Η φετινή 25η Νοέμβρη, ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, βρήκε τις γυναίκες σε ακόμη δεινότερη θέση τόσο στον εργασιακό τομέα όσο και στην απλή καθημερινότητά τους. Της Βούλας Τάκη.
Στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης με την αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση των μέτρων της κυβέρνησης και της τρόικας έρχονται να προστεθούν – στα ήδη οξυμμένα προβλήματα των γυναικών στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία – και νέα, καθώς αυτές πλήττονται άμεσα λόγω των πολλαπλών τους ρόλων. Τα πρώτα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες: είναι οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται, οι πρώτες που νιώθουν τα πρόσθετα οικονομικά οικογενειακά βάρη, τα συνήθη θύματα της βίας στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο.
Συγκεκριμένα, οι δείκτες για τις γυναίκες στην Ελλάδα – ιδιαίτερα για τις νεότερες – είναι οι χειρότεροι σε όλη την Ευρώπη στα ποσοστά της ανεργίας, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις απολύσεις, στο ύψος των μισθών και των συντάξεων κ.λπ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τον Απρίλιο του 2009 το ποσοστό ανεργίας έφθασε στους άνδρες στο 6,7% και στις γυναίκες στο 13,3%. Στους νέους άνδρες στο 18,3% και στις νέες γυναίκες στο εφιαλτικό 31,8%.
Η εργασία των γυναικών έχει μετατραπεί σε δουλεία: εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, σεξουαλική παρενόχληση και απαράδεκτες έως και θανατηφόρες συνθήκες εργασίας, αλλά και με απολύσεις, απειλές ή ακόμα και επιθέσεις σε συνδικαλίστριες.
Η 25η Νοέμβρη, ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, βρήκε τις γυναίκες τελείως εκτεθειμένες απέναντι στις συνέπειες της όλο και αυξανόμενης βίας που βιώνουν στην καθημερινότητά τους, όταν όλες οι – έστω και λίγες – δομές που υπήρχαν έχουνε κλείσει ή υπολειτουργούν. Έτσι, από τον Ιούλιο έκλεισε ο ξενώνας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Αθηναίων και της Γενικής Γραμματείας Ισότητας στην Αθήνα, καθώς επίσης και η δομή στήριξης του ΕΚΚΑ στη Θεσσαλονίκη, η μόνη που παρείχε ολοκληρωμένη στήριξη, έκλεισε τον ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και εφήβων λόγω έλλειψης προσωπικού και υπολειτουργεί περιμένοντας τη χρηματοδότηση μέσω του ΕΣΠΑ. Ξεκινώντας απ’ αυτήν την 25η Νοέμβρη να αγωνιστούμε ενάντια σ’ αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική που καταργεί τα δικαιώματά μας και βάζει σε κίνδυνο – μέσω της ανεξέλεγκτης αυξανόμενης βίας – την ίδια μας τη ζωή. Να απαιτήσουμε από την πολιτεία, τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές να στηρίξουν οικονομικά όλες αυτές τις δομές που υπήρχαν μέχρι τώρα. Η αυτό-οργάνωση των γυναικών και ο συντονισμός από τα κάτω και με άλλα κινήματα, ακόμη και για «μικρές» νίκες, είναι σήμερα ένας δρόμος που οδηγεί στην αντίσταση και μπορεί συσωρευτικά να οδηγήσει και στην ανατροπή αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της.
Συγκεκριμένα, οι δείκτες για τις γυναίκες στην Ελλάδα – ιδιαίτερα για τις νεότερες – είναι οι χειρότεροι σε όλη την Ευρώπη στα ποσοστά της ανεργίας, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις απολύσεις, στο ύψος των μισθών και των συντάξεων κ.λπ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τον Απρίλιο του 2009 το ποσοστό ανεργίας έφθασε στους άνδρες στο 6,7% και στις γυναίκες στο 13,3%. Στους νέους άνδρες στο 18,3% και στις νέες γυναίκες στο εφιαλτικό 31,8%.
Η εργασία των γυναικών έχει μετατραπεί σε δουλεία: εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, σεξουαλική παρενόχληση και απαράδεκτες έως και θανατηφόρες συνθήκες εργασίας, αλλά και με απολύσεις, απειλές ή ακόμα και επιθέσεις σε συνδικαλίστριες.
Η 25η Νοέμβρη, ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, βρήκε τις γυναίκες τελείως εκτεθειμένες απέναντι στις συνέπειες της όλο και αυξανόμενης βίας που βιώνουν στην καθημερινότητά τους, όταν όλες οι – έστω και λίγες – δομές που υπήρχαν έχουνε κλείσει ή υπολειτουργούν. Έτσι, από τον Ιούλιο έκλεισε ο ξενώνας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Αθηναίων και της Γενικής Γραμματείας Ισότητας στην Αθήνα, καθώς επίσης και η δομή στήριξης του ΕΚΚΑ στη Θεσσαλονίκη, η μόνη που παρείχε ολοκληρωμένη στήριξη, έκλεισε τον ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών και εφήβων λόγω έλλειψης προσωπικού και υπολειτουργεί περιμένοντας τη χρηματοδότηση μέσω του ΕΣΠΑ. Ξεκινώντας απ’ αυτήν την 25η Νοέμβρη να αγωνιστούμε ενάντια σ’ αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική που καταργεί τα δικαιώματά μας και βάζει σε κίνδυνο – μέσω της ανεξέλεγκτης αυξανόμενης βίας – την ίδια μας τη ζωή. Να απαιτήσουμε από την πολιτεία, τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές να στηρίξουν οικονομικά όλες αυτές τις δομές που υπήρχαν μέχρι τώρα. Η αυτό-οργάνωση των γυναικών και ο συντονισμός από τα κάτω και με άλλα κινήματα, ακόμη και για «μικρές» νίκες, είναι σήμερα ένας δρόμος που οδηγεί στην αντίσταση και μπορεί συσωρευτικά να οδηγήσει και στην ανατροπή αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της.
* Η Βούλα Τάκη είναι μέλος του Δικτύου Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ
Σχόλια
