Στο Λονδίνο βρέθηκε πριν λίγες μέρες ο ηγέτης του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ, για να προωθήσει τις θέσεις της Τουρκίας για το Κυπριακό. Σε προγραμματισμένη ομιλία του στο πανεπιστήμιο King’s College, συνάντησε απέναντί του συγκέντρωση Κυπρίων φοιτητών, που βρέθηκαν εκεί για να καταγγείλουν τόσο την παρουσία του κατοχικού ηγέτη στο πανεπιστήμιό τους αλλά και το συνεχιζόμενο καθεστώς κατοχής της Κύπρου γενικότερα. Με αυτή την αφορμή, συνομιλήσαμε με τον Ανδρέα Παπαέλληνα, εκπρόσωπο του Μετώπου Κυπρίων Φοιτητών Ην. Βασιλείου.
Ανδρέα, περιέγραψε μας λίγο το ιστορικό των αντιδράσεων σας απέναντι στην επίσκεψη του Ερσίν Τατάρ στο Λονδίνο;
Κατ’ αρχάς, μόλις έγινε γνωστό ότι στις 29 Μαρτίου προγραμματίζεται η εκδήλωση-ομιλία του Τατάρ στο King’s College, ως Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών, αμέσως ενημερώσαμε την Εθνική Φοιτητική Ένωση Κυπρίων (ΕΦΕΚ) στην Αγγλία, η οποία –μαζί με την κοινότητα των Κυπρίων φοιτητών στο εν λόγω πανεπιστήμιο– κινητοποιήθηκε (όλες μαζί οι παρατάξεις) για να ακυρωθεί η εκδήλωση. Στείλαμε επιστολές στο πανεπιστήμιο, ήρθαμε σε επικοινωνία με την Ύπατη Αρμοστεία της Κύπρου κ.λπ.
Το πανεπιστήμιο απάντησε ότι η εκδήλωση θα γίνει όχι δημόσια, αλλά ιδιωτικά για την τουρκική κοινότητα του King’s College. Αναγκάστηκε η κοινότητα να αποσύρει τις δημοσιεύσεις που καλούσαν στην εκδήλωση από τις σελίδες της και που παρουσίαζαν τον Τατάρ ως «πρόεδρο» της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου». Ωστόσο, η εκδήλωση, έστω και έτσι, θα γινόταν όπως ήταν προγραμματισμένη. Ως Μέτωπο Κυπρίων Φοιτητών, θεωρήσαμε απαράδεκτο αυτό τον χειρισμό. Δεν καταλαβαίνουμε τι θα πει «ιδιωτική συνάντηση», όταν ο κατοχικός ηγέτης, ο κατακτητής της μισής μας πατρίδας, θα παραστεί στο πανεπιστήμιο που φοιτούν πολλοί από εμάς, ένα διεθνούς φήμης μάλιστα πανεπιστήμιο, και γι’ αυτό θεωρήσαμε χρέος μας να διαμαρτυρηθούμε.
Έτσι, πραγματοποιήσαμε μια συγκέντρωση έξω από το πανεπιστήμιο την ώρα άφιξης του Ερσίν Τατάρ. Βρεθήκαμε εκεί ειρηνικά, ως Έλληνες φοιτητές, Κύπριοι και Ελλαδίτες. Μπορεί να ήμασταν ολιγάριθμοι, καταφέραμε όμως να στείλουμε το μήνυμα που θέλαμε να στείλουμε, ότι η κυπριακή νεολαία επιμένει να διεκδικεί την ελευθερία της παρά τα 49 χρόνια της κατοχής. Όταν έφτασε ο κατοχικός ηγέτης, επιδιώξαμε με το πανό και τα σώματά μας να μπλοκάρουμε την είσοδό του στο πανεπιστήμιο. Η διαμαρτυρία μας ήταν ειρηνική, παρόλο που σε απόσταση αναπνοής ήταν συγκεντρωμένοι Τούρκοι φοιτητές που μας προκαλούσαν, ακόμα και με τη γνωστή χειρονομία των Γκρίζων Λύκων.
Ποιος ήταν ο σκοπός της επίσκεψης Τατάρ;
Σκοπός της επίσκεψης του κατοχικού ηγέτη ήταν η προώθηση της θέσης για «λύση δύο κρατών». Μια μπλόφα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι, για να εκβιάσουν την ελληνική πλευρά να δεχτεί λύσεις τύπου Ανάν, διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο και προτεκτορατοποίηση όλου του νησιού. Το Κυπριακό βρίσκεται τώρα σε μια φάση στασιμότητας, λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας και της τουρκικής θέσης για λύση δύο κρατών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Τατάρ έκανε την επίσκεψη στο Λονδίνο, ως ηγέτης του ψευδοκράτους και των καταπιεσμένων δήθεν Τουρκοκυπρίων, για να ενημερώσει για τις διχοτομικές θέσεις του και να προπαγανδίσει εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Πέρα από το King’s College, επισκέφτηκε «ανεπίσημα» το Κοινοβούλιο, ενώ είχε και άλλες επαφές.
