του Γιώργου Κυριακού
Στην περίπτωση της συμμετοχής στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. του (πολιτικά-εθνικά) διωκόμενου Μπελέρη, εκλεγμένου δημάρχου Χιμάρας και φυλακισμένου εδώ κι ένα χρόνο από το αλβανικό καθεστώς, παρατηρείται η ευθεία σύνδεση του ελλαδικού κράτους και του κυβερνητικού κόμματος: το κράτος παραδίδει τη σκυτάλη «υπεράσπισης» του Μπελέρη στη Ν.Δ. Πρόκειται για ακόμα μια εκτροπή που φανερώνει την αναξιοπιστία του κράτους στο πλαίσιο της ιστορικής κομματοκρατίας.
Ένα επικοινωνιακό σόου σύγκρουσης –για το αν ο Μπελέρης θα είναι υποψήφιος της Ν.Δ. – στήθηκε με μαεστρία μεταξύ από τη μια της «ομάδας» γύρω από τον υπουργό Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη και την υφυπουργό κα Παπαδοπούλου, κι από την άλλη του «πατριωτικού» ρεύματος εντός της Ν.Δ. Έτσι η αναμονή (εν είδει δημοσκόπησης) για τη συμμετοχή ή όχι του Μπελέρη στο νεοδημοκρατικό ευρωψηφοδέλτιο υποβάθμισε τη δυσαρέσκεια για μια σειρά καταστροφικών εγχώριων και ευρωπαϊκών επιλογών της κυβέρνησης. Εν τέλει η συμμετοχή του εξυπηρετεί και τις δύο «τάσεις», οι οποίες διαφέρουν μόνο σε συνθήματα, στο να συνεχιστεί η (με τρικομματική συναίνεση) υποστήριξη της Ν.Δ. για την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. και για την αναγνώριση του ψευδοκράτους του Κοσόβου!
Τόσο η «πατριωτική» τάση με σημαία τον υποψήφιο Μπελέρη, όσο και η «ρεαλιστική» (που τελικά δήθεν ικανοποίησε την πρώτη), απαλλαγμένες αμφότερες από το βαρίδι μιας συνολικής υπεράσπισης της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, συνεχίζουν μαζί στη γραμμή της επιβίωσης (κατά προτεραιότητα) της κομματικής πολυκατοικίας. Ο κ. Κοττάκης της εφημερίδας Εστία, παραλληλίζοντας τη Σμύρνη του 1922 με τη Χιμάρα του 2024, έγραψε ότι πρέπει να υποστηριχθεί η Ν.Δ. «παρ’ όλα όσα» – ακριβώς μετά τις απειλές για τη δημοσίευση του επίμαχου μηνύματος της κυρίας Μητσοτάκη…
Σαφώς η κυβέρνηση-κόμμα του κ. Μητσοτάκη έχει ανάγκη να καλύψει μια μεγάλη διαρροή προς τα δεξιά της, και με αυτήν την επιδίωξη προβάλλει το άλλοθι της «σίγουρης», υποτίθεται, αποφυλάκισης του εκλεγμένου δημάρχου Μπελέρη – δεδομένου ότι έχει περιορίσει όλα τα προβλήματα του Ελληνισμού της Αλβανίας σε αυτό μόνο το ζητούμενο. Αυτό θα φανερωθεί άλλωστε και από τις κοινές οδηγίες και των δύο «τάσεων» της Ν.Δ. προς τους ψηφοφόρους τους, ή από την αντίδραση προς άλλα κόμματα[1] που περιορίζονται σε μια «προβολή πατριωτισμού».
