Ανοιχτή επιστολή από τη Θεσσαλονίκη προς τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ
Εμείς, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ από τη Θεσσαλονίκη, σας απευθύνουμε αυτήν την ανοιχτή επιστολή, γιατί θέλουμε να θέσουμε τους έντονους και σοβαρούς προβληματισμούς-διαφωνίες μας σε σχέση με το ζήτημα των πολιτικών συνεργασιών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως προέκυψε και μετά την τελευταία επισφράγιση της συνεργασίας με τη λεγόμενη Κοινωνική Αριστερά.
1. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν, ιδίως τα δύο τελευταία χρόνια και οδήγησαν στη φτώχεια και στην εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία, είχαν ως αποτέλεσμα την αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο και την αποδέσμευση των κοινωνικών στρωμάτων που το στήριξαν διαχρονικά.
2. Η κοινωνική αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει το έρεισμα για τη συνάντησή μας με τα στελέχη και τα μέλη του στους κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται στα σωματεία, στις γειτονιές, στα κινήματα ανυπακοής, σε κάθε κοινωνικό χώρο που βρίσκεται σε κινητοποίηση. Από αυτήν τη συνάντηση θα κριθεί η δυνατότητα ευρύτερων συγκλίσεων πάντα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος αλλαγών στην ελληνική κοινωνία με αντινεοφιλελεύθερο πρόσημο και ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Κάθε άλλη επιλογή επαναφέρει στο προσκήνιο το σενάριο της συγκρότησης της «μεγάλης κεντροαριστεράς» που μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.
3. Αυτό που σίγουρα δεν χρειαζόμαστε είναι η συνεργασία με πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να αποστασιοποιούνται από τη διαχρονική πολιτική που μας οδήγησε στην κρίση, χωρίς να κάνουν την ελάχιστη αυτοκριτική για τα μέτρα που στήριξαν επί δεκαετίες. Ιδιαίτερα όταν μεταξύ αυτών των στελεχών περιλαμβάνονται διανοούμενοι που διατέλεσαν προσωπικοί σύμβουλοι-θαυμαστές του ΓΑΠ και «μόνιμα» στελέχη της κομματικής γραφειοκρατίας του, καθώς και συνδικαλιστικά στελέχη όπως ο δοτός πρόεδρος της ΓΣΕΕ, δύο πρόεδροι δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων που φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για την αποδυνάμωσή τους, και άλλα συνδικαλιστικά στελέχη που στήριξαν δομικές αντεργατικές πολιτικές, όπως το γνωστό άρθρο 4, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κ.λπ. και τη διάσπαση της ΓΣΕΕ, πολιτικές που αποτέλεσαν καμπή της περαιτέρω συντηρητικής μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ.
Πολιτικές, που εμείς, συνδικαλιστικά στελέχη, παλιότερα και νεότερα οι περισσότεροι από εμάς, αντιπαλέψαμε σθεναρά στους εργασιακούς χώρους, με πολυήμερους απεργιακούς αγώνες. Γι’ αυτό αισθανόμαστε ιδιαίτερα προσβεβλημένοι διαβάζοντας στο αντίστοιχο κείμενο της Κοινωνικής Αριστεράς ότι: «ο χώρος των εργαζομένων υπήρξε πάντα για μας, εκείνος από τον οποίο αντλήσαμε δύναμη, ενθουσιασμό, έμπνευση, πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, αλλά και ένας χώρος και ένας κόσμος με τον οποίο γράφουμε μια κοινή ιστορία». Εμείς, σύντροφοι της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γράψαμε κοινή ιστορία με τα συγκεκριμένα πρόσωπα.
4. Με βάση τα παραπάνω, εκτιμάμε ότι η ανακοίνωση που εκδόθηκε και χαιρετίζει την απόφαση της «Κοινωνικής Αριστεράς» για συνεργασία, σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό) με τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιστρατεύεται τις ανάγκες συγκρότησης ενός αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου που να αποτελέσει αξιόπιστη πολιτική εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και τα κοινωνικά στρώματα που υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης.
1. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν, ιδίως τα δύο τελευταία χρόνια και οδήγησαν στη φτώχεια και στην εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία, είχαν ως αποτέλεσμα την αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο και την αποδέσμευση των κοινωνικών στρωμάτων που το στήριξαν διαχρονικά.
