Στους κερδισμένους των εκλογών η «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που μαζί με τη «Νίκη» είναι τα δύο κόμματα που βρίσκονται μια ανάσα από την είσοδο στη Βουλή στις δεύτερες εκλογές. Καταφέρνοντας να συγκεντρώσει ποσοστό 2,89%, αποτέλεσε μια από τις επιλογές όσων θέλησαν με την ψήφο στα «μικρά» κόμματα να εκφράσουν την αντίθεση τους προς το πολιτικό σύστημα.
Σε αυτό συνετέλεσε η υπερπροβολή της, ειδικά τις τελευταίες μέρες της προεκλογικής περιόδου, από το μιντιακό σύστημα (κεντρικά δελτία ειδήσεων, πρωινάδικα, ειδικές εκπομπές κρατικής τηλεόρασης) που φυσικά έγινε με το σκεπτικό ότι θα κόψει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε δηλαδή προς τη Ζ. Κωνσταντοπούλου μια ιδιαίτερη μεταχείριση από τα κανάλια των ολιγαρχών, που βεβαίως δεν ενοχλήθηκαν καθόλου από το νέο επικοινωνιακό της στυλ (καρδούλες, αγάπη, πολλά χαμόγελα, έντονη περιαυτολογία). Η στάση αυτή συνεχίζεται μέχρι στιγμής, με τα κύρια πυρά των ΜΜΕ να κατευθύνονται στο κόμμα «Νίκη» ώστε να εμποδίσουν ενδεχόμενη είσοδό του στη Βουλή.
Το κεντρικό προεκλογικό μήνυμα «Η Ζωή στη Βουλή» επανέρχεται τώρα ενισχυμένο ενόψει της δεύτερης κάλπης. Με μεγάλες δόσεις προσωποκεντρικής λογικής και αυτοαναφορικότητας, με την «προσωπική δέσμευση» και την αναφορά στην «εντιμότητα», να υποκαθιστούν άτσαλα την απουσία θέσεων και επεξεργασιών. Μοιάζει η πολιτική να είναι απλά ένα πλασάρισμα προσώπων αποφασισμένων να μην προδώσουν τη θέληση των ψηφοφόρων τους. Κανείς δεν γνωρίζει, για παράδειγμα, τη θέση της «Πλεύσης Ελευθερίας» για τον πόλεμο στην Ουκρανία (είναι δευτερεύον θέμα;), ενώ στην ερώτηση «τι γνώμη έχετε για την Ευρωπαϊκή Ένωση;», η απάντηση είναι του στυλ «έχω ζήσει, σπουδάσει και δουλέψει σε τέσσερεις ευρωπαϊκές χώρες» κ.λπ., ξεχνώντας ότι η ευρωκρατία έβαλε την Ελλάδα στον μνημονιακό γύψο.
Οι σιωπές και η απουσία πολιτικών αιχμών αναπληρώνονται με επικοινωνιακά τρυκ: Το προσωπικό τηλέφωνο που δίνεται στα ΜΜΕ, το τραγούδι της κ. Τζώρτζια Κεφαλά «Άκου τη Ζωή», το αστειάκι με το επάγγελμα «ληστής τραπεζών», οι δηλώσεις «με αποκλείουν από το ντιμπέιτ γιατί είμαι η μόνη γυναίκα αρχηγός»… Όλα σκοπεύουν στην προσέλκυση ψηφοφόρων που έχουν κουραστεί από τα υπόλοιπα κόμματα και τον λόγο τους. Η μόνη υπόσχεση-δέσμευση είναι ότι θα είναι «εκεί» και θα τους «δυσκολεύει» αφού η Ζ. Κωνσταντοπούλου θα μιλάει ως πρώην πρόεδρος της Βουλής για όλα τα θέματα και θα υπερασπιστεί «αυτοπροσώπως» τα συμφέροντα της κοινωνίας.
Τα μιντιακά προεκλογικά χαμόγελα, η επιμονή στη θεσμική-νομική επίλυση των προβλημάτων, η απουσία συγκεκριμένου πολιτικού λόγου, αλλά και η απουσία της «Πλεύσης Ελευθερίας» για μεγάλο διάστημα (επανεμφανίστηκε μόνο όταν πλησίασαν οι εκλογές), είναι δείγματα πως υπολείπεται σε μεγάλο βαθμό από την ουσιαστική απάντηση στις μεγάλες ελλείψεις της εποχής. Γιατί ένα πολιτικό κίνημα, εθνικό και κοινωνικό, έχει άλλες προδιαγραφές και ανάγκες, όπως και ένα σχέδιο εθνικής κυριαρχίας με ενεργοποιημένο το λαό. Σε συνθήκες μάλιστα δύσκολες, τόσο στο κοινωνικό επίπεδο όσο και με έντονους γεωπολιτικούς κινδύνους και αναδασμούς.
Φυσικά, στο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, δεν είναι παράξενο να αποτελεί η ψήφος σε μικρά κόμματα «μια κάποια λύση» για αρκετούς πολίτες, για την έστω μικρή ανάσχεση πιθανά μιας «παντοδυναμίας» της Ν.Δ. Αυτό δεν απαγορεύει βέβαια τη σκέψη και την κριτική ως προς την ουσία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε κομματικού σχηματισμού, μικρού ή μεγαλύτερου.
Ν.Τ.
