Τι ωραίο πράγμα να είσαι ισχυρός! Να σχεδιάζεις πάνω στον χάρτη! Να ‘ναι ο κόσμος όλος ένα πεδίο! Να υλοποιείς! Να εφαρμόζεις! Να κρατάς μολύβι και χαρτί! Να δίνεις διαταγές και οδηγίες! Να πραγματοποιείς τις φιλοδοξίες σου! Να είσαι σε διαρκή επαφή! Να συγκαλείς! Να αξιολογείς! Να εντάσσεις! Να ενσωματώνεις! Να μελετάς τις αποτυχίες, να επεξεργάζεσαι διορθωτικές κινήσεις! Να βάζεις σε πράξη μια νέα ιδέα! Να επανέρχεσαι σε μια παλαιότερη! Να φέρνεις σε πέρας! Και πάνω απ’ όλα, να αποφασίζεις! Τι ωραίο πράγμα να μοχθείς για το δίκαιο, το γενικό Καλό, το γενικό συμφέρον! Κακά στερνά να ‘χεις παλιομαλάκα! Εσύ αποφασίζοντας σωριάζεις ερείπια και άλλοι μαζεύουν κορμιά και μπάζα. Όμως δεν χρειάζεται να φτάνεις πάντα ως εκεί: συνήθως σκορπάς απλά τη δυστυχία.
Ένα πράγμα μόνο -δυστυχώς αναπόφευκτο και αυτό- μισείς και σιχαίνεσαι: Να δικαιολογείς! Στον εαυτό σου και στους άλλους. Να αποκρύπτεις! Να αποσιωπάς! Κι ένα μόνο πράγμα σε ξυπνάει τις νύχτες: Τα τραγούδια της καρμανιόλας. Ένα αδιάκοπο ποδοβολητό και τα τραγούδια της καρμανιόλας!
Β.Η (από το blog Μεταμεσονύχτια Ημερολόγια)
Υ.Γ. Χάλια ζωή έζησες χαμένε! Αφού αυτό που μετράει, όταν σε πηγαίνουν μέσα στο κιβούρι, είναι ένα πιάτο φαΐ που κάποιος έφαγε από σένα, ένας καλός λόγος, μια σωστή κουβέντα. Και η στάση που κράτησες στους ανέμους του καιρού σου. Δεν το ήξερες;