2. Η κοινωνική αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει το έρεισμα για τη συνάντησή μας με τα στελέχη και τα μέλη του στους κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται στα σωματεία, στις γειτονιές, στα κινήματα ανυπακοής, σε κάθε κοινωνικό χώρο που βρίσκεται σε κινητοποίηση. Από αυτήν τη συνάντηση θα κριθεί η δυνατότητα ευρύτερων συγκλίσεων πάντα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος αλλαγών στην ελληνική κοινωνία με αντινεοφιλελεύθερο πρόσημο και ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Κάθε άλλη επιλογή επαναφέρει στο προσκήνιο το σενάριο της συγκρότησης της «μεγάλης κεντροαριστεράς» που μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.
3. Αυτό που σίγουρα δεν χρειαζόμαστε είναι η συνεργασία με πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να αποστασιοποιούνται από τη διαχρονική πολιτική που μας οδήγησε στην κρίση, χωρίς να κάνουν την ελάχιστη αυτοκριτική για τα μέτρα που στήριξαν επί δεκαετίες. Ιδιαίτερα όταν μεταξύ αυτών των στελεχών περιλαμβάνονται διανοούμενοι που διατέλεσαν προσωπικοί σύμβουλοι-θαυμαστές του ΓΑΠ και «μόνιμα» στελέχη της κομματικής γραφειοκρατίας του, καθώς και συνδικαλιστικά στελέχη όπως ο δοτός πρόεδρος της ΓΣΕΕ, δύο πρόεδροι δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων που φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για την αποδυνάμωσή τους, και άλλα συνδικαλιστικά στελέχη που στήριξαν δομικές αντεργατικές πολιτικές, όπως το γνωστό άρθρο 4, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κ.λπ. και τη διάσπαση της ΓΣΕΕ, πολιτικές που αποτέλεσαν καμπή της περαιτέρω συντηρητικής μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ.
Πολιτικές, που εμείς, συνδικαλιστικά στελέχη, παλιότερα και νεότερα οι περισσότεροι από εμάς, αντιπαλέψαμε σθεναρά στους εργασιακούς χώρους, με πολυήμερους απεργιακούς αγώνες. Γι’ αυτό αισθανόμαστε ιδιαίτερα προσβεβλημένοι διαβάζοντας στο αντίστοιχο κείμενο της Κοινωνικής Αριστεράς ότι: «ο χώρος των εργαζομένων υπήρξε πάντα για μας, εκείνος από τον οποίο αντλήσαμε δύναμη, ενθουσιασμό, έμπνευση, πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, αλλά και ένας χώρος και ένας κόσμος με τον οποίο γράφουμε μια κοινή ιστορία». Εμείς, σύντροφοι της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γράψαμε κοινή ιστορία με τα συγκεκριμένα πρόσωπα.
4. Με βάση τα παραπάνω, εκτιμάμε ότι η ανακοίνωση που εκδόθηκε και χαιρετίζει την απόφαση της «Κοινωνικής Αριστεράς» για συνεργασία, σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό) με τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιστρατεύεται τις ανάγκες συγκρότησης ενός αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου που να αποτελέσει αξιόπιστη πολιτική εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και τα κοινωνικά στρώματα που υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης.
Θεσσαλονίκη 7/12/2011
Αθανασιάδου Μυρσίνη, Βερύκιος Ανδρέας, Ζέρβας Αναστάσιος, Ισίδης Μπάμπης, Καμπούρης Νίκος, Κανταράς Τάσος, Κιοσέογλου Λευτέρης, Κοντοζής Δημήτρης, Κοτζάμπασης Γιάννης, Κουρμπέτης Κώστας, Κωστούλας Περικλής, Λαζαρίδης Τάσος, Μαλαχτάρης Παύλος, Μοναστηρίδης Μηνάς, Μπαλάφας Γιάννης, Μπουνόβας Πάρις, Νικολαίδης Κώστας, Πέννας Γιώργος, Πιτιτζόγιας Βασίλης, Ρασπάκου Σούλα, Ρέκκας Κώστας Σαμαράς Θόδωρος, Σερπέζης Πάρις, Σμήλιος Γιώργος, Σουλτανίδου Χριστίνα, Σωτηριάδου Νόπη, Ταρπάγκος Ανέστης, Τάτσης Πέτρος, Τοζίδης Γιώργος, Τσιντζόγλου Περικλής, Φραγκίδης Παναγιώτης, Χαραλαμπίδου Δέσποινα.
Σχόλια
