Κάλεσμα για πανευρωπαϊκή κινητοποίηση ενάντια στη δικτατορία των πιστωτών
Στην Ελλάδα, επί μήνες γίνονται συνεχώς διαδηλώσεις στις οποίες εκφράζεται η αντίθεση στο πρόγραμμα λιτότητας που αποφάσισαν να επιβάλουν στον ελληνικό λαό η κυβέρνησης της Ελλάδας, οι Ευρωπαίοι ηγέτες και το ΔΝΤ. Σήμερα, η ηγεσία της χώρας δεν βρίσκεται πλέον στα χέρια των εκλεγμένων αξιωματούχων της, η χώρα έχει τεθεί υπό την εξουσία του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών, πράγμα που σημαίνει απουσία οποιουδήποτε δημοκρατικού ελέγχου.
[…]
Ο υποδειγματικός ελληνικός αγώνας απηχεί ό,τι συνέβη στην Ανατολική Ευρώπη, στη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Λετονία, καθώς και στα άλλα βαλκανικά κράτη, όπως η Βοσνία ή η Ιρλανδία και πιο πρόσφατα η Ισλανδία, η οποία αντιμετώπισε παρόμοια προγράμματα λιτότητας.
Οι λαοί όλων των ευρωπαϊκών χωρών ανησυχούσαν, ανησυχούν και θα ανησυχούν γι’ αυτές τις επιθέσεις που θέλουν να πληρώσουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι τη βαθιά κρίση, για την οποία δεν είναι κατ’ ουδένα τρόπο υπεύθυνοι.
Υπεύθυνες γι’ αυτή τη χρηματοπιστωτική κρίση είναι οι «χρηματοπιστωτικές αγορές» (οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρίες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία) που τη δημιούργησαν μέσω των κερδοσκοπικών τους δραστηριοτήτων προς το συμφέρον των μετόχων και των πλουσίων και οι οποίες αποφάσισαν να βάλουν στόχο το δημόσιο χρέος των ευρωπαϊκών χωρών.
Πού οφείλεται αυτό το δημόσιο χρέος;
Πρωτίστως είναι καρπός των δημοσιονομικών πολιτικών υπέρ των πλουσίων και των μεγάλων εταιριών. Η μείωση των φορολογικών εσόδων που επήλθε μέσω των δωρεών προς τους πλούσιους οδήγησε τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να χρηματοδοτούν ένα αυξανόμενο μέρος των εθνικών προϋπολογισμών τους με δάνεια. Η πρόσφατη οικονομική ύφεση επέφερε περαιτέρω μείωση των φορολογικών εσόδων. Τέλος, τα προγράμματα διάσωσης των τραπεζών επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο τα δημόσια ελλείμματα, ενώ οι δημόσιες Αρχές δεν ενέργησαν αποφασιστικά για να αναλάβουν τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα, ώστε να αλλάξει η λειτουργία του.
Τι χρηματοδότησαν με τα δάνεια;
Το εθνικό δημόσιο χρέος δεν χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία θέσεων εργασίας ή για τη βελτίωση των δημοσίων υπηρεσιών ή των υποδομών. Χρησιμοποιήθηκε απλώς για να σώσει τις επενδύσεις των ένοχων κομμάτων και να καλύψει τα ελλείμματα του προϋπολογισμού που δημιουργήθηκαν από την ανεύθυνη συμπεριφορά τους.
Ποιος ωφελείται;
Οι άνθρωποι και οι οργανισμοί που ήδη έχουν ωφεληθεί από τις μειώσεις των φόρων: οι πλουσιότεροι μέτοχοι, οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρίες οι οποίες, την ίδια στιγμή, κερδοσκοπούν πάνω στο δημόσιο χρέος και βάζουν στην τσέπη τους τούς τόκους από τα κρατικά ομόλογα. Έτσι, οι ένοχοι αποκομίζουν διπλή αμοιβή.
Ποιος θα πληρώσει;
Οι ίδιοι άνθρωποι που τιμωρούνται διπλά: Οι φτωχοί και οι άντρες και οι γυναίκες που εργάζονται για να επιβιώσουν συντρίβονται για άλλη μια φορά, προκειμένου να σωθούν εκείνοι οι άνθρωποι που κερδίζουν χρήματα από το δημόσιο χρέος, με :
– Πτώση των μισθών και των συντάξεων
– Καταστροφή του συστήματος κοινωνικής προστασίας
– Εξάλειψη των κοινωνικών υπηρεσιών
– Αύξηση των φόρων των προϊόντων άμεσης καθημερινής ανάγκης, μέσω του ΦΠΑ.
Αυτά τα μέτρα δεν αντιμετωπίζουν καμιά από τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και βυθίζουν εκατομμύρια ανθρώπους στην εξαθλίωση και την επισφάλεια.
Το πανευρωπαϊκό δίκτυο της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους στον Τρίτο Κόσμο καλεί όλες τις πολιτικές, συνδικαλιστικές και συνεταιριστικές δυνάμεις να οργανώσουν, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, τις κινητοποιήσεις ενάντια στις προσχεδιασμένες επιθέσεις κατά των λαών της Ευρώπης. Πρέπει να αρνηθούμε να πληρώσουμε την κρίση τους και να συγκροτήσουμε μαζικό κοινωνικό κίνημα ενάντια στο δημόσιο χρέος και τις αιτίες αυτής της κρίσης!
[…]
– Απαλλιοτριώνοντας τις τράπεζες και μεταφέροντάς τις στο δημόσιο τομέα, υπό τον έλεγχο των πολιτών.
– Υιοθετώντας μονομερές μορατόριουμ (χωρίς συσσώρευση τόκου) για αποπληρωμή τού χρέους επί όσο χρόνο απαιτείται, ώστε να γίνει λεπτομερής εξέταση των δημόσιων δανείων (με τη συμμετοχή των πολιτών). Βάσει των αποτελεσμάτων αυτού του ελέγχου, θα ακυρωθεί κάθε μη νομιμοποιημένο χρέος.
– Αποκαθιστώντας την πραγματική δημοσιονομική δικαιοσύνη και τη δίκαιη ανακατανομή του πλούτου.
– Παλεύοντας ενάντια στην τεράστια δημοσιονομική απάτη που διαπράττουν οι μεγάλες εταιρίες και οι πλούσιοι.
– Ελέγχοντας τις χρηματοπιστωτικές αγορές με τη δημιουργία αρχείου κατόχων μετοχών και την απαγόρευση των πωλήσεων που στοιχηματίζουν στην πτώση.
– Μειώνοντας δραστικά την εβδομάδα εργασίας και δημιουργώντας θέσεις εργασίας, χωρίς να θιγούν τα επίπεδα μισθών και συντάξεων.
– Κοινωνικοποιώντας πολλές εταιρίες και υπηρεσίες που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια.
Πρέπει να κινητοποιηθούν οι λαοί πέρα από τα εθνικά σύνορα, γιατί οι τοπικοί αγώνες πρέπει να συγκλίνουν σε διεθνές επίπεδο για να τερματιστεί αυτή η κοινωνικά οπισθοδρομική πολιτική.
Λα Μαρλάν (Ναμούρ, Βέλγιο) 24 Μαΐου 2010
