το φυσικό αέριο και θα αποδεσμεύσω την Κύπρο από το Μνημόνιο και την τρόικα.
Το Μνημόνιο που θα κληθούμε να υπογράψουμε θα οδηγεί σε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αποδέσμευσε το φυσικό αέριο από τον έλεγχο της τρόικας, αλλά μόλις πριν από μια εβδομάδα, με αφορμή νομοσχέδιο για το Ταμείο Εσόδων από τους υδρογονάνθρακες, η τρόικα κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι παραβιάζει συμφωνίες. Και χθες, Σόιμπλε και Μέρκελ, είπαν ότι επιβάλλεται να υποθηκευθεί το φυσικό αέριο για να δοθεί το δάνειο. Να υποθηκεύσουμε 530 δισ. για ένα κεφάλαιο 17 δισ. Αυτό που δεν πέτυχαν το 2004 με το Σχέδιο Ανάν, θέλουν να το πετύχουν τώρα με το Μνημόνιο. Όπως τότε δεν επιτρέψαμε την μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο της Τουρκίας, έτσι και σήμερα δεν θα επιτρέψουμε η Κύπρος να γίνει προτεκτοράτο της τρόικας.
Να δεσμευτούμε όλοι οι υποψήφιοι σε δυο ζητήματα για το Μνημόνιο: Δεν θα δεχτούμε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και ρητή πρόνοια πως όταν η Κύπρος είναι έτοιμη να εξοφλήσει το δάνειο θα είναι ελεύθερη να το κάνει και να αποδεσμευτεί από το Μνημόνιο.
Όπως εκβίαζαν τον κυπριακό λαό το 2004 για το Σχέδιο Ανάν λέγοντας τότε ότι «είμαστε πολύ μικροί για να τα βάλουμε με τη διεθνή κοινότητα» και πως «αν πούμε “όχι” θα καταστραφούμε», με τους ίδιους εκβιασμούς, οι ίδιοι άνθρωποι, λένε τώρα πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αν δεν δεχτούμε την τρόικα και τη Γερμανία.
Δεν θέλουμε ηγέτες που θα ηγηθούν του Μνημονίου, θέλουμε να ηγηθούμε της ανάπτυξης και της κοινωνικής προόδου.
