Η ιστορία αυτού του άγους είναι η ακόλουθη: Τον παλιό καιρό ζούσε στην Αθήνα κάποιος Κύλωνας, ολυμπιονίκης, που καταγόταν από αριστοκρατική και με ισχυρή επιρροή γενιά. Ο Κύλωνας είχε παντρευτεί τη θυγατέρα του Μεγαρίτη Θεαγένη, τύραννου κείνη την εποχή στα Μέγαρα. Όταν, λοιπόν, κάποτε ο Κύλωνας συμβουλεύτηκε το Μαντείο των Δελφών, ο θεός Απόλλωνας του χρησμοδότησε να καταλάβει την Ακρόπολη των Αθηνών την εποχή που θα γινόταν η μεγαλύτερη γιορτή του Δία. Ο Κύλωνας, τότε, πήρε στρατό απ’ τον πεθερό του Θεαγένη, έπεισε και τους φίλους του να τον ακολουθήσουν και σαν ήρθε η γιορτή των Ολυμπίων, που τελείται στην Πελοπόννησο, νομίζοντας πως αυτή είναι η μεγαλύτερη γιορτή του Δία, κατέλαβε, με σκοπό να γίνει τύραννος, την Ακρόπολη.
Οι Αθηναίοι, μόλις το πήραν είδηση, χύμηξαν σύσσωμοι απ’ τους αγρούς ενάντια στον Κύλωνα και τους συνεργούς του, στήθηκαν γύρω απ’ την Ακρόπολη και τους πολιορκούσαν. Καθώς περνούσε, όμως, ο καιρός, οι περισσότεροι Αθηναίοι, ταλαιπωρημένοι απ’ την πολιορκία, έφυγαν, αφού ανάθεσαν στους εννιά άρχοντες να συνεχίσουν την πολιορκία και να χειριστούν τ’ όλο θέμα μ’ απόλυτη εξουσία, όπως θα ‘κριναν εκείνοι καλύτερα. Ας σημειωθεί πως τότε οι εννιά άρχοντες είχαν στα χέρια τους τις περισσότερες πολιτικές εξουσίες. Απ’ τη μεριά τους οι πολιορκημένοι με τον Κύλωνα βρίσκονταν σε τραγική κατάσταση, εξαιτίας της έλλειψης τροφής και νερού. Όσο για τον ίδιο τον Κύλωνα και τον αδερφό του, κατάφεραν να το σκάσουν. Οι υπόλοιποι, επειδή τους θέριζε η πείνα και μερικοί μάλιστα πέθαιναν, κάθονταν ικέτες στο βωμό της θεάς Αθηνάς πάνω στην Ακρόπολη. Βλέποντάς τους οι Αθηναίοι που ‘χαν αναλάβει τη φρούρησή τους να πεθαίνουν στον ιερό χώρο, τους έπεισαν να φύγουν από κει με την υπόσχεση πως δεν θα τους κάνουν κανένα κακό,. Όμως, σαν τους τράβηξαν μακριά, τους σκότωσαν, ενώ σκότωσαν ακόμα και μερικούς άλλους που, καθώς περνούσαν, έτρεξαν και κάθισαν στους βωμούς των Σεμνών θεών.
Για τούτο ακριβώς, εκείνοι που ‘καναν μια τόσο μεγάλη αμαρτία, καθώς και η γενιά τους ολόκληρη θεωρούνταν καταραμένοι κι αφορισμένοι απ’ τη θεά. Τους θεοκατάρατους αυτούς τους έδιωξαν, φυσικά, οι Αθηναίοι. Όμως, τους έδιωξε αργότερα και ο Κλεομένης ο Λακεδαιμόνιος, σε συνεργασία με τους στασιαστές Αθηναίους αριστοκρατικούς. Και δεν έδιωξαν μόνο τους ζωντανούς, μα και τα κόκαλα των πεθαμένων ξέθαψαν και πέταξαν. Ξαναγύρισαν, ωστόσο, αργότερα, κι η γενιά τους ζει ακόμα στην Αθήνα.
Για τούτο ακριβώς, εκείνοι που ‘καναν μια τόσο μεγάλη αμαρτία, καθώς και η γενιά τους ολόκληρη θεωρούνταν καταραμένοι κι αφορισμένοι απ’ τη θεά. Τους θεοκατάρατους αυτούς τους έδιωξαν, φυσικά, οι Αθηναίοι. Όμως, τους έδιωξε αργότερα και ο Κλεομένης ο Λακεδαιμόνιος, σε συνεργασία με τους στασιαστές Αθηναίους αριστοκρατικούς. Και δεν έδιωξαν μόνο τους ζωντανούς, μα και τα κόκαλα των πεθαμένων ξέθαψαν και πέταξαν. Ξαναγύρισαν, ωστόσο, αργότερα, κι η γενιά τους ζει ακόμα στην Αθήνα.
Θουκυδίδης ο Αθηναίος
Σχόλια
