Συνέδριο για το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων

Η χαρά της συνάντησης και οι απαιτήσεις της δράσης

Οργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο που ασχολούνται με το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων στα εδάφη από τα οποία εκδιώχτηκαν το 1948, με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και τη συστηματική εκδίωξή τους αλλά και τα μετέπειτα χρόνια, πραγματοποιούν συνέδριο-συνάντηση κάθε χρόνο.
Φέτος τον Δεκέμβριο πραγματοποιήθηκε το 11ο Συνέδριο στη Βυρηττό, όπου συναντήθηκαν η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία για το δικαίωμα της Επιστροφής (δίκτυο Αλ Άουντα με συμμετοχή και από την Ελλάδα), με Οργανώσεις των Παλαιστίνιων από τους προσφυγικούς καταυλισμούς και τα κατεχόμενα εδάφη.
Από το πανηγυρικό και ενθουσιώδες άνοιγμα του Συνεδρίου μέχρι το συντονισμό για πρόγραμμα εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δράσεων στους καταυλισμούς, το συνέδριο έπρεπε να κινηθεί σε πολλά επίπεδα. Πέρα από τις άθλιες συνθήκες των καταυλισμών, στους οποίους ο ειδικός οργανισμός του ΟΗΕ UNRWA δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες, οι πρόσφυγες στερούνται βασικά δικαιώματα, όπως στον Λίβανο την εργασία (για μια μεγάλη σειρά επαγγελμάτων) και ιδιοκτησίας. Στην ημερίδα Η αίτηση για αναγνώριση της Παλαιστίνης ως πλήρους μέλους του ΟΗΕ, οι νομικές επιπτώσεις και τα πολιτικά ζητήματα αναλύθηκε το μάλλον στοιχειώδες θέμα: «Μπορούν αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης;», «Μπορεί μια συμφωνία να τα ακυρώσει;». Η απάντηση ήταν κατηγορηματικά αρνητική, αλλά ήταν επίσης χρήσιμη η επισήμανση ότι η απόφαση 194 του ΟΗΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων στα εδάφη τους και όχι στο μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος. Ο πολιτικός χειρισμός του θέματος, όμως, δεν μπορεί να παραβλέπεται. Προφανώς δεν μπορεί όταν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν εφαρμοστεί 63 χρόνια τώρα. «Γιατί το Ισραήλ απαιτεί τώρα να αναγνωριστεί από τους Παλαιστίνιους ως εβραϊκό κράτος;», είναι άλλο ένα από τα θέματα που διερευνήθηκαν.
Οι οργανώσεις που συμμετέχουν στο δίκτυο αναλαμβάνουν και υποστηρίζουν ενεργά δράσεις μποϊκοτάζ και άλλες μορφές ενημέρωσης και κινητοποίησης. Στις πορείες προς την Παλαιστίνη που διοργανώθηκαν από πρόσφυγες στη Συρία και τον Λίβανο στη φετινή επέτειο της παλαιστινιακής καταστροφής Νάκμπα, στις 15 Μαΐου, σκοτώθηκαν πολλοί διαδηλωτές χτυπημένοι εν ψυχρώ από τον ισραηλινό στρατό. Οι οργανώσεις, ωστόσο, είναι αποφασισμένες να επαναλάβουν τις πορείες αυτές.
Εμείς από την πλευρά της Διεθνούς Αλληλεγγύης επαναλαμβάνουμε τη διαπίστωση ότι αυτή η αδικία είναι πληγή για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά και το ερώτημα: «Πώς είναι δυνατόν χώρες που ξεφτιλίζουν το Διεθνές Δίκαιο να απολαμβάνουν διεθνή νομιμότητα;».

Σχόλια