Με μια πράξη που θεωρείται ένα ακόμη βήμα στην αντιπαράθεση με το Ιράν, ο Μπ. Ομπάμα υπέγραψε, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, το νόμο για τις νέες κυρώσεις εις βάρος της Ιρανικής Κεντρικής Τράπεζας.
Αυτό οδήγησε, μέσα σε ελάχιστες ημέρες, σε μια απώλεια 10% της αξίας του ιρανικού νομίσματος ριγιάλ έναντι του δολαρίου. Αυτή η απώλεια έρχεται να προστεθεί στις προηγούμενες που προέκυψαν από τις παλιότερες κυρώσεις, παράγοντας ένα σύνολο απωλειών της τάξης του 30% έναντι του δολαρίου. Οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις, που φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν σύντομα, εις βάρος της Κεντρικής Τράπεζας πλήττουν τη βιομηχανία πετρελαίου, τις δραστηριότητες της οποίας εποπτεύει η τράπεζα, αλλά κυρίως δημιουργούν σοβαρά προσκόμματα στην οικονομική δραστηριότητα των Ιρανών πολιτών και στο περιφερειακό εμπόριο που διεξάγουν το οποίο γίνεται με δολάρια. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει κανείς ότι οι κυρώσεις στοχεύουν αφενός στην πρόκληση εσωτερικής δυσαρέσκειας και αφετέρου στην αποκοπή του Ιράν από τη διεθνή οικονομία και προστίθενται στη σειρά των υπονομευτικών και αποσταθεροποιητικών ενεργειών, που συμπεριλαμβάνουν τα τελευταία χρόνια δολοφονίες και απαγωγές επιστημόνων και στρατιωτικών, σαμποτάζ στις υποδομές, παραβίαση εναέριου χώρου με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και κατασκοπία.
Ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγουν οι δυτικές δυνάμεις κατά του Ιράν, καθίσταται δυνατός λόγω της επιρροής που ασκούν στα διεθνή σώματα, όπως ο ΟΗΕ και η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας, βάσει της τελευταίας έκθεσης της οποίας υιοθετήθηκαν οι πρόσφατες κυρώσεις. Ο βασικός στόχος ουδόλως είναι ο διακηρυγμένος, δηλαδή το αυταρχικό καθεστώς ή τα πασπαρτού ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε καν το ότι φοβούνται μήπως το Ιράν αποκτήσει πυρηνικό όπλο. Απλώς εφαρμόζουν μια στρατηγική υπονόμευσης και διάλυσης κρατών που δεν ακολουθούν πιστά τις αμερικανικές πολιτικές και με τα οποία έχουν οικονομικές και πολιτικές συναλλαγές οι «μεγάλοι αντίπαλοι» όπως η Κίνα και η Ρωσία. Η στρατηγική αυτή αποκαλύπτεται σε όλη της την έκταση όχι μόνο στο Ιράν, αλλά και τη Συρία και το Ιράκ, ακόμη και στο Πακιστάν.
Αυτή η επιθετική πολιτική των ιμπεριαλιστών εμπεριέχει το ενδεχόμενο μεγάλης ανάφλεξης σε όλη την περιοχή. Η ασφυκτική πίεση προς το Ιράν μπορεί να το οδηγήσει στον αποκλεισμό των Στενών του Ορμούζ, από όπου διέρχεται το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου και αυτό να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες εναντίον του. Ένας αμερικανικός ή αμερικανο-ισραηλινός πόλεμος εναντίον του Ιράν μπορεί να προκαλέσει ανάφλεξη σε ολόκληρη την περιοχή της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής και να εμπλέξει τις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής αυτής, την Κίνα και τη Ρωσία. Όλες οι χώρες θα αναγκαστούν να επιλέξουν πλευρές και αυτό μπορεί να σημάνει πλήθος επιμέρους συγκρούσεων.
Το επικίνδυνο είναι πως αυτό το σενάριο μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά ελκυστικό στις δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις, σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και παρακμής, όταν έχουν απέναντί τους μια ανερχόμενη στην παγκόσμια σκηνή Κίνα, και την περιφέρειά της, η οποία θα διεκδικήσει τη διεθνή οικονομική πρωτοκαθεδρία σε λίγα χρόνια. Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στον παγκόσμιο καπιταλισμό δεν αποκλείουν καθόλου έναν γενικευμένο πόλεμο με επίκεντρο την Κεντρική Ασία…
Ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγουν οι δυτικές δυνάμεις κατά του Ιράν, καθίσταται δυνατός λόγω της επιρροής που ασκούν στα διεθνή σώματα, όπως ο ΟΗΕ και η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας, βάσει της τελευταίας έκθεσης της οποίας υιοθετήθηκαν οι πρόσφατες κυρώσεις. Ο βασικός στόχος ουδόλως είναι ο διακηρυγμένος, δηλαδή το αυταρχικό καθεστώς ή τα πασπαρτού ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε καν το ότι φοβούνται μήπως το Ιράν αποκτήσει πυρηνικό όπλο. Απλώς εφαρμόζουν μια στρατηγική υπονόμευσης και διάλυσης κρατών που δεν ακολουθούν πιστά τις αμερικανικές πολιτικές και με τα οποία έχουν οικονομικές και πολιτικές συναλλαγές οι «μεγάλοι αντίπαλοι» όπως η Κίνα και η Ρωσία. Η στρατηγική αυτή αποκαλύπτεται σε όλη της την έκταση όχι μόνο στο Ιράν, αλλά και τη Συρία και το Ιράκ, ακόμη και στο Πακιστάν.
Αυτή η επιθετική πολιτική των ιμπεριαλιστών εμπεριέχει το ενδεχόμενο μεγάλης ανάφλεξης σε όλη την περιοχή. Η ασφυκτική πίεση προς το Ιράν μπορεί να το οδηγήσει στον αποκλεισμό των Στενών του Ορμούζ, από όπου διέρχεται το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου και αυτό να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες εναντίον του. Ένας αμερικανικός ή αμερικανο-ισραηλινός πόλεμος εναντίον του Ιράν μπορεί να προκαλέσει ανάφλεξη σε ολόκληρη την περιοχή της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής και να εμπλέξει τις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής αυτής, την Κίνα και τη Ρωσία. Όλες οι χώρες θα αναγκαστούν να επιλέξουν πλευρές και αυτό μπορεί να σημάνει πλήθος επιμέρους συγκρούσεων.
Το επικίνδυνο είναι πως αυτό το σενάριο μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά ελκυστικό στις δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις, σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και παρακμής, όταν έχουν απέναντί τους μια ανερχόμενη στην παγκόσμια σκηνή Κίνα, και την περιφέρειά της, η οποία θα διεκδικήσει τη διεθνή οικονομική πρωτοκαθεδρία σε λίγα χρόνια. Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στον παγκόσμιο καπιταλισμό δεν αποκλείουν καθόλου έναν γενικευμένο πόλεμο με επίκεντρο την Κεντρική Ασία…
Aρ.A.
Σχόλια
