Η 28η Φλεβάρη πλησιάζει και η διάθεση του κόσμου να δώσει το παρών στην ημέρα μνήμης και διαμαρτυρίας για τα θύματα του συστημικού εγκλήματος των Τεμπών είναι εμφανής. Εμφανής όμως είναι και η διάθεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης να πάρουν ό,τι και όπως μπορούν από αυτή την κίνηση που μέχρι σήμερα κρατά ακηδεμόνευτο χαρακτήρα. Έτσι και το ΚΚΕ με τη σειρά του χρησιμοποιεί όλες του τις δυνάμεις για να χρωματίσει, όσο αυτό θα είναι εφικτό, την κινητοποίηση. Μέχρι εδώ όλα καλά, ωστόσο τα πράγματα αρχίζουν να θολώνουν όταν τα κλασσικά απεργιακά αιτήματα, τα συνθήματα, η μορφή και ο τρόπος αρχίζουν να προτάσσονται σε προτεραιότητα απέναντι στον ειδικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει εκείνη η μέρα. Έτσι τα αιτήματα για κάθαρση και Δικαιοσύνη φαίνεται πως σε ορισμένους μοιάζουν λίγα ή και βολικά για το σύστημα! Ενώ κρίνεται ως απείρως πιο προωθημένο τα πυρά να εστιαστούν στον καπιταλισμό ο οποίος γενικώς παράγει διαφθορά, στις πολιτικές της Ε.Ε. που γενικώς προωθούν ιδιωτικοποιήσεις και βέβαια στους καθ’ όλα δίκαιους αγώνες των εργαζομένων. Δηλαδή κρίνεται από το ΚΚΕ και όχι μόνο, πως μια κλασσική, κλασσικότατη απεργία είναι η ενδεδειγμένη μορφή αγώνα για την 28η Φλεβάρη. Είναι απορίας άξιος ο βαθμός στον οποίο κωφεύουν απέναντι στη λαϊκή απαίτηση για ακηδεμόνευτη παρουσία στη συγκέντρωση αλλά και για την τιμωρία ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.
Δεν είναι βέβαια ούτε η πρώτη ούτε η μόνη φορά που το ΚΚΕ εμφανίζει σημάδια κώφωσης και τύφλωσης, που δεν είναι ούτε τυχαία ούτε απλώς λαθεμένη πολιτική εκτίμηση. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται συνολικά η στάση του απέναντι στο ζήτημα των Τεμπών είτε μέσω της πρότασής του στην εξεταστική επιτροπή είτε μέσω της κόντρας που έχει ανοίξει με την Πλεύση Ελευθερίας, με τους χαρακτηρισμούς που αποδίδει το ΚΚΕ στο κόμμα της Ζ. Κωνσταντοπούλου να είναι σημαντικά σφοδρότεροι από αυτούς που κατά καιρούς έχει αποδώσει στην κυβέρνηση. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε τη στάση που κράτησε το ΚΚΕ τις πρώτες μέρες μετά το δυστύχημα των Τεμπών όπου και τότε το θέμα είχε «καλουπωθεί» από το πολιτικό σύστημα για να πάμε στις εκλογές χωρίς σοβαρές αναταράξεις.
Ας πάμε και στο δια ταύτα: Μπορούν π.χ τα Τέμπη να δικαιωθούν με την κυβέρνηση Μητσοτάκη στην εξουσία; Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να έρθουν σε καλύτερη μοίρα τα συμφέροντα των εργαζομένων μια μεγάλη δημοκρατική και πολιτειακή αλλαγή στην χώρα ή αυτά θα τα δούμε στον σοσιαλισμό και μόνο; Τα ζητήματα αυτά δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνουν, ανάλογη στάση είχε κρατήσει το ΚΚΕ και στην περίοδο των Μνημονίων και βέβαια στο δημοψήφισμα του 2015. Σε κάθε μεγάλη έξαρση της ελληνικής κοινωνίας, όταν δηλαδή ο κόσμος αναζητά μια συνολικότερη αλλαγή η οποία μοιάζει αδύνατο να καλυφθεί από το πολιτικό σύστημα αν πρώτα δεν συντρίβει η λαϊκή διαθεσιμότητα, το ΚΚΕ απαντά πως η μόνη πραγματική επιλογή είναι η ενίσχυσή του, οτιδήποτε άλλο οδηγεί στην ήττα, στο σύστημα ή και γιατί όχι αφού είναι της μοδός, στον φασισμό.
Ι.Κ.
