Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ (1904-1973)
Ύμνος και Επιστροφή
Πατρίδα, πατρίδα μου, αναστρέφω το αίμα προς εσένα.
Αλλά σε ικετεύω, σαν το παιδί τη μάνα του
γεμάτο δάκρυα.
Φύλαξε τούτη την τυφλή κιθάρα
και τούτο το μέτωπο το χαμένο.
Βγήκα στον κόσμο ν’ ανταμώσω τα παιδιά σου,
Να περιθάλψω βγήκα εκείνους που έπεσαν με τ’ όνομά σου
από χιόνι,
βγήκα να χτίσω ένα σπίτι με το καθάριο ξύλο σου,
βγήκα να φέρω το άστρο σου στους πληγωμένους ήρωες.
Σήμερα θέλω ν’ αποκοιμηθώ μες στην υπόστασή σου.
Χάρισέ μου την φωτεινή σου νύχτα από διαπεραστικές χορδές,
τη νύχτα σου ενός καραβιού, το έναστρο ανάστημά σου.
Πατρίδα μου: θέλω ν’ αλλάξω ίσκιο.
Πατρίδα μου: θέλω ν’ αλλάξω ρόδο.
Θέλω να περάσω το μπράτσο μου γύρω απ’ τη σφιχτή σου μέση
και να καθίσω στα πόδια σου τα ψημένα απ’ τη θάλασσα,
να πιάσω το στάρι και να κοιτάξω μέσα του.
Θέλω να διαλέξω το λεπτεπίλεπτο άνθος του νίτρου,
θέλω ν’ ανυφάνω τον παγερό ιστό της καμπάνας
κι όλο αγναντεύοντας τον περιώνυμο κι ερημικό αφρό σου
θα πλέξω ένα παράκτιο στεφάνι για την ομορφιά σου.
Πατρίδα, πατρίδα μου
κυκλωμένη ολόκληρη από μαχητικό νερό
σε σένα σμίγει με το θειάφι ο αετός,
και μες στ’ ανταρκτικό σου χέρι από ερμίνα και ζαφείρι
κάποια σταγόνα από αγνό ανθρώπινο φως
λαμποκοπάει φλέγοντας τον εχθρικό ουρανό.
Το φως σου φύλαξε, ω πατρίδα!,
το σκληρό σου ελπιδόφορο στάχυ ανάμεσα
στον αποτρόπαιο και τυφλόν αγέρα.
Στη μακρινή σου γη έχει όλο το δύσκολο τούτο φως,
το πεπρωμένο τούτο των ανθρώπων,
που ένα λουλούδι γεμάτο μυστήριο
σε κάνει να υπερασπίζεσαι μόνη,
μέσα στην απεραντοσύνη της αποκοικισμένης Αμερικής.
Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης
