Του Γιώργου Τσίπρα.
Το προκλητικό μότο του πρωθυπουργού πως «Η Ελλάδα αλλάζει», όταν η μεγάλη πλειοψηφία βλέπει πως η Ελλάδα που γνώριζε απλώς καταστρέφεται και βυθίζεται στην άβυσσο, έχει συνέπεια και στα εθνικά ζητήματα.
Το προκλητικό μότο του πρωθυπουργού πως «Η Ελλάδα αλλάζει», όταν η μεγάλη πλειοψηφία βλέπει πως η Ελλάδα που γνώριζε απλώς καταστρέφεται και βυθίζεται στην άβυσσο, έχει συνέπεια και στα εθνικά ζητήματα.
Μέχρι τώρα, στον ενάμισι χρόνο διακυβέρνησης Παπανδρέου, τα κολλητιλίκια με το Ισραήλ και η υποτακτική πρόσδεση σε έναν άξονα Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ, είναι η κυριότερη αλλαγή στην εξωτερική πολιτική που σηματοδοτεί μια περισσότερο μονοδιάστατη (προς τις ΗΠΑ) και δουλική προσέγγιση των διεθνών σχέσεων της χώρας. Όπως έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν, απόψεις που αποδίδουν τη στροφή ως τάχα επιθετική κίνηση της ελληνικής πλευράς, είτε σε αντίβαρο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είτε λόγω των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, αποτελούν ρηχά φληναφήματα, είτε προέρχονται από τη φιλοκυβερνητική προπαγάνδα είτε από χώρους της Αριστεράς.
Το κυρίως περιεχόμενο της επίσκεψης Χ. Κλίντον, στην Αθήνα, δεν έγινε γνωστό. Η προφανής αμερικανική «στήριξη» της κυβέρνησης Παπανδρέου στην οικονομική φουρτούνα, εντός της Ε.Ε., συνδέεται ή θα συνδεθεί άμεσα με τα εθνικά θέματα με έναν τρόπο που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί «στήριξη» – όπως, άλλωστε, και για τα οικονομικά θέματα, αν κρίνουμε βάσει του ρόλου που έχουν διαδραματίσει αμερικανικοί οίκοι και τράπεζες στο «ελληνικό πρόβλημα».
Σε μια πολύ δύσκολη για την Ελλάδα οικονομική συγκυρία, η συνέχιση αυτής της αμερικανικής «στήριξης» συνδέεται με την επιτάχυνση ρυθμίσεων της περιοχής σε όφελος της Ουάσιγκτον και είναι αναμφίβολο πως η όποια νέα υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης σχεδιάζεται να παρουσιαστεί ως εθνική ανάγκη μπροστά στα οικονομικά αδιέξοδα.
Το Κυπριακό είναι αυτό το οποίο έγινε γνωστό ως θέμα από τα ΜΜΕ. Ήδη από την Τουρκία όπου βρισκόταν, η Χίλαρι Κλίντον είχε δώσει έμφαση στην αμερικανική επιθυμία επίσπευσης μιας λύσης αλά Ανάν. Οι επιπλοκές του ατυχήματος στην Κύπρο σχετίζονται με αυτήν επίσπευση και τις πιέσεις που ασκούνται, όπως και το ταξίδι Ερντογάν στα κατεχόμενα απ’ όπου εκτόξευσε απειλές για την περίπτωση που η Κύπρος θα αναλάμβανε την προεδρία της Ε.Ε. τον επόμενο χρόνοι -αν στο μεταξύ δεν έχει «επιλυθεί» το Κυπριακό.
Βέβαια, σχετικό με το Κυπριακό είναι και το ενεργειακό ζήτημα που έχει ανακύψει στην ανατολική Μεσόγειο γύρω από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, ζήτημα στο οποίο εμπλέκεται και ο υπό διαμόρφωση άξονας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας. Αν και επισήμως αυτό δεν αποτέλεσε ζήτημα συζήτησης, βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα της αμερικανικής πολιτικής, όπως και της Γερμανίας και αυτό όχι τόσο για την οικονομική όσο για την γεωπολιτική διάστασή του. Ενώ αγωγοί που συμφέρουν τη ρωσική πλευρά έχουν όλως περιέργως «κολλήσει», έχει αυξηθεί η κινητικότητα για κοιτάσματα όπως της ανατολική Μεσογείου ή στο Αιγαίο που ως μέγεθος και δυνατότητα ημερήσιας παραγωγής είναι πιο ασήμαντα… αλλά έχουν δεδομένη την επικυριαρχία της αμερικανικής πλευράς.
