Στο έργο «Ο Γατόπαρδος» του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, που έγινε σπουδαία ταινία από τον Λουκίνο Βισκόντι, αναφέρεται μια φράση που εκφράζει μια βαθύτερη ανάγκη για την επιβίωση του κατεστημένου: «Αν θέλουμε όλα να μείνουν όπως έχουν, πρέπει να αλλάξουν όλα».
Βρισκόμαστε σε ένα τέτοιο ακριβώς μεταίχμιο. Οι κυρίαρχες δυνάμεις υπάρχουν αναπαράγοντας και βαθαίνοντας την ανισότητα και την απανθρωποποίηση του ανθρώπου, μετατρέποντας τα πάντα σε εμπορεύματα και υποβιβάζοντας τον άνθρωπο σε ανδράποδο (λένε τα λεξικά: ανδράποδο το [anδrápoδo]: άνθρωπος που αιχμαλωτίστηκε σε πόλεμο και πουλήθηκε για δούλος ή, συνηθέστερα μτφ., άνθρωπος εντελώς υποταγμένος και εξαθλιωμένος).
Για να πετύχει αυτόν τον στόχο το σύστημα που επικρατεί οφείλει, προκειμένου να μείνουν όλα ίδια, να αλλάζει διαρκώς προς την κατεύθυνση που κινεί τον βασικό εσωτερικό μηχανισμό του: κυριαρχία της νεκρής αντικειμενοποιημένης εργασίας, με ταυτόχρονη μουμιοποίηση της περασμένης γνώσης, και κάθε τόσο εκρήξεις φαντασμαγορίας που αναγγέλλουν νέες μεταμορφώσεις προς την ίδια κατεύθυνση. Τώρα, δηλαδή στην είσοδο της 3ης δεκαετίας του 21ου αιώνα –κι όχι στα 1963 που προβλήθηκε η ταινία του Βισκόντι, ή το 1969 που δημοσιεύτηκε ολοκληρωμένος ο «Γατόπαρδος» σε βιβλίο– γίνεται μια εισβολή σε περιοχές της ανθρώπινης υπόστασης που δεν είχε χρειαστεί σε περασμένες εποχές της κυριαρχίας του καπιταλισμού. Δεν μιλάμε απλά για νέες μορφές αλλοτρίωσης, αλλά για διαδικασίες απογύμνωσης, υποδούλωσης και ελέγχου.
Ο ψηφιακός καπιταλισμός στοχεύει στην κατάργηση της πνευματικότητας, του νοήματος, του φωτός, της ελπίδας, της δημιουργικότητας, της κοινωνικότητας. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν Μεγάλο Μετασχηματισμό για να μείνουν όλα ίδια (όσο αφορά την ουσία). Η μεγάλη Επιβολή επί της ανθρωπότητας εκεί στοχεύει: στην επίτευξη του Μεγάλου Μετασχηματισμού υποβιβασμού του Ανθρώπου από κοινωνικό και πολιτικό ζώον σε πράγμα, σε τίποτα, σε εξάρτημα μηχανών κανονισμένο από αλγόριθμους. Κι αυτό μονάχα για να διαιωνίσουν ένα αντιδραστικό, οπισθοδρομικό, ανορθολογικό, εντελώς γερασμένο σύστημα. Ο γενικευμένος φόβος και τρόμος είναι βασικό στοιχείο για την ευόδωση των στόχων των Κυρίαρχων.
Η ουσία της αναγκαίας αντίστασης (σε πρώτο στάδιο) απέναντι στον διακηρυγμένο σχεδιασμό του Μεγάλου Μετασχηματισμού, είναι η υπεράσπιση των στοιχείων που προσδίδουν υπόσταση στην Ανθρώπινη Υπόσταση, μέσα από συλλογικές μορφές κοινωνικής συνύπαρξης, μέσα από μεγάλα σύνολα και ενοποιητικές διαδικασίες, ενάντια σε όλους τους τεχνητούς διαχωρισμούς, με πλήρη σεβασμό της πολλαπλότητας και των ανθρώπινων ενώσεων και δεσμών.
Απώτερος στόχος πρέπει να είναι: Τίποτα λιγότερο από την πλέρια ανάπτυξη της Ανθρώπινης Υπόστασης, σε ισορροπία με τη Φύση και με πλήρη σεβασμό της ζωής στον πλανήτη.
Η πνευματικότητα, η δημιουργικότητα, η ανάγκη ελευθερίας και δημοκρατίας θα αποδειχθούν ανθεκτικότερα της υλικής βίας που επιστρατεύεται, και από τους μηχανισμούς ιδεολογικής νάρκωσης και ακρωτηριασμού-αφανισμού που τα δρεπανηφόρα άρματα του συστήματος (στρατοί, ΜΜΕ, ιεροφάντες μιας δούλας επιστήμης) σκορπούν.
Τίποτα λιγότερο από την ανθρώπινη υπόσταση. Έτσι αποχαιρετούμε μια δύσκολη χρονιά και με αισιοδοξία (συγκρατημένη;) υποδεχόμαστε την καινούρια. Ξέροντας ότι τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά και ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο αν τολμήσουμε. Τώρα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε πηγές, οάσεις, βάσεις μιας ελπίδας που θα ενώσει και θα ζεστάνει το ρευστό και παγωμένο τοπίο.
Πηγές και οάσεις ελπίδας (η έκφραση είναι του Δημήτρη Καταλειφού) που θα μας κρατήσουν όρθιους, που θα μας σηκώσουν αν πέσουμε, που θα μας δίνουν δύναμη για τη Διέξοδο της χώρας και τη χειραφέτηση σε όλο τον κόσμο.
