του Γιώργου Τάττη
Η χαροκαμένη Κύπρος παρακολούθησε για άλλη μια φορά, ένα πνεύμονά της να καίγεται. Περίπου 40 τετραγωνικά χιλιόμετρα έγιναν στάχτη κι αποκαΐδια. Μα περιοχή μεταξύ της ορεινής Λάρνακας και Λεμεσού, μεγάλης περιβαλλοντικής, αλλά και παραγωγικής αξίας, έγινε απλά ένα κοκκίνισμα στο χάρτη, μια μαύρη πληγή που ο Ιούλης πάντα μας επιφυλάσσει. Και το κυριότερο, χάθηκαν 4 συνάνθρωποί μας.
Ψευδοδίλλημα ξεπλύματος
Ο λόγος; Όχι τόσο ο ανθρώπινος παράγοντας, όπως αρέσκονται να διατυμπανίζουν στα τηλεοπτικά πάνελ οι πολιτικοί μας ταγοί. Μια σειρά από παράγοντες, που πλέον αποτελούν κανονικότητα στη νήσο των Αγίων: Απουσία πρόληψης, κενά στον επιχειρησιακό σχεδιασμό κατά την κατάσβεση, περιορισμένα υλικά μέσα, χάος στο συντονισμό των αρμόδιων υπηρεσιών και τμημάτων, ελλείψεις στο νομοθετικό πλαίσιο που θα καθιστούσε το ανθρώπινο χέρι, τόσο για εμπρησμούς, όσο και για «καψαλίσματα» αγροτικών τεμαχίων, ανίκανο να προκαλέσει πυρκαγιές.
Οι αποτρεπτικοί παράγοντες έχουν εκμηδενιστεί, καθώς αφενός η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, προτιμούν να εξυπηρετούν, είτε τα συμφέροντα των επιχειρηματιών ανάπτυξης γης, είτε ακόμη και των αγροτικών οργανώσεων που πιέζουν για να μην εισαχθούν νομοθετικές ρυθμίσεις που θα καταστήσουν το κατάπτυστο «καψάλισμα» ανεπίτρεπτο.
Χαρακτηριστικά, ακόμη αναμένεται η διακηρυγμένη αγορά πτητικών μέσων, εκκρεμούν εδώ και καιρό προτάσεις στο υπουργικό συμβούλιο για πρόσληψη προσωπικού, νομοσχέδια που λύνουν τα χέρια του Τμήματος Δασών για καθαρισμό εγκαταλελειμμένων σπιτιών και χωραφιών, γίνονται μπαλάκι μεταξύ της Νομικής Υπηρεσίας, της Βουλής και των Υπουργείων. Αξιοσημείωτη είναι η πρόσφατη μείωση των ποινών σε περιπτώσεις εκούσιο ή ακούσιο εμπρησμού, ενώ σάλος ξέσπασε μετά τις φωτογραφίες που απεικονίζουν το υπερσύγχρονο «Συντονιστικό Κέντρο», να είναι ένα παμπάλαιο μίνι-βαν «παράγκα», όπως και η κυβερνητική προσπάθεια μετακύλησης των ευθυνών στην Ελεγκτική Υπηρεσία, με το πρόσχημα ότι καθυστερούν οι αγορές λόγω συνεχών προσκομμάτων που εγείρονται επί της διαδικασίας.
Από το πουθενά;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι στάχτες αποτελούν την άμεση συνέχεια μιας παρασιτικής ανάπτυξης, που γεννούσε παράταιρους ουρανοξύστες, έκτιζε ακαλαίσθητα και παράνομα ξενοδοχεία στις ακτές μας, αποψίλωνε δάση για επενδυτικές αξιοποιήσεις διαπλεκόμενων τρίτων, έφερε πολυεθνικές μαρίνες καλιφορνέζικης αισθητικής για τους λίγους και εκλεκτούς. Οδηγούσε έναν άλλοτε περήφανο λαό σε σταδιακό ξεπούλημα της μνήμης και της ύπαρξής του, για –μόνο– βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη.
Ο ναρκισσισμός της ατιμωρησίας
Ενώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση διαχρονικής ανικανότητας, αυτό που εξοργίζει είναι πως οι κυβερνώντες έγιναν «μετρ» στην επικοινωνιακή διαχείριση της. Ακόμη και την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έβαλαν μπροστά, η οποία ερχόμενη στην Κύπρο, σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, διατυμπάνιζε για το πόσο σοφά κατανεμήθηκε το ποσό από το Ταμείο Ανάπτυξης, αφού 18 εκατ. αποφασίστηκε, «εδώ και βδομάδες», να πάνε για αγορά μέσων πυρόσβεσης.
Αξιοσημείωτη επίσης η διαχείριση των τεσσάρων νεκρών, Αιγύπτιων εργατών που έμεναν στα ορεινά χωρία, βοηθώντας στην αγροτική παραγωγή, που σημειωτέων, ήκμαζε στην περιοχή. Υπήρξε μια μεγάλη καθυστέρηση στην ανακοίνωση των ονομάτων, σε μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί το γεγονός. Όταν τα ονόματα αποσιωπώνται, τότε ο όποιους «άλλος» «αποπροσωποιείται», προσεγγίζεται απόμακρα έξω από τη σφαίρα της πραγματικής ζωής. Το όνομα δίνει μορφή, περιεχόμενο και οικειότητα, απαραίτητα συστατικά για τη συνειδητοποίηση της απώλειας που θα οδηγήσει και στο θρήνο. Έτσι, οι νεκροί παρουσιάζονται ως να πέθαναν π.χ. στον πόλεμο στη Συρία και όχι δίπλα μας, στα χωριά μας.
Ενώ λοιπόν οι αξιωματούχοι του κράτους έστελναν συλλυπητήρια στην αιγυπτιακή πρεσβεία, ακόμη και από την Αίγυπτο που είχαν προγραμματισμένες επισκέψεις, εντούτοις, «ανέμεναν ταυτοποίηση» πριν ν’ ανακοινώσουν. Η ανακοίνωση έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με την εξαγγελία ενίσχυσης των οικογενειών τους.
Αγνοείται πολιτική συνείδηση
Και μια βδομάδα μετά, κι ενώ την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές άνοιξε νέο πύρινο μέτωπο που απειλεί οικείες, γινόμαστε ξανά μάρτυρες υποσχέσεων. Θα συσταθεί άλλη μια ερευνητική επιτροπή, για να ετοιμάσει άλλο ένα πόρισμα που θα μείνει στα συρτάρια, με την αντιπολίτευση να είναι εκκωφαντικά απούσα, καθώς γνωρίζει καλά πως το νομοθετικό έργο που έπρεπε να γίνει, περνά κι από τα χέρια της.
Στα θετικά η έμπρακτη αλληλεγγύη που επέδειξε η πλειοψηφία της κυπριακής κοινωνίας, αλλά και τα αντανακλαστικά που επέδειξαν οργανωμένα σύνολα που μετέβησαν αμέσως να συμβάλλουν στη κατάσβεση. Η αλληλεγγύη όμως, ούτε αρκετή είναι, ούτε και πρέπει να αντικαταστήσει την κρατική μέριμνα και επάρκεια. Αγνοείται πολιτική συνείδηση.
