Πριν 10 χρόνια
«Η λαϊκή οργή δεν κάμπτεται» είναι ο τίτλος του editorial του Δρόμου, που διαπιστώνει ότι «το λίφτινγκ που προσπαθεί να κάνει ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος έχει πενιχρά αποτελέσματα μέχρι στιγμής». Και εξηγεί: «Η αναξιοπιστία του πολιτικού κόσμου γιγαντώνεται, και στις διαδηλώσεις οι μούντζες, όταν φτάνουν τα μπλοκ μπροστά από τη Βουλή, έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση. Το κυριότερο όμως γεγονός είναι ότι κτίζεται μια μόνιμη και διαρκής αντιπολίτευση από απεργούς και διαδηλωτές απέναντι όχι μόνο στην κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά και σε ΔΝΤ-ΕΕ, όπως και στο πολιτικό σύστημα που είναι συνένοχο στο διπλό έγκλημα: βούλιαγμα-ξεχαρβάλωμα της οικονομίας, και παραχώρηση στην τριμερή εποπτεία όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, καθώς και στην αποδοχή και κύρωση με σχεδόν παράνομο τρόπο μέτρων που θα φέρουν μεγάλη οικονομική και κοινωνική καταστροφή… Με άλλα λόγια ο κόσμος αντιλαμβάνεται σαν αναγκαία και απαραίτητη για κάθε προοδευτική εξέλιξη τη δική του εμπλοκή-έκρηξη… Υπάρχει επομένως μια αφύπνιση. Υπάρχει οργή και αναζήτηση. Τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε, τώρα άμεσα, το επόμενο διάστημα; Το υλικό που συσσωρεύεται με όλους τους τρόπους (πολιτικό, ιδεολογικό, οργανωτικό, ιστορικό, πρόσφατων εμπειριών και γεγονότων) ζητά μια μορφοποίηση και εναλλακτική πρόταση. Αφορά ένα πλατύ δυναμικό, με παρουσία στους αγώνες και με αγωνία για το παρόν και το μέλλον. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για την Αριστερά όλων των αποχρώσεων και δυνατοτήτων…». Τα Διεθνή του φύλλου αναφέρονται μεταξύ άλλων στην ποινική δίωξη της διεθνούς φήμης συγγραφέως Αρουντάτι Ρόι από το ινδικό κράτος με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο, και στη συνεχιζόμενη –παρά την άγρια καταστολή και την κήρυξη στρατιωτικού νόμου– λαϊκή εξέγερση στην Ταϊλάνδη, ενώ φιλοξενούν και έκκληση για αλληλεγγύη στον Μουμία Αμπού Τζαμάλ, πρώην Μαύρο Πάνθηρα και πολιτικό κρατούμενο στις ΗΠΑ.
(εφημερίδα Δρόμος, 22/5/2010, φύλλο 14)
Πριν 20 χρόνια
«Η νέα “μεγάλη ιδέα” απειλεί το λαό» είναι ο κεντρικός τίτλος του φύλλου, που αναφέρεται στις «θριαμβολογίες της αστικής τάξης για το ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια, την ένταξη στην ΟΝΕ και την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004». Το σχετικό σημείωμα της Σύνταξης τονίζει ότι αυτά «δηλώνουν με κάθε σαφήνεια τους στόχους του ελληνικού αστισμού, όπως και την αποδοχή του ρόλου που του επιφυλάσσουν τα ξένα δυναμικά κέντρα» και καταλήγει: «Το κεντρικό ζήτημα για το λαϊκό κίνημα, από αυτήν την άποψη, είναι η αντίσταση στη “μεγάλη ιδέα” του αστισμού σε όλα τα επίπεδα. Είναι η αποκάλυψη της αντιδραστικής φύσης και του υπεργολαβικού, στα ξένα κέντρα, ρόλου αυτής της “μεγάλης ιδέας”».
(εφημερίδα Αριστερά!, 27/5/2000, φύλλο 54)