Ξεχνιέται το παγόβουνο…
Η περίπτωση της δίωξης των Μπελέρη-Κοκαβέση ήταν βέβαια μόνο η κορυφή του παγόβουνου της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Μειονότητας (αλλά και των Αλβανών εν γένει). Όμως αναδείχθηκε, μέσω της μεθόδευσης του αυτοπεριορισμού των σχετικών διεκδικήσεων, σε εργαλείο κυβερνητικό, και στη συνέχεια κομματικό – έχοντας μάλιστα απαλείψει το δεύτερο όνομα της δικογραφίας (Παντελής Κοκαβέσης). Η ίδια η μεθόδευση ακολούθησε την εξής αποκλιμάκωση σε αιτήματα: αρχικά ζητούνταν η άμεση απελευθέρωση του Μπελέρη, έπειτα η ορκωμοσία του έστω και ως φυλακισμένου για την ανάληψη της δημοτικής αρχής Χιμάρας, και τέλος η ορκωμοσία κάποιου άλλου μέλους του συνδυασμού του…
Πέραν αυτών, προκύπτουν κι άλλα ερωτήματα: Ο Μπελέρης, ως ευρωβουλευτής, θα ασχοληθεί αποκλειστικά με τα ζητήματα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, ή θα ψηφίζει οτιδήποτε επιβάλλει η κομματική ατζέντα;[2] Θα συναινέσει στις οδηγίες της κυβέρνησης για την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. παρ’ όλη την καταπάτηση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας και ενός συνόλου σκανδαλωδών μεθοδεύσεων; Δηλαδή θα επιχειρηθεί να υποβιβαστεί ο Μπελέρης σε ρόλους ενδοελλαδικών κομματικών αντιπαλοτήτων; Τέλος, ας σημειωθεί ότι είναι πιθανό ο ευρωβουλευτής Μπελέρης, εκλεγμένος δήμαρχος Χιμάρας, να εκπέσει αυτόματα του αξιώματός του. Κι έτσι ο Δήμος Χιμάρας να παραδοθεί οριστικά στα χέρια του Αλβανού πρωθυπουργού[3]. Εξάλλου, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Μπελέρης, του είχε προταθεί από υπηρεσιακούς παράγοντες της Αλβανίας η αποφυλάκιση, αρκεί να αποποιούνταν την εκλογή του – και είχε αρνηθεί. Τώρα αυτό επιδιώκει η Ελλάδα-κόμμα της Ν.Δ.!
Ας έχουμε πάντα κατά νου ότι οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και η Γερμανία-Ε.Εθα επιδιώκουν τη μετατροπή του σύνολου Ελληνισμού (Βόρειος Ήπειρος – Κύπρος – απανταχού Ομογένεια) σε χρήσιμο εργαλείο επέκτασής τους ενάντια στη Ρωσία, σε εφόδιό τους στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, και σε εργαλείο διαπραγμάτευσης με την Τουρκία και τους δορυφόρους της. Με άλλα λόγια, παρά τις όποιες μεθοδεύσεις, το ζήτημα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας παραμένει ανοιχτό!
[1] Η «έγκυρη» LIFO ανακοίνωσε το όνομα του Κώστα Κυριακού, δημοφιλή αγωνιστή, πρώην πολιτικού κρατούμενου στα αλβανικά κάτεργα και ενός εκ των 5 της δίκης της Ομόνοιας, ως υποψήφιου με το ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ., ενώ συμμετέχει σε άλλο κόμμα. Δείγμα κι αυτό της απερίγραπτης σύγχυσης που προκάλεσαν τα τρολ.
[2] Η Υπάρχει επ’ αυτού και η περίπτωση του Κύπριου Σάββα Λοϊζίδη, εμπνευστή και οργανωτή της ΕΟΚΑ, που το 1956 «επιστρατεύθηκε» στο κόμμα της ΕΡΕ και εκλέχθηκε βουλευτής. Όμως αντιτάχθηκε σθεναρά, ακόμα και υπό έντονες πιέσεις, σε όσα προβλέπονταν από την κυβέρνηση Καραμανλή ως οδηγίες για την Κύπρο, και στην κατάληξή τους (συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου).
[3] Τα έκτροπα καταπάτησης και οικοδόμησης συνεχίζονται στην ακτή της Χιμάρας.