Πέρα από την αντίδραση των φοιτητών του Μετώπου, υπήρξε κάποια επίσημη αντίδραση από την Κυπριακή Δημοκρατία ή την Ελλάδα;
Δυστυχώς, υπήρξε σιωπή τόσο από την καθ’ ύλην αρμόδια Λευκωσία, όσο κι από το εθνικό κέντρο. Σαν να πρόκειται για μια φυσιολογική και νόμιμη κίνηση, όχι ενός κατοχικού ηγέτη, αλλά του «Τουρκοκύπριου ηγέτη», θέση στην οποία τον έχει αναβαθμίσει η επίσημη στάση μας εδώ και 49 χρόνια που… παζαρεύουμε. Ούτε η Ύπατη Αρμοστεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο, έκανε τα διαβήματα που έπρεπε ως πρεσβεία ημικατεχόμενου κράτους να κάνει. Μάλιστα, μας συμβούλεψε να μην διαμαρτυρηθούμε επίσημα ως ΕΦΕΚ, αλλά ως παρατάξεις, «για να μην προκαλέσουμε». Δεν είναι παράλειψη η μη αντίδραση, αλλά συνειδητή επιλογή, όπως φαίνεται και από το ότι κανένας επισήμως δεν βγήκε να μας υποστηρίξει, έστω εκ των υστέρων, να αντικρούσει την τουρκική προπαγάνδα ή, έστω, να μας πάρει ανθρώπινα ένα τηλέφωνο να δει αν είμαστε καλά μετά τη στοχοποίηση από τους Τούρκους.
Η τουρκική πλευρά κάνει λόγο για προπηλακισμούς και απαντά με προπαγάνδα εναντίον σας. Πώς το σχολιάζεις;
Οι Τούρκοι μίλησαν για αποκλεισμό και προπηλακισμούς από εμάς. Όπως ήταν αναμενόμενο, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη διαμαρτυρία μας, για να πουλήσουν τη γνωστή προπαγάνδα τους, ότι «οι Ελληνοκύπριοι μας θέλουν στο περιθώριο», «είναι εθνικιστές, ρατσιστές και τρομοκράτες», κ.ο.κ.. Μάλιστα λίγες μέρες πριν, την 1η Απριλίου που είναι η επέτειος έναρξης του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της Κύπρου, έγραφαν «οι τρομοκράτες της ΕΟΚΑ συνεχίζουν τη δράση τους». Μέχρι και ο Μ. Τσαβούσογλου έκανε tweet συμπαράστασης προς τον Τατάρ. Εμάς, φυσικά, δεν μας αφορά η προπαγάνδα της Τουρκίας. Ως Έλληνες Κύπριοι φοιτητές, κάναμε το καθήκον μας. Αλίμονο αν, για να διαμαρτυρηθούμε για την κατοχή της πατρίδας μας, θα πρέπει να σκεφτόμαστε την ενόχληση που προκαλούμε στον κατακτητή ή τις εντυπώσεις που προσπαθεί να δημιουργήσει.
«Σκοπός της επίσκεψης του κατοχικού ηγέτη στο πανεπιστήμιο King’s College, στο Λονδίνο, ήταν η προώθηση της θέσης για “λύση δύο κρατών”. Μια μπλόφα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι, για να εκβιάσουν την ελληνική πλευρά να δεχτεί λύσεις τύπου Ανάν, διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο και προτεκτοριοποίηση όλου του νησιού»
Φάνηκε όμως ότι και στη δική μας πλευρά υπήρξαν κάποιοι που ενοχλήθηκαν. Σωστά;
Ποιοι ενοχλήθηκαν; Αυτοί που θέλουνε να προσκυνήσουμε τον κατακτητή και να συμβιβαστούμε με την κατοχή. Είναι όλοι αυτοί που είχαν για ήρωα τον προηγούμενο κατοχικό ηγέτη, τον Ακκιντζί, και τώρα, με τον Τατάρ, κρατούν… ίσες αποστάσεις μεταξύ ψευδοκράτους και Κυπριακής Δημοκρατίας. Βλέπουν το Κυπριακό όχι ως ζήτημα παράνομης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, αλλά ως σύγκρουση δύο εθνικισμών. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι, αν καταπολεμηθεί ο πατριωτισμός των Ελληνοκυπρίων, θα επιτευχθεί η λύση, εξισώνοντας τον τουρκικό επεκτατισμό με τη δημοκρατική πατριωτική αντίσταση των Ελλήνων της Κύπρου. Μας κατηγόρησαν που είχαμε μαζί μας ελληνικές σημαίες, γιατί με τον τρόπο αυτό δεν θα πείσουμε, λένε, τη διεθνή κοινότητα (λες και εκεί κρίνεται η γνώμη της διεθνούς κοινότητας για το Κυπριακό). Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει μόνο η διεθνής κοινή γνώμη και οι εντυπώσεις προς τους έξω. Το ζητούμενο είναι πώς θα δώσουμε λίγο θάρρος και αυτοπεποίθηση στον δικό μας τον λαό.
Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι τελευταίο;
Εμείς πήγαμε εκεί, μην περιμένοντας ότι η διαμαρτυρία θα πάρει τέτοια διάσταση. Ξέραμε μάλιστα ότι θα είμαστε και λίγοι. Η ανταπόκριση που είχε η διαμαρτυρία μας, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, δείχνει ότι ο ελληνικός λαός διψά για ελπίδα. Είμαστε συνηθισμένοι, ειδικά τα τελευταία χρόνια, στις αντικατοχικές αντιδράσεις να συμμετέχει κόσμος μεγαλύτερης ηλικίας, «βετεράνοι» που επιμένουν να θυμούνται παρά τη γενικευμένη ηττοπάθεια. Τώρα είδαμε ξαφνικά νέους να αντιδρούν και να διαμαρτύρονται για την κατοχή. Δείξαμε ότι υπάρχει μια μαγιά νέων ανθρώπων που εκφράζει τη θέληση του Ελληνισμού για ελευθερία και αντίσταση. Αυτό έδωσε ελπίδα και έστειλε μήνυμα ότι ακόμη δεν ξοφλήσαμε.
