Την επόμενη Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθούν οι βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία. Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις [βλ. πίνακα κάτω], κι αν το… ένα τέταρτο των έγκυρων ψήφων θεωρείται «νίκη», νικητής θα αναδειχθεί ο Όλαφ Σολτς, υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών. Όντως, αυτοί πλέον πριμοδοτούνται ως «ασφαλέστερη λύση» από μεγάλο τμήμα του γερμανικού κατεστημένου. Αν το σενάριο επιβεβαιωθεί, οι Πράσινοι θα περιοριστούν στο καθήκον σταθεροποίησης μιας «σοβαρής» συγκυβέρνησης υπό τον Σολτς (ίσως και με τους Φιλελεύθερους του FDP). Και οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Βαυαροί σύμμαχοί τους; Δίχως Μέρκελ, ίσως οδεύουν για ανάρρωση στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι εκτός Γερμανίας παρατηρητές στρέφουν πάντως το ενδιαφέρον τους στη συγκλίνουσα εξωτερική πολιτική των τριών επικρατέστερων υποψηφίων, που αλληθωρίζουν όλο και περισσότερο υπερατλαντικά:
► Ο σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σολτς, πατώντας στις διογκωμένες από τα ΜΜΕ «γκάφες» του Χριστιανοδημοκράτη Λάσετ, και στο άδειασμα της υπερφιλόδοξης Πράσινης Μπέρμποκ από τα δυναμικά συστημικά κέντρα (αντικαγκελάριος και πολύ της πέφτει, είναι η νέα «γραμμή»), ευελπιστεί ότι θα διαδεχθεί την Μέρκελ. Οπότε πλειοδοτεί υπέρ των εξοπλισμών και του ΝΑΤΟ, και καλεί τη Ρωσία «να το πάρει απόφαση ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα συνεχιστεί»…
► Ο χριστιανοδημοκράτης Άρμιν Λάσετ παλιότερα καταδίκαζε τη «δαιμονοποίηση» της Μόσχας, και κατανοούσε ότι μια αντικινεζική πολιτική θα πλήγωνε βαριά τη γερμανική οικονομία. Τώρα προσπαθεί να διαβεβαιώσει τα φιλοπόλεμα ΜΜΕ και τις ΗΠΑ ότι επανήλθε στη «σωστή» πλευρά, καλώντας στην «ενίσχυση της διατλαντικής συνεργασίας» και χαρακτηρίζοντας το Πεκίνο «συστημικό αντίπαλο». Άργησε όμως, και γι’ αυτό τιμωρείται…
► Η Αναλένα Μπέρμποκ (Πράσινοι) θεωρεί απαραίτητο «να αυξηθεί η πίεση στη Ρωσία», και καλεί «να αποσυρθεί η πολιτική στήριξη» στον αγωγό Nord Stream 2. Θεωρεί επίσης ότι οι σχέσεις της Ε.Ε. με την Κίνα πρέπει να ειδωθούν υπό το πρίσμα της «αντιπαράθεσης των φιλελεύθερων δημοκρατιών με τις αυταρχικές δυνάμεις», και εκφράζει τη λύπη της για το γεγονός ότι «επιτράπηκε στους Κινέζους να αγοράσουν λιμάνια σε κράτη μέλη της Ε.Ε.». Τέλος, υποστηρίζει τους «ανθρωπιστικούς» πολέμους της Δύσης. Το πράσινο έχει εδώ και καιρό μεταλλαχθεί σε σκούρο γκρι. Έως και μαύρο…
Άρα; Οποιοσδήποτε συνδυασμός συγκυβέρνησης υπόσχεται μεγαλύτερη ευθυγράμμιση πίσω από τους Αμερικανούς, και περισσότερη ένταση στις σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για… Γερμανούς.