Αποτελεί υπερβολή να προβλέψουμε πως το δυστύχημα(;) με την έκρηξη των κοντέινερ που είχαν κατασχεθεί μετά από αμερικανο-ισραηλινές πιέσεις στην Κύπρο δίνουν μια γεύση για τα οφέλη που θα αποκομίσουν Ελλάδα και Κύπρος στο νέο, εντονότερα φιλοαμερικανικό και άκρως φιλο-ισραηλινό προσανατολισμό που έχουν χαράξει;
Το κυρίως περιεχόμενο της επίσκεψης Χ. Κλίντον, στην Αθήνα, δεν έγινε γνωστό. Η προφανής αμερικανική «στήριξη» της κυβέρνησης Παπανδρέου στην οικονομική φουρτούνα, εντός της Ε.Ε., συνδέεται ή θα συνδεθεί άμεσα με τα εθνικά θέματα με έναν τρόπο που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί «στήριξη» – όπως, άλλωστε, και για τα οικονομικά θέματα, αν κρίνουμε βάσει του ρόλου που έχουν διαδραματίσει αμερικανικοί οίκοι και τράπεζες στο «ελληνικό πρόβλημα».
Σε μια πολύ δύσκολη για την Ελλάδα οικονομική συγκυρία, η συνέχιση αυτής της αμερικανικής «στήριξης» συνδέεται με την επιτάχυνση ρυθμίσεων της περιοχής σε όφελος της Ουάσιγκτον και είναι αναμφίβολο πως η όποια νέα υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης σχεδιάζεται να παρουσιαστεί ως εθνική ανάγκη μπροστά στα οικονομικά αδιέξοδα.
Το Κυπριακό είναι αυτό το οποίο έγινε γνωστό ως θέμα από τα ΜΜΕ. Ήδη από την Τουρκία όπου βρισκόταν, η Χίλαρι Κλίντον είχε δώσει έμφαση στην αμερικανική επιθυμία επίσπευσης μιας λύσης αλά Ανάν. Οι επιπλοκές του ατυχήματος στην Κύπρο σχετίζονται με αυτήν επίσπευση και τις πιέσεις που ασκούνται, όπως και το ταξίδι Ερντογάν στα κατεχόμενα απ’ όπου εκτόξευσε απειλές για την περίπτωση που η Κύπρος θα αναλάμβανε την προεδρία της Ε.Ε. τον επόμενο χρόνοι -αν στο μεταξύ δεν έχει «επιλυθεί» το Κυπριακό.
Βέβαια, σχετικό με το Κυπριακό είναι και το ενεργειακό ζήτημα που έχει ανακύψει στην ανατολική Μεσόγειο γύρω από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, ζήτημα στο οποίο εμπλέκεται και ο υπό διαμόρφωση άξονας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας. Αν και επισήμως αυτό δεν αποτέλεσε ζήτημα συζήτησης, βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα της αμερικανικής πολιτικής, όπως και της Γερμανίας και αυτό όχι τόσο για την οικονομική όσο για την γεωπολιτική διάστασή του. Ενώ αγωγοί που συμφέρουν τη ρωσική πλευρά έχουν όλως περιέργως «κολλήσει», έχει αυξηθεί η κινητικότητα για κοιτάσματα όπως της ανατολική Μεσογείου ή στο Αιγαίο που ως μέγεθος και δυνατότητα ημερήσιας παραγωγής είναι πιο ασήμαντα… αλλά έχουν δεδομένη την επικυριαρχία της αμερικανικής πλευράς.
Αποτελεί υπερβολή να προβλέψουμε πως το δυστύχημα(;) με την έκρηξη των κοντέινερ που είχαν κατασχεθεί μετά από αμερικανο-ισραηλινές πιέσεις στην Κύπρο δίνουν μια γεύση για τα οφέλη που θα αποκομίσουν Ελλάδα και Κύπρος στο νέο, εντονότερα φιλοαμερικανικό και άκρως φιλο-ισραηλινό προσανατολισμό που έχουν χαράξει;
Σχόλια
