Πρωτόγνωρη άνοιξη η φετινή. Πανδημία και υγειονομική κρίση, καραντίνα και απομόνωση και… χιόνια. Κι όμως καμιά φορά χιονίζει τον Απρίλη.
21 Απριλίου 1985: Τρεις φωνές, ένα πιάνο, μια κιθάρα και μια καρέκλα που τρίζει σε ένα δωμάτιο που φωτίζεται μόνο από μερικά κεριά.
Σε αυτό το σκηνικό ηχογραφήθηκε το «Sometimes it snows in April» των Prince and The Revolution, το τραγούδι κλεισίματος του δίσκου «Parade», ο οποίος κυκλοφόρησε την τελευταία μέρα του Μάρτη της επόμενης χρονιάς. Ο δίσκος θα αποτελούσε το soundtrack της δεύτερης ταινίας του Prince, «Under the Cherry Moon».
Η ταινία μπορεί να κέρδισε πέντε «χρυσά βατόμουρα», όμως το «Parade» ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο πωλήσεις στις ΗΠΑ και 300.000 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Περιέλαβε άλλωστε και την μεγάλη επιτυχία «Kiss».
Σύντομη παρένθεση: Το «Kiss» γράφτηκε κυριολεκτικά στο πόδι από τον Prince ως δώρο στους Mazarati για τον πρώτο τους δίσκο. Η πρώτη του μορφή ήταν ακουστικό μπλουζ, ενώ οι Mazarati το μετέφεραν σε πιο funk δρόμους. Ακούγοντας τη νέα εκδοχή ο Prince αποφασίζει να «πάρει πίσω» το δώρο του θεωρώντας το πολύ καλό για να μην είναι σε δικό του δίσκο. Αποφάσισε μάλιστα, να δώσει μια πολύ μινιμαλιστική μορφή στο «Kiss», αλλά και το παράδοξο αποτέλεσμα ενός απόλυτα funk τραγουδιού χωρίς μπάσο!
Το «Sometimes it snows in April» δεν προωθήθηκε ως single. Ίσως να ήταν και λογικό, καθώς πρόκειται για ένα κομμάτι το οποίο –όχι απλώς δε συνάδει αλλά– πάει κόντρα στη φόρμα που ακολουθούσε μέχρι τότε ο Prince. Το προσωπικό του funk-rock ύφος, με στοιχεία synth-pop και new wave που οριοθέτησε το «Minneapolis Sound» και το ανέδειξε ως υποείδος της funk, έμεινε προσωρινά στην άκρη και στη θέση του μπαίνει ένας συνδυασμός που αποπνέει μια έντονη μελαγχολία αλλά και μια εσωστρέφεια, τόσο ως προς το στίχο αλλά και ως προς τις μουσικές γραμμές και την ακουστική ενορχήστρωση.
Τα αρχικά φωνητικά των Lisa Coleman και Wendy Melvoin, που έχουν αναλάβει πιάνο και κιθάρα αντίστοιχα και αποτελούσαν τις The Revolution για τελευταία φορά, προϊδεάζουν πως πρόκειται για ένα πολύ διαφορετικό τραγούδι και δίνουν τη θέση τους σε ένα ιδιαίτερα αισθηματικό, μελωδικό και soul κουπλέ και εν τέλει σε ένα πιο jazzy ρεφρέν με πολλές χρωματικές. Ο Purple One ξεδιπλώνει το τεράστιο εύρος των 4,5 οκτάβων (Ε2-B6) «θρηνώντας» για τον κεντρικό ήρωα της ταινίας, Christopher Tracy, που δολοφονείται στην τελική σκηνή της ταινίας.
Ο Prince δε μίλησε ποτέ για το υπόβαθρο του συγκεκριμένου τραγουδιού και σπάνια περιλαμβανόταν στα set που παρουσίαζε στις συναυλίες του. Κάποιοι πίστευαν πως αναλαμβάνει ρόλο αφηγητή, άλλοι πως στο τραγούδι παίρνει το ρόλο του Tricky, φίλου του Tracy, η ισχυρή φιλία των οποίων έπνεε έναν έντονο ερωτισμό. Κάποιοι άλλοι πως ήταν ένα απόλυτα εσωτερικό κομμάτι όπου ο Prince συνομιλεί με τον εαυτό του (λόγω του Tracy died soon after a long fought civil war). Σε κάθε περίπτωση αναδεικνύεται η μελαγχολία –αν όχι η μεμψιμοιρία– για το αναπάντεχο που δε θα έχει καμία θετική έκβαση, όπως ακριβώς το απριλιάτικο χιόνι στη Μινεσότα.
21η Απριλίου 2016: Ο Prince (Rogers Nelson) βρίσκεται νεκρός στο ασανσέρ του σπιτιού, από υπερβολική δόση οπιούχου παυσίπονου.
